Amazonlar.

Katılacaklar: Rose & Mia -Bu bir düellodur -


Robyn'i bulmak için canavarlarla dolu ormanın derinliklerinde ilerlerken, bir fırlatma sesi işittim ve reflekslerim sağ olsun, hemen yere eğilerek oktan kurtuldum. Ok?! Ormanda işi neydi? Hemen arkamı döndüm ve mahçup gözlerle bana bakan Apollon oğlu Edward ile karşılaştım.

"Özür dilerim Rose, seni canavar sanmıştım..."

Bir cehennem tazısından veya drakondan ayırt edilememem beni üzmüştü ama tam önemli olmadığını söylemek için ağzımı açtığımda, Edward'ın gözleri hemen arkamdaki bir noktaya odaklandı. Yavaşça kafamı çevirip baktığımda, Robyn'in cehennemden fırlama gözlerini Apollon oğluna dikmiş olduğunu gördüm.

"Bittin sen Edward!"

"Tamam, sakin-"

"Özür diledim ya-"

"Seninle işim bittiğinde-"

Üçümüz de aynı anda bağırıp çağırırken, ormanda başka bir ses yankılandı, sinirli bir kızın sesi... Ares kızı Hermia'nın sesi!

"Hepiniz kesin. Neler oluyor burada?"

Ellerimi belime koyarak ona doğru döndüm ve krizin nedenini açıkladım. Hermia'yı pek sevmezdim, diğer Ares çocukları gibi o da düzen bozmak ve ortalığı karıştırmak için yaratılmış gibiydi! Ayrıca, az önce bana ok fırlatmış olan Edward, onun erkek arkadaşıydı. Bana neler olduğunu anlamadım ama bir anda az önceki iyimser havamdan eser kalmadı ve Robyn'in bir adım önüne çıkarak, Ares kızına pis pis bakmaya başladım.

İki erkeğin arasındaki meselenin kökleri çok uzun zaman öncesine dayanıyordu ama hala çözebilmiş değillerdi. Tabii ki sevgilim Robyn her zaman haklı olurdu! Sorunun kaynağı Edward'dı!

"Erkek arkadaşın çok oluyor Hermia. Söyle, ayağını denk alsın." dedim tıslarcasına, sanırım yeterince açık bir düello teklifinde bulunmuştum böylece...

Kaşlarımı kaldırdım.Başımı dik tutup

''Öyle mi Poseidon kızı Bence sen ayağını denk al yoksa Akrepçik seni ısıracak '' dedim. bi an gözlerini fal taşı gibi açtı.Üzerini yoklamak için kafasını eğdi. Bende Digory çıkarıp çenesinin altına dayadım.Yavaşça ve kızgın bir şekilde başını kaldırdı.

''Ah sizler çok çabuk kanuyonuz ama'' Hançeri ile kılıcımı yana attı. Ve Karnıma doğru bir hamle yaptı geri çıktım gözlerimi kısarak eğilip kılıcımla Rose'nin ayağını yerden kesip düşürmeyi planlamıştım ama zıpladı ve göğsüme tekme attı daha da sinirlendim. Kılıcımla sürekli hamleler yaptım kılıçlarımız yüzlerce kez havada çarpıştı. Robny ve kev ise solukları çıkmadan bizi bir kayada oturup izliyorlardı. Bu ikimizide kızdırdı.Daha hızlı ve daha güçlü darbeler indiriyordum.Çapraz bir kılıç hareketiyle kılıcının kabzasını sıkıştırdım kılıcı düşünce geri çıktı.Artık dahada sinirliydi.

( Ay kısa olmuş bu ama ne yapam orada kaldım ay çok ukala oldum ben ben bu değilim)

Neden bu Ares çocukları konu düello olduğunda böyle iyilerdi? Sinirle yere düşmüş olan kılıcıma baktım, iyiki hançerimi hala elimde tutuyordum. Benliğimi kaplayan hırs dalgasıyla Hermia'nın üzerine hücuma geçtim. Ne yapacağımı anladı ve elindeki kılıcı bir anda hançere dönüştürdü! Geç de olsa onun şu meşhur siyah taş olduğunu fark ettim, Ares kızı onu istediği silaha dönüştürebiliyordu!

Artık ikimiz de hançer kullandığımız için birbirimize çok yakındık ve birimiz en ufak bir açık versek, soluğu revirde almak zorunda kalacaktık - tabii oraya gidebilecek kadar şansımız olursa. O kişi ben olmayacaktım, durmaya niyetim yoktu. Burnunu her işe sokan Apollon çocuğundan zaten artık bıkmıştım, kız arkadaşına da iyi bir ders vermem lazımdı. Bir ara gözüm Robyn'e takıldı, aramıza girip girmemek arasında gidip geliyordu. Boşta olan elimle ona durmasını işaret ettim, bu Hermia ile benim aramdaydı.

Hermia kesinlikle çok hızlıydı ama anladığım kadarıyla hançer kullanırken, kılıçla dövüşürkenki kadar rahat değildi. Bunu fark ettiğim zaman suratımı kocaman bir gülme kapladı. Nedenini anlamamış olan kız, tepkim karşısında sinirlenip iyice hızlanmaya başladı. Hadi ama, aradığım sadece ufak bir açıktı! Sonra suratımda kendimden memnun bir ifadeyle Robyn'i alacak ve buradan gidecektim. Sadece ufacık bir açık... ama anlaşılan Ares kızı kolay pes etmeyecekti...

(unutmuşum ben bu rp'yi, gecikme için özür Mia )

Hançer'i pek iyi kullanamazdı ama açıklık vermemek için kalkanımı aktifleştirdim.

''Demek ki bir düello hapıyoruz bu kılıçla olsun di mi ama'' Elindeki hançeri gösterip

''Sen kör müsün elimde sence kılıç mı var'' kemerimden mavi taşlı bir avuç içi kadar bir disk çıkardım. Ona attım. Elinde çekirdi taşa dokundu. Kılıç olunca biraz irkildi.

''Evet artık kılıcın var '' Kev ve rob'a dönüp

''Sizde gidin artık yanlız ikimiz olucaz''



(Rose diom ki düello yarım kalsın ve canarlar gelsin çünkü nesen beni yen ne ben seni )

(Okeyy )

Artık elimde bir kılıç vardı ama işe bakın, ben de kılıç kullanmakta hançerle olduğum kadar iyi değildim! Uzun süre dayanamayacağım kesindi, onun için hileye başvurmaya karar verdim. Hermia'nın eline odaklandım ve ıslanmasını hayal ettim, bir anda elindeki ıslaklığı hisseden Ares kızının kılıcı elinden kayıp yere düştü. Sevinçle bir kahkaha atarak üzerine doğru yürümeye başladım ama benden hızlı davranıp kılıcını yerden kaptı ve tam bana doğru bir hamle yapacakken dondu kaldı, gözleri arkamdaki bir noktaya odaklanmıştı.

Büyük ihtimalle Robyn ve Edward'a bakıyordur diye düşünerek arkamı döndüm ama ortalıkta iki erkekten de eser yoktu, anlaşılan Hermia'nın deminki bağırışından sonra tabanları yağlamışlardı. Ve, arkamda duran şey bir cehennem tazısıydı, son hızla üzerimize doğru geliyordu.

Ben ne yapacağımı şaşırmış boş boş tazıya bakarken, Hermia önüme geçerek elindeki silahın ok-yay takımı halini almasını sağladı ve tazının tam iki gözünün ortasına bir ok isabet ettirdi. O anda ben de transtan çıkarak hançerimi tazıya doğrulttum ve güçlü bir su akışı başlatmasını istedim. Sonra, canavarla aramızda adeta bir göl oluştu, sırılsıklam olmuş ve korkmuş hayvan da bize son bir vahşi bakış atıp arkasını döndü ve uzaklaşmaya başladı.

Ben de Hermia'ya dönerek, "Şey... teşekkürler. Ee, ben bir an için donup kaldım ve sen hayatımı kurtardın..." dedim.