Annemle Karşılaşıyorum

Gece bir türlü uyuyamamıştım. Uzun süren uyuma çabalarımdan sonra kalkmaya karar verip yatağımda oturdum. Sıkılmıştım. Ne yapabileceğimi düşünürken güzel olabileceğini düşündüğüm Long Island kıyısına gitmeye karar verdim. Sessizce yatağımda doğruldum ve üstümü değiştim. Kulübenin çıkışına doğru yürüdüm, kapıyı yavaşça kapattım ve kendimi gecenin serinliğine bıraktım. Dışarısı bu saatlerde çok güzeldi. Melezler genelde karanlığı sevmese bile ben ve kardeşlerim bayılıyorduk. Annemiz Nyks olduğu için geceleri daha zinde ve hareketli oluyor, kendimizi güvende hissediyorduk. Etrafa bakarak yürümeye devam ettim. Mont almayı akıl etmediğim için kendi kendime kızıyordum. Haziran ayındaydık ama geceleri bayağı serin oluyordu. Ellerimi ceplerime soktum ve hızlıca ilerleyerek Long Island kıyısına vardım. Deniz karanlıktı. Gökyüzü ise en ufak buluttan bile arınmış haldeydi; Gece mavisiydi, en sevdiğim renkte. Etraftaki manzarayı izlerken yavaşça kumların üzerine oturdum. Düşüncelere dalmış otururken, arkamdan gelen bir sesle irkildim. O anki refleksle yaptığım ani hareket sonucu, kendimi dizlerime kadar suyun içinde buldum. Arkamdaki kişi güldü. Hemen ayağa kalktım, ıslak ve şaşkın bir şekilde o sesin kaynağına baktım. Karşımdaki yarım bir gülüşle bana bakıyordu. Yavaşça ona gülümsedim. Yanına yaklaştım ve selam verdim, "Hoş geldin anne!"

Gözlerimi kısarak kızıma baktım. Yanakları kıpkırmızı olmuş bir şekilde düştüğü su birikintisinin içinden kurtulmaya çalışıyordu. Onu hazırlıksız yakaladığım kesindi, yoksa niye bir su birikintisine düşsün? Son derece şapşalca bir hareketti bu.

Ne demeliydim acaba? Hoşbulduk? Hoşbulmadık? Açıkçası şimdi ne diyeceğimin hesabını yapamazdım. Zaten az vaktim vardı. Zeus zaten günde birkaç yüz kez görevini iyi yapmıyorsun diye uyarı gönderiyordu. Nolmuştu yani Şili'de birkaç saniye geç gece olmuşsa? Zeka işte.

Aklımdan geçenleri dışarıya yansıtmadığımı umarak Adreanna'Ya gülümsedim. Tabii öyle ağzımı yayarak tüm dişlerimi gösterememiştim. Şimdiki gençler öyle bir gülümsüyordu ki nasıl ağızları ağrımıyor ona şaşırıyordum. () "Hoşbulduk. Neyse. Bugün buraya sana hoşbulduk demek için gelmedim." Bu noktada durup Adreanna'nın tepkisini izledim. Neden geldiğimi merak ediyor olsa gerekti. Kollarımı iki yana açarak etrafımda döndüm. "Gece ne kadar güzel, değil mi? Oysa ne yazık ki çoğu insan gecenin değerini bilmiyor. Gece gizleyicidir, her şeyi gizler." Gerçekten de öyleydi. Gece olmasaydı ne olurdu insanların hali? Acaba kızım bu konuda ne düşünüyordu?