This İs Sparta!

Babamın bana söylediğini harfiyen yapmaya karar vermiştim. Sahi ya, babam bana ne demişti? Tamam buldum. Babam, ben Olimpos’tan ayrılırken “Özür dilerim evlat ama şimdi gitmen gerek. Bir hafta için her akşam Long Island kıyısında otur birkaç saat. Beni bekle orada” demişti. Bu gün ilk gündü. Saat yedi olduğunda kulübemden ahıra gidiyorum diye çıktım. On dakika sonra Long Island kıyısında bir kayaya oturmuş denizi seyrediyordum. Arada da en sevdiğim film serisi olan The Godfather’ın soundtracklarından birini mırıldanıyordum. Böyle zaman geçmeyeceğini anlayınca ayağa kalktım ve hayali Bonasera’ya, Vito Corleone’nin repliklerinden bir kaçını söylemeye başladım. Sonra arkamdan bir ışık seli önümdeki denizi aydınlattı. “Selam, Don Corleone” dedi babam. “Baba, gelmişsin! Hem de ilk günden” dedim. Hızla arkamı döndüm ve babama sarıldım. Açıkcası Hermes’in ilk günden geleceğine hiç inanmıyordum. Ama tanrıların neyi ne zaman nasıl yapacağı hiç belli olmuyor. “Tabii ki geldim. Geleceğimi söylemiştim sana.” “Biliyorum baba, bir an bile şüphe etmemiştim senden” dedim gülerek. O’da gülerek “Yani hırsızların, yolcuların tanrısıyım diye birde unutmadan yalancının tekiyim diye her söylediğime inanmayacaksan ben giderim” dedi. "Yok, kal burada” dedim. “Hem bak, sana hediye getirdim” deyip elinde beliren bilekliği bana verdi. “Vay canına! Babam bana hiçbir işime yaramayacak bir bileklik hediye etti” dedim gayet sakin bir şekilde. “Aslında bileklik sadece süs hali. Gerçekte bir kalkan” “Hadi ya, ciddi misin?” dedim heyecanlanarak. “Bu kalkan, meşhur Sparta’lı komutan Leonidas’ındı” dedi hiç istifini bozmadan. Hayretler içinde yüzüne baktım ve “Şu 300 Spartalı’da ki mi? Hani Termofil Savaşı” diye sordum. “Ta kendisi. Filmi izlediğini biliyorum. Hani filmin başında gelen ulakları kuyuya attığı elçiler vardı. Hatırladın mı?” “Evet hatırladım” “Elçileri haksız yere öldürdüğü için Leonidas’ı ziyarete gittim. Onu savaşı kaybetmesini sağlayabileceğimi söyledim. Yani tehdit ettim. İlk başta bana inanmadı, neredeyse beni sarayından kovma cüretini bile gösterecekti. Sonra bu kalkanla savaşa gitti ama savaşın ortalarına doğru beni çağırdı ve bana hediye olarak bu kalkanı verdi. Hediyesini kabul ettim. Olay da çözüldü. Leonidas yine de kaybetti ama bunda benim hiçbir katkım yoktu. Zaten 300 kişiyle binlerce Pers’e ne kadar karşı koyulabilir ki? Tabii benimle ilgili anlattıklarımı filmde bulamazsın çünkü hiçbir yönetmen bize inanmıyor” diye bitirdi sözlerini. “Vay canına baba! Leonidas’ın kalkanı sende ve sen bunu bana veriyorsun. İşte baba dediğin böyle olur be!” dedim ve yine sarıldım. “Tabii evlat karşında örnek baba duruyor” “Peki ben bunu bileklikten kalkana nasıl dönüştüreceğim?” diye sordum. “Senin de tahmin edebileceğin gibi ilk başta bilekliğe dönüşmüyordu ama geçen hafta Hephaistos’a gittim ve Tadaaa! Bileklik olabilen, asla kırılmaz ve kenarları jilet gibi keskin bir kalkanın oldu evlat” İyi güzelde, sorumu cevaplamamıştı “Tamam da nasıl kalkan yapacağım ben bunu?” diye tekrarladım sorumu. “Hoşuna gideceğinden eminim. Leonidas filmde elçileri aşağıya atarken ne demişti?” “This is Sparta” diye mırıldandım. “Yüksek sesle!” diye bağırdı babam ama kızmaktan çok beni heyecanlandırmak ister gibiydi. “THİS İS SPARTA!” diye bağırdım ve turuncu bileklik birden sarı, üstünde büyüktür işaretine benzeyen bir işaret olan yuvarlak savaş kalkanına dönüştü. Ayrıca üstünde ki kılıç izleri duruyordu. “Bu Termofil Savaşı’nda Leonidas’ı koruyan kalkandı. Leonidas gururunu hiçe sayıp kalkanı bana hediye etti. Bence sende kalkanın ismini Leonidas koymalısın. Onurlandır yüce Spartalı’yı!” diye bağırdı ve ortalıktan kayboldu…

Kalkan (Leonidas)

Spoiler: