Bir ihtiyar nasıl bu kadar hızlı olabilir?

Kat haklıydı.Eğer babamın yerini öğrenmek istiyorsam uyumalıydım.Favilla ile uçarken yine üstünde uyuya kalmışım.Yatakta uyumayı tercih ederdim ama pegasus sırtı da fena değilmiş.Tabi her uyuduğumda başımı derde sokacak şeyler görüyordum.Bu sefer de öyle oldu.Yine o içten gelen korkutucu ses bana bir şeyler diyordu.Kampa gelmeden önce devamlı beni dürten o ses tekrar dönmüştü. "Eğer babanın yerini öğrenmek istiyorsan İhtiyar Denizci Nereus'un yanına gitmelisin.Arkadaşın sana yardım edecektir." dedi. "A harika şimdi de başıma deli bir denizci çıktı.Çok şanslıyım doğrusu." Bunları söylerken çok samimiydim.Başıma bir tane aslancık ve şizofren bir pazarlamacı takılmıştı.Bir de ihtiyar denizci çıkınca çıldırma noktasına gelmiştim.Bir de benden daha deneyimli kişileri düşününce onlara acıyordum.Bir yığın canavar ve deli kişilerle uğraşmak zorundaydılar.Hikayelerini bir yerlerden duymuştum.Hatta bazıları kendileri anlatmıştı.Ağzım açık dinlemiştim.Kendim bununla karşılaşınca yüz yüze olmak yerine dinlemek daha eğlenceliymiş dedim.Adam sanki düşüncelerimi okumuş gibi "Her melez bir gün kendi savaşını verecektir.Bundan kaçamazsın". "Tamam kaçamam ama artık uyanmak istiyorum.Bana gördüklerim yeter de artar bile" Bunu der demez yine aynı his geldi.Midem bulandı.Gözlerim karardı.Tam uyanacakken şu sözler ağzımdan dökülüverdi "Umarım..." bu kısmı rüyamda söylemiştim. "Bir daha görüşmeyiz" bunu ise uyanınca söylemiştim.Kat "Kiminle bir daha görüşmezsin?" diye sordu. "Rüyamda hararetli bir konuşma içindeydim.İhtiyar Denizci Nereus kim?".Kat şaşırmış gibi gözüküyordu. "Bunu neden sordun şimdi?".Rüyamı hatırlayıp " Onu bulmam gerek." dedim.

" Onu bulmam gerek." dedi Mel. Nereus da nerden çıkmıştı şimdi? "Mel, ne olduğunu bilmiyorum ama işin içinde Nereus varsa sonuç felaket olacak demektir." dedim. Mel sorusunu tekrar etti "İhtiyar denizci Nereus kim?". "Eh, madem öğrenmek istiyorsun kısaca şöyle açıklayayım: Denizlerin en yaşlı efendisi Nereus Pontos ve Gaea'nın oğludur. Pek çok deniz tanrısı gibi şekilden şekile girdiği ve her şeyi bildiği söylenir." dedim ve anladım. Mel Nereus'u bularak babasının nerede olduğunu öğrenmek istiyordu. Demeter kızı "Onu bulup babamın nerede olduğunu öğrenmeliyim. Ondan bunu nasıl öğrenebiliriz?" diyerek düşüncelerimi doğruladı. "Bunu yapmak zor olabilir. Onu yakalamak zordur ve yakaladığın anda da şekil değiştirerek kaçar. Hem önce onu bulmalıyız. Bazı söylentilere göre San Francisco'daki iskelede yaşar. Aslında orada pek çok dilenci yaşar ancak Nereus'u diğerlerinden ayırt edebilirsin. Hep yalnızdır ve berbat kokar. Tıpkı ölü balık gibi." dedim. Mel "E hadi o zaman San Francisco'ya gidelim." diye sızlandı. Başımı tamam anlamında sallayarak "Tenebroso yön değiştir lütfen. San Francisco'ya gidiyoruz." dedim ve ona cebimden çıkardığım birkaç küp şeker verdim. Mel'in yüzü sevinçle aydınlanırken Tenebroso San Francisco'ya doğru yöneldi. Melanie bundan memnun olabilirdi, ama ben değildim. Sonuçta başımıza ne geleceği belli olmazdı ve Nereus şu anda seçeceğim ilk seçenek sayılmazdı. Ona nasıl güvenebilirdik ki?

Kat'in anlattıkları bana tanıdık gelmişti.Herhalde bir yerde okumuştum. "Biliyor musun?Babamı bulmak için bu kadar sıkıntı çekmem garip.Benim yerimde bir başkası olsa ne yapardı acaba?" dedim.Bunlar mantıklı sözler değildi ama canım çok sıkılmıştı.Konuşmak istiyordum.Kat'in beni tersleyeceğini bildiğim halde hemde.Ve benim dediğim doğru çıktı "Senin yerinde olsaydım alır başımı giderdim.Eğer başka birisi benim yerimde olsaydı çoktan gebermiştin bile.Kampa geri dönünce kaç hafta ceza alacağız acaba?" dedi.Haklıydı geri dönünce ne yapacağımızı hiç düşünmemiştim.Athena bizi küle çevirmesin sakın.Böyle düşününce birden terlemeye başladım.Babam hakkında olayları unutup kendime kampa dönünce ne olacak diye sormaya başlamıştım.Açıkçası ben kendimi ellerim ayaklarım ve gövdem varken seviyordum.Bunları düşünürken burnuma güzel bir koku geldi.Bu denizin tuzlu kokusuydu.Yaklaşmış olmalıydık.Aşağıya doğru bakınca denizin gece karanlığında yavaşça dalgalandığını gördüm.Birkaç yer dolandıktan sonra Nereus olabilecek kişileri gördüm.Biz nasıl bulacaktık şimdi bu ihtiyarı?! "Hangisi Nereus?" dedim. "Üzgünüm ama koku hücrelerim bir kaç kilometre yukarıdan çalışamıyor!" dedi. "Aynen" Sanırım Kat'le baş etmenin yolunu bulmuştum.Dediklerine kırılmayacak ve onu sinirlendirmeye çalışacaktın.Basitti. "Tamam pegasusunu bir yere park ette koklayalım bakalım kimmiş bu Nereus?" Kat sinirden çıldırarak (!) Favilla'yı fark edilmeyecek bir yere indirdi.İndik ve dilencilerin yanından geçmeye başladık.Dilenci denilemez aslında.Fakir,ezik,ihtiyar..Bunun gibi pek çok örnek vardı.Yavaş yavaş içlerinden en berbat kokanı seçmeye çalıştık.Bu çok zordu çünkü hepsi tiksindirici kokuyordu.En sonunda birinin önüne geldik ki burnumun direği enkaz altında kaldı.Çorapları en pis kokan kişiyle bir milyon balığın leşlerinin kokusunu alın ve üzerine benzin döküp yakın.Çıkan kokuyu bir milyonla çarpsanız bile Nereus'un kokusuyla mücadele edemezdi. "Sanırım ihtiyarımızı bulduk" dedim Kat'e bakarak.

"Sanırım ihtiyarımızı bulduk" dedi Mel bana. Başımı evet anlamında salladım. Açıkçası onu nasıl yakalayacağımızı bilmememe rağmen hemen üstüne atılıp sorumuzun cevabını öğrenerek bu kokudan kaçmak istiyordum. Mel'inkini bilmem ama benim burnum bunu onaylıyordu. Öğürmemek için kendimi zor tuttum ve çevremizdeki tüm ihtiyar adamların bize baktıklarını gördüm. Yüzlerinde tuhaf bir ifade vardı. Nereus olarak tespit ettiğimiz ihtiyar bize "Galiba yanlış yere geldiniz evladım. Burası sizin gibi çocuklar için uygun değil." dedi. Melanie ile gözlerimiz kesişti ve aramızda bir karar aldık: Kaçar gibi yaparak Nereus'un üzerine atlayacaktık. "Sizi rahatsız ettiğimiz için özür dileriz. Sanırım yolumuzu kaybettik." diye klasik bir yalan uydurdum. Ben bunu söyleyince (ki nasıl kusmadan söyledim hala anlamış değilim) çevremizdeki tüm adamlar umursamazca başka yönlere bakmaya başladılar. Sanırım buradan ayrılacağımızı düşünüyorlardı. Mel ile birlikte arkamızı döndük ancak bir adım attıktan sonra dönerek Nereus'un üzerine atladık. "İmdaaaat! Bu çocuklar beni öldürecek!"diye haykırdı ihtiyar. Melanie bize zarar veremesin diye adamın bileklerini yakaladı. Bir kaç saniye sonra çevremiz bize tekme atan ve "Ne istiyorsunuz zavallı adamdan?" diye haykıran adamlarla dolmuştu. Nereus ise hala can çekişircesine "İmdat, kurtarın beni!" diye bağırıyordu. "Sessiz... ol." dedim karnıma yediğim bir tekmeden sonra. Ancak Nereus bağırmakla kalmayarak bir de denize atladı. Tabi Mel ve ben de onunla birlikte denizin dibini boyladık. 'E harika. Şimdi buradan kurtulmalıyız. Bir daha kamptan kaçarsam önceden Poseidon'a dua etmeyi unutmamalıyım' diye düşündüm. Şu anda bile alaycı olmam tuhaftı aslında. Nereus bir yunusa dönüşürken bunları düşünüyordum.

Bizim İhtiyarla birlikte denizin dibini boyladık.Ellerimin altında bir yunusa dönüşmüştü.Yunusun yüzgecine yapışarak dalgaların arasından hoplaya zıplaya gidiyorduk.Yok kardeşim ya.Bir tane babamı bulacağım diye çekilmezdi. "Dur artık" diye bağırmaya çalıştımama denizin altında "gurlp arçtkg" diye çıktı sesim.Yunus beni alta doğru çekiyordu.Beynimdeki oksijenin her geçen saniye azaldığını hissediyordum.O an aklıma geldi.Benim bacaklarım vardı.Bu da demek oluyorduki kendimi yukarı doğru çekebilirdim.Yanıma bakınca Kat'in de öyle yapmaya çalıştığını gördüm.Ben de öyle yapmaya çalıştım ve yavaşça yukarı çıktığımızı hissettim.Ama bu yetmezdi.O an bundan sonra yapmayı bir daha denemeyeceğim bir şey yaptım.Çenemi açtım ve dişlerimden garip sesler çıkana kadar var gücümle yunusu ısırdım.Kanının tadı iğrençti.Eğer bir gün yunus yemeyi düşünürseniz hemen bundan vazgeçin.Nereus niyetimi anlamış olmalıydı o yüzden doğruca yüzeye çıkmaya başladı.

Mel'i nefesi kesilinceye kadar kucaklamak istiyordum. Ama bunun benim kişiliğime uygun olmayacağını ve fikrimi değiştirdiğimi fark ettim. Nereus yukarı doğru çıktı ve ve bu sefer suyun üzerinden yüzerek bir iskeleye kadar geldi. Bu sırada da Mel ağzındaki kanı tükürüyordu. Kaçmaması için Nereus'u sımsıkı tutarak iskeleye çıkardık. İskelenin üzerine çıktığımızda "Kimsiniz siz?" diyerek boğazı yırtılırcasına bağırdı. Eliyle de sırtını ovuşturuyordu. Sanırım Mel'in ısırığı canını fena yakmıştı. Mel ile beraber üstüne atıldık ve ağzını kapayarak tekrar bağırmasını engelledik. "Her şeyi bilen Nereus bunu bilemiyor mu? Biz meleziz. Bilgi almak istiyoruz." diye fısıldadı Mel yaşlı adamın kulağına. Nereus bize pis pis baktı ve "Ne istediğiniz umurumda bile değil. Hem beni bulunca istediğiniz bilgiyi alabileceğinizi nereden çıkardınız?" dedi. Kılıcımı çekerek "Bana bak. Buraya gelene kadar neredeyse iki kere ölüyorduk, bir kere ise polise yakalanıyorduk. Bunları senin dırdırlarını dinlemek için yaşamadık. Şimdi bize istediğimiz bilgiyi vereceksin yoksa bir yolunu bulup seni canlı canlı Tartarus'a tıkarım!" dedim tehditkar bir sesle. Nereus yüzünü buruşturdu ve "Pekala, neyi merak ediyorsunuz?" diye sordu. Mel "Babamın nerede olduğunu." dedi ama aslında benim merak ettiğim şey Mel'i öldürmemek için kendimi daha ne kadar tutabileceğimdi. Yine de sessiz kaldım ve Nereus'un "Bu kadar mı? Onu Las Vegas'da bulabilirsiniz. Size yardımcı olacak bir şey daha Lotuslara dikkat edin." demesini dinledim. Daha sonra ise ihtiyar denizci bir deniz kaplumbağasına dönüşerek elimizden fırladı ve suların arasına daldı. Fakat ben bundan önce adamı hafifçe dürtmeyi ihmal etmedim. O sırada parmaklarım tuhaf bir nesneyi kavradı. Bunun ne olduğunu bilmiyordum. Buna rağmen Melanie'ye fark ettirmeden elime gelen şeyi cebime attım. Nereus suların arasına dalarken üzerimize birkaç damla su sıçradı. Ardından Mel ile birbirimize bakıp somurttuk. "E hadi Las Vegas'a gidelim. Ne kadar çabuk olursak kampa dönünce o kadar az acı çekeriz." dedim ve Tenebroso'yu bıraktığımız ara sokağa doğru yürümeye başladık. Tenebroso'ya binince parmaklarıma takılan şeye baktım. Sadece bir deniz kabuğuydu. Öyleydi öyle olmasına ama bu kabukta bir şey olduğunu hissetmiştim. Bu olaydan sonra Las Vegas'ın yolunu tuttuk.