Katherine M. von Dorff
Poseidon'un Çocuğu/Kulübe Lideri/Pegasus Binicilik Eğitmeni
Mesaj Sayısı : 4525
Kayıt tarihi : 05/03/11
 |  Konu: Medusa'nın Yokluğu  Ptsi Haz. 27, 2011 2:19 am | |
| Artık tozların altında şekillerini kaybetmek üzere olan heykellere baktı. Medusa, en son başının kesilmesi olayından sonra, geri dönmemiş olmalıydı. Dönse bile, buraya uğradığından şüpheliydi Katherine. Bulduğu tozlu bir banka doğru ilerledi. Üzerindeki tozları eli ile temizledikten sonra oturdu ve mağazaya bakmaya başladı. Oraya neden geldiğini bilmiyordu. Belki de yeniden medusa ile karşılaşacağını ummuştu. Yanında şaşkın bir ifadeleri ile tüylerini ürperten heykellere baktı bir kez daha.
Romalı bir grup melezden oluşmuş bir topluluğun başında ilerliyordu. Sıkılmıştı, yılan kafanın karşısına çıkmak için sabırsızlanıyordu. Onu hemen alt edebileceğinin farkındaydı. En azından öyle düşünüyordu. Yanında ondan yaşça büyük kardeşlerinin olmasını mantıksız buluyordu. Belki de küçük olmasının getirdiği heyecanı yaşıyordu. "Dağılalım." diyen ince sesini duydu. "Ben içlere doğru ilerleyeceğim, siz de çevresini kuşatın. Böylece benden kaçsa bile siz onu yakalamış olursunuz." ondan büyük olanlar bir an için birbirlerine baktılar. Bu plan pek hoşlarına gitmemiş gibiydi. Sonuçta on üç yaşındaki Neptün'ün kızını, Medusa'nın karşısına çıkarmak konusunda kararsız kalacak kadar önemsiyorlardı. Katherine'in onları ikna etmek için söylediği birkaç sözden sonra, ikna olup yanından ayrıldılar. Roma Kampı, melezlerini yaşlarına bakmadan eğitmeye başlardı. Elbette yaşları daha büyük olanlar, çok daha tecrübeli olurlardı ama bu küçüklerin savaşamayacağı anlamına gelmezdi. Bu düşünceden cesaret alarak ilerliyordu küçük kız. Medusa'nın kafasını vücudundan ayırmak için sabırsızlanıyordu. Mızrağının ışıltısı korkmuş ve artık taştan başka bir şey olmayan şeylerin yüzlerini aydınlatırken, etraftaki sessizlik onu rahatsız etmeye başlamıştı. Herhangi bir tıslama, Medusa'nın varlığına dair bir işaret istiyordu! Bir süre daha ilerlemeye devam etti. Dışarıya gönderdiği melezlerden bile ses duymuyordu. İyi saklanmış olabileceklerini düşünerek rahatladı. Arkasındaki hareketlenmeyi hissettiğinde, bir heykeli incelemeye başlamıştı. Medusa'nın olmadığını ve yer altındaki sığınağında saklanmış olabileceği gibi bir ihtimal olduğu için, yer altına giden bir grup da olmuştu. Hemen heykelin arkasına saklanırken, Medusa'nın onu görüp göremediğini düşündü. Mızrağını boyu ile aynı hizada tutup yüzüne yaklaştırdı. Nefes alış verişlerini normal tutmayı başarmıştı. Uzun zamandır canavar öldürüyordu, uzun zamandır eğitim alıyordu. İnsanları taşa dönüştürüp duran bu yaratığın ona zarar vermesine izin vermeyecek kadar bilge olmalıydı. Ama o sadece on üç yaşında bir kızın olabileceği kadar bilge biriydi. Medusa'nın yakınlarda olduğunu hissettiğinde, gözlerini yumup hislerine güvenerek ona saldırması bu yüzdendi. Ama Medusa bir kahkahadan sonra kızın yolundan çekilmiş, Katherine'in yeri boylamasına sebep olmuştu. Mızrağından destek alarak ayağa kalkarken, gözlerini kapalı tutmaya özen gösterdi. "Sen tam bir korkaksın Medusa! Küçük bir kızın karşısına çıkamayacak kadar güçsüzsün." diye bağırdı elleri sayesinde yolunu bulmaya çalışırken. Mızrağını sağa ya da sola sallıyor, bazı heykelleri yıksa da Medusa'yı bulamıyordu. Medusa'yı ararken yolunu bulmasında en çok yardımcı olan şey kulaklarıydı. Yılan kafa gülmeye devam ettiği sürece, Katherine rahattı. Mızrağını yoluna çıkan engelleri kaldırmak için kullanırken, bir anda Medusa'nın sesinin kesildiğini hissetti. Bir süre ne yapacağını bilemeyerek orada dikildikten sonra, saklanmaya karar verdi. O an, kesinlikle en savunmasız olduğu anlardan biriydi. Üstelik, savunmasını düşürdüğü anda, Medusa'nın on üç yaşındaki kızı rahatlıkla dövüşte yenebileceğini bilecek kadar mantığı kalmıştı. Yavaşça arkasına doğru dönerken, arkasından gelen tıslamaları duydu. Daha fazla tek başına mücadele edemezdi. Diğerlerini içeri çağırmak için çığlık attı. Yine de dövüşmeden işinin bitmesine izin verecek değildi. Mızrağını tıslamaları duyduğu yere doğru savurdu ama boşluğa saldırmıştı. Omuzlarından tutulduğunu hissederken, gözünü açabilmeyi diledi. O zaman her şey daha uygun olacaktı. Ama o an, Medusa'nın onu yere bastırdığı kollarından kurtulmak için çabalamak dışında yapabileceği bir şey yoktu. Bir yandan da onun gözlerini açmasını söyleyen sesini duyuyordu. Elleri ile yakınında olmadığı anlaşılan mızrağını ararken, bir anda yüzüne bir sıvının bulaştığını hissetti. Ayağa kaldırılırken, tedirgin bir şekilde gözlerini açtı ve ona öfkeli bir şekilde bakan melezleri gördü. "Görebilseydim, kolaylıkla yere sererdim onu." dedi çocuksu sesiyle. Bazı melezler söylenerek oradan ayrılırken, diğerleri onun kendisini temizlemesine yardım ettiler. Katherine iğrenerek yerdeki toz olmak üzere olan bedene bakarken, büyüdüğünde gelip onu kendisinin öldüreceğine dair yemin etti.
"Hey, sen burada ne arıyorsun?" duyduğu ses ile gözlerini açtı. Şaşkın bir şekilde etrafına bakınırken, Medusa'nın mekanında uyuyakalmış olmasına inanamıyordu! Karşısında duran, polise benzeyen adamı süzdü bir süre. Sonra aklına gelen ilk yalanı söyledi. "Burada bir tanıdığımı bekliyordum. Bir süre gelmeyince, uyumuşum sanrım. Hemen gidiyorum." sonra polisin bir şey demesine fırsat vermeden oradan çıktı. Medusa'yı öldürmek istediği için gelmişti ama o yılan kafayı kendi mekanında bulamamıştı bile. Sinirli bir şekilde yerdeki taşa tekme attıktan sonra pegasusunu çağırdı. Buradan hemen uzaklaşmak istiyordu. | |
|
