Gerilmek İstemiyorum!!!

Nihayet Los Angeles'a varmıştık ve yolculuğumuzun nasıl geçtiği düşünülürse bu çok iyi bir şeydi.Mel,pegasusum Tenebroso ve ben Memphis'deki mola vereceğimiz otele gelince tenebroso hafifçe yere konmuş ve biz indikten sonra bir binanın üstüne çıkmıştı.Memphis'e gece saat birde varmıştık ve etrafta hiç kimse yoktu.Otelin kapısını zorlayarak açmış ve resepsiyondaki adamı seslenerek uyandıramadığımızı görünce kılıcımı çıkarıp onun yağlı göbeğini hafifçe (!) dürtmüştüm.Zavallının Hades'le arasında metrelerden az bir mesafe vardı çünkü tam o sırada ayağım kaymış ve kılıcımın adamın göbeğini yarmasına ramak kalmıştı.Adam çığlık atarak uyanınca Mel ve ben telaşa düşmüş,adamın kılıcımı görmemesi için kılıcı bir vazonun içine atmıştık.Sabah onu aldığımda kılıç vazodaki su yüzünden sırılsıklamdı.Neyse sonunda Los Angeles'e gelmiştik ya,gerisi önemli değil...Tenebroso'yla uçarken onu birinin sise rağmen görebileceğini bildiğimden onu bir ara sokağa indirdim.Mel ve ben sırtında aşağıya inince durumu anlayıp havalandı ve bulutların arasına girdi.Bizi takip edeceğini bildiğimiz için yavaş yavaş yürüyoruk.En sonunda üzerindeki tabelada Abkukul'nun us takayarıl ağazamsı (lanet olası disleksi!!!) yazan bir yerin önüne gelince Mel'e döndüm ve "Şuraya girip çevrede kalabileceğimiz bir otel olup olmadığını sorsak iyi olacak" dedim.Başıyla onayladı.Bugün pek konuşkan değildi.Bana kalırsa kayıp babasını düşünüyordu.İçeriye girip çevreye bakınmaya başladık.Belli ki burası bir su yatakları mağazasıydı.Birkaç dakikadan sonra tam Mel'e dönüp "Bence buradan çıkmalıyız" diyecektim ki bir ses "Hey merhaba!" dedi.Aynı anda arkamıza dönüp silahlarımıza (Mel bilekliğine ben yüzüğüme) uzandık.Ama arkamızda sadece bir adam duruyordu. Dev gibi bir adam.

Arkamızı döndüğümüzde şok olmuştum.Nemea aslanının yarattığı etkiden daha yeni kurtulmuştum ve bu bana çok ağır gelmişti.Tam kapıya doğru yöneliyordum ki adam bana "Çok güzel su yataklarımız vardır.Bir tanesini denemek ister misiniz acaba?" diye sordu. "Yok ben almayayım.Benim ee şey...".Ne desem inanırdı ki. "Deniz korkum vardır." diye sayıkladım.Aslında böyle bir şey yoktu ama şansımı denemeliydim. "Birşey olmaz.Deniz yatağına binmek için denizde olmak gerekmez.".Bunu söylerken yüzünde öyle bir ifade vardı ki biraz daha gülümsese yırtılacak sanırdınız.Kat soğukkanlılıkla "Bizim gitmemiz gerekiyor." dedi.Normalde çok korktuğunu biliyordum ama böyle görünmeyi başarması bile Oscar'lıktı.Ne yazık ki adam buna kanmadı ve ikimizi de tuttuğu gibi farklı yataklara fırlattı.Benim olduğum yatak bana biraz bol gelmişti.Kat'inki ise küçüktü. "Eee şey bakarmısınız bu bana biraz bol geldi sanırım." dedim.O anda söylenecek en saçma şeydi bu söylediğim.Birden bileğimi sıkan ve hareket etmemi önleyen ipler yatakların yanlarından çıktı.Yanıma baktığımda Kat'in de aynı durumda olduğunu gördüm. "Sanırım bu soruna bir çözüm bulabiliriz." dedi adam (veya her neyse).İplerin bacaklarımı ve kollarımı germeye başladığını hissettim.Bilekliğimi çıkarmaya çalıştım ama boşuna.Belki Kat yapabilirdi.Kat'e dönüp "Kat yüzükk." dedim.Bunu demekte o kadar zorlanmıştım ki duyduğundan bile emin değildim.Neyseki duymuştu ve yüzüğüne dokunmayı başardı.Yüzük birden kılıcı Nyks'in Gözü'ne dönüştü (kılıcının adı bu).Bileklerindeki ipleri kesmeye çalıştı.İlk önce sol sonra sağ bileğini kesti.Kabuklu'ya görünmeden benim yanıma geldi ve bileklerimi kesmeyi başardı.Kabuklu'da o sırada bir yere gitmişti ama nere olduğuna emin değildim.Tam dışarı çıkıyorduk ki Kabuklu Kat'i kıyafetinden tutarak yukarı kaldırdı. "Nereye gidiyorsunuz böyle" diye gürledi. "İnanmıyorum dişlerini en son ne zaman fırçaladın sen?" dedim.Tam beni de yakalayacaktı ki gözüm masanın üzerinde duran makasa ilişti.Makası alıp Kabuklu'nun üzerine doğru yürüdüm ve hızlı bir hamleyle Kabuklu'yu giysisinden duvara yapıştırdım.Makasın fazla dayanmayacağını biliyordum o yüzden Kat'i sürükleyerek mağazadan dışarı çıkarttım.

Mel beni sürükleyerek dışarı çıkardı aslında bunu yapmasına gerek yoktu çünkü orada daha fazla kalmamamız gerektiğini biliyordum. Dışarı çıkınca ceketimin yakasını düzelterek "Ria bir daha buraya geleceğimizde hatırlat da bir diş fırçası getireyim. Adama hediye ederim:ağzı felaket kokuyordu. Ya da Prokrustes mi demeliyim?" dedim. Efsaneyi arkadaşım Ares kzı Hermia'dan duymuştum ve su yatakları ile adamın ısrarcı tavrını görünce bunu tahmin etmem gerkirdi. Ama Mel'in babasını bulmaya o kadar odaklanmıştım ki... O sırada kafama dank etti:Onu bulmak için bir ipucuya ihtiyaç duyuyorduk ve ipucu bulmak için de Mel'in uyuması gerekiyordu. Şu ana kadar bana anlattığı her şeyi rüyalardan öğrenmişti çünkü. Beni düşüncelerimden sıyıran "Ne yani, o adam efsanelerdeki şu insanları geren dev miydi? " diyen Melanie oldu. Başımı sallayarak onayladım. O anda aklıma öldürdüğümüz zavallı bir kedicik (Zavallı mı dedim ben az önce?!) olan Nemea Aslanı'nın postu geldi. Mel onun bende kalmasının daha iyi olacağını, çünkü bela mıknatısı gibi olduğumu söylemişti ama bence... Ceket şeklinde görünen postu çantamdan çıkarıp ona doğru uzattım ve "Bence asıl bela mıknatısı sensin. Umarım yeni ceketini beğenmişsindir, güle güle kullan." dedim. Ama şu sıralar gülmeyi pek de iyi başaramayacağımızı biliyordum. Melanie'nin babasını bulmalıydık ve ben kampa dönünce bir-iki haftamı mutfakta geçirmek istemiyordum. İşte bu yüzden çabuk olmalıydık. Ama yine de Mel nazik davranarak ceketi aldı ve teşekkür etti. Aman Tanrılarım birlikte nasıl bu kadar iyi anlaştığımızı yemin ederim ki bilmiyorum. Bu kız benim tamamen zıttımdı. Onu çekiştirerek şöyle söyledim "Gel hadi, şu aptal dükkandan uzaklaşalım. Kendimize kalacak bir otel bulmamız gerekiyor. Ve o otel buradan birkaç yüz kilometre uzakta olursa çok iyi olacak."