Kavurucu yaz gününün bunaltıcı sıcağında boş boş turluyordu. Koyu renk saçları güneşi daha da çok çekiyor olsa da o saçlarını seviyor ve ne kadar bunaltıcı olursa olsun onları açık bırakarak buklelerinin güzelliğini gösteriyordu. Sıcak güneşe tiksinti ile bakmaya çalıştı. Gözlerinde hissettiği yakıcılıktan tiksinerek bakışlarını kaçırdı. Güneşli bir günde dışarıda olmaktansa kar fırtınasının ortasında mahsur kalmayı yeğlerdi. Güneşi hiç sevmemişti. Onunla anlaşamamıştı. Onun güneşi her zaman geceyi aydınlatan parlak ay olmuştu. Bembeyaz tenindeki yakıcılıktan rahatsız olarak minik bir dükkâna daldı. Neden sokaklarda yakıcı güneş altındaydı ki? Ah, evet. Sersem üvey annesini ve çirkin suratı ile sinsice gülümsemeye çalışan iri yarı kız kardeşinden uzaklaşmak için. Kız kardeşi asla mükemmellik konusunda ablasına ulaşamamakla birlikte etrafta alay konusu olan bir zavallıydı. Genellikle onu reddeder ve onun kız kardeşi olmadığını söylerdi.
Gölgeye geçmenin verdiği rahatlama ile etrafına bakındı. Bir bara dalmıştı. Uzun taburelere ve duvar boyu süren bar masasına doğru ilerlerken kendini daha iyi hissediyordu. Barmen kendisine yaklaşmakta olan güzele sırıtarak baktı. “Ne arzu ederdin güzelim?” Kız kadifemsi sesi ile cevapladı. “Bir viski lütfen.” Sesinin yumuşaklığına ve kibar söyleyiş tarzına inanamadı. Daha önce hiçbir insana karşı bu kadar kibar olmamıştı. Viskisini hazırlayan barmenin hareketlerini dikizlikle izliyordu. Bu tür yerlerde genellikle pis işler karıştıran çok olurdu. Hayır. O asla kimse ile birlikte olmayacaktı. Toz ya da ilaç katmadığını görerek memnun bir ifade takındı. Viskisini yudumlarken boğazından geçen acı dalgası ile ilk başta sersemlese de kendini toparladı. Acıya alışmıştı artık.
Bir yandan viskisini yudumlarken bir yandan da etrafını inceliyordu. Gözleri bir an uzun boylu, siyah saçlı, soluk benizli, yakışıklı bir gence takıldı. Pek çok kızın kucağına atlamak isteyeceği türden biriydi belki de. En fazla on dokuz - yirmi yaşlarındaydı. Genç, aynı ortamda bulunduğu siyah saçlı güzeli fark etmekte hiç güçlük çekmemişti. Buz mavisi gözlerini barda oturan melek yüzlü hırçın kıza dikmiş ve yüzünde hafif bir gülümseme ile kıza doğru yaklaşmıştı. Yanına geçip barmenden bir viski isterken bayan mükemmele usulca bakıp sohbete başlamıştı. “Güzel bir gün değil mi?” Hırçın kız gri, yeşil ve mavi renklerden oluşan berrak gözlerini gence çevirirken gözlerindeki nefret ateşi fazlasıyla belirgindi. “Güneş nefretlik bir şey. İnsanı ışığından ve sıcağından bunaltan ve bana gereksiz gelen bir gök cismi.” Bakışlarını viski bardağına odaklarken “Keşke yanımdan gitse.” Diye geçirdi içinden. Elbette pes etmeyecekti yakışıklı genç. Thenoma’ya tutulan pek çok erkek gibi onun peşini kolay bırakmayacaktı. “Senin yaşındakilerin burada olması sakıncalı değil mi?” Cevap vermedi. Haklıydı. Ama cevap vermiyor olmasının nedeni sadece yanındaki aptalın sıkılmasını ve yanından gitmesini sağlamaktı. Genç büyük bir cesaret örneği ile elini kızın beline dolarken yumuşak ve etkileyici bir sesle konuştu. “Belki bu konuşmaya başka yerde devam etmeyi tercih edersin?” Konuşma mı? Hiçbir şey konuşmamışlardı. Thenoma kendini tutamayıp elindeki viskiyi çocuğun suratına fırlattıktan sonra aceleyle hesabı ödedi ve çıktı. Böyle insanlara nereden denk geliyordu ki?
Yakıcı güneşe çıkarken kendini daha kötü ama daha rahat hissediyordu. O an güzelliğini saklamak istercesine saçlarını bağlamıştı. Bir an bir ara sokağa kendisini çeken kollarla afalladı. Bu da kimdi. Ah elbette. Erkek milletinin hepsi aynıydı. “Beni rahat bırak!” sesinden öfkesi ve nefreti kolaylıkla anlaşılıyordu. Genç, sonunda kızı bırakmıştı ama dar sokaktan çıkmasını engellemişti. Elindeki kılıca inanamayarak bakarken delirdiğini düşünüyordu. Viski ağır mı gelmişti yoksa? Tam kılıcı genç kıza saplayacaktı ki bir anda sarı toz yığınına dönüştü. İyice afallamıştı. Kafayı mı yiyordu yoksa? Artık özel deliler okulundan atarlardı onu. Daha önce mini etekler yüzünden okuldan kovulduğu olmuştu ama delilik yüzünden olmamıştı hiç. Toza dönüşen sersemin arkasından barmen çıktığında onun viskisine bir şeyler koyduğundan şüphelenmişti. Barmen yavaşça yaklaştı. “Korkma. Sana zarar vermeyeceğim. Şimdi neler olduğunu anlatmak için benimle kampa gel.” Doğrusu şu anda küfür etmemek için kendini zor tutuyordu. “Ne kampı ya? Kafayı mı buldun sen?” Adam gözlerini devirdi ve keçisakalını karıştırdı. Beni kolumdan küçük bir çocukmuşum gibi sürüklerken içimden ona bildiğim tüm küfürleri sayıyordum.
Konu: Thenoma L. 
Ptsi Eyl. 27, 2010 7:45 am
