Denizdeki Baloncuklar ve Kusursuzluk

Konu: Denizdeki Baloncuklar ve Kusursuzluk Paz Mayıs 29, 2011 6:54 am

Nefes almak... Gerçekten garip ve kelimelere sığamayacak derecede muhtaç olunan bir şey. Koklamak, o uçsuz bucaksız okyanusun tuzlu kokusunu içe çekmek ise bambaşka bir his. Kumlar yerlere serpilmiş bir vaziyetteydi. Tepedeki güneş git gide batıyor, ortamdan çekiliyordu. Göklerin maviliği denizi aydınlatıyordu.Deniz kendi rengini seçemiyordu. Gök ne derse ona uymak zorundaydı. Hava karanlıksa, deniz siyahi, güneş batmak üzereyse deniz kızılımsı oluyordu.

Deniz özgürlüğü temsil eder derler. İnsanlar denizin kenarına oturur ve uzakları seyrederler. Özgürlüğü bulduklarını düşünürler. Oysa deniz, görünmeyen kelepçelerle göğe bağlıdır. Çoğu kişi düşünmez bunu. Denizin ve okyanusun esaretini... Aslında deniz özgürlüğü temsil edemeyecek kadar acizdir; ama bir o kadar da mükemmeldir.

Kumsalda uzanmış kız, denizin kızıllaşmaya başladığını fark edince hafiften toparlandı. Hava kararmaya başlıyordu, kampa dönmesi gerekebilirdi. Eline telefonunu sıkıca aldı ve gözündeki güneş gözlüğünü çıkarıp eline aldı. Son bir defa okyanusa derinden ve içten baktı. Günler boyunca denizi inceliyor, sabahtan akşama kadar kumsalda oturup denize bakıyordu. Denizde kendinden bir şeyler buluyordu. İçinde yaşadığı dengesizlik... Denizin hareketlerine benziyordu. Kimi zaman bir çarşaf gibi durgun. Kimi zaman da hırçınlığıyla nereleri felaket haline getirebilen... Ve derin denizler gibi içinde saklı olan...

Derin derin içini çekti genç kız. Artık gitmesi gerekiyordu. Elini kuma dayadı ve yavaşça yerden kalktı. Arkasını denize döndü, içinde buruk bir acı hissedince son bir defa denize döndü ve ona güle güle dermişçesine baktı. Önüne dönerken denizde bir dalgalanma fark etti. Ne oluyordu? Gözlerini kıstı ve bu sefer denize yeniden döndü. Denizin içinde bir kabarma vardı. Baloncukların denizin dibinden çıkışını görünce önce şaşırdı. Baloncuklara birden bir ışığın dahil olduğunu fark edince ne yapacağını bilemeden denize öylecene bakmaya devam etti. Bir şeyler oluyordu; ama genç kız anlam veremiyordu.

Tanrıça Mesaj Sayısı : 56 Kayıt tarihi : 26/02/11

Kızım beni Long Island'da beklemiyordu. O gün orada olmasını ben sağlamıştım ne de olsa.. Saraya gelmesini istemek onun için ölüm olurdu. Poseidon bu konuda son sözü söylemişti. Bu durumda yapılacak en güvenli şey, Long Island'da karşılaşmaktı.
Pearl, tam gidecekken arkasını döndü ve göz göze geldik. Ne olduğunu anlamaya çalışırken beni farketti ve şaşkınlık içinde bakakaldı. Cesaret vermek için gülümseyerek ona doğru ilerlemeye başladım. Çocuklarımla iletişim kurmak benim için gittikçe daha da kolay oluyordu. Yanına gelince arada mesafe bıraktım. Pearl şaşınlıkla bana bakmaya devam ediyordu. Bir an kendine geldi ve referans ederek başını eğdi. ''Tanrıçam.'' Sesi neredeyse fısıltıyla çıkmıştı. ''Merhaba Pearl.'' diyerek onu selamladım. ''Bugün nasılsın?''

Konu: Geri: Denizdeki Baloncuklar ve Kusursuzluk Ptsi Ağus. 01, 2011 12:02 am

Deniz, köpürmeye başlamıştı, git gide köpükler çoğalıyordu. Bir an için ne yapacağımı bilemeden kaldım, yani bu sıradan bir şey değilmiş gibi geliyordu bana. Denizin içindeki köpürmelerin içinden birden sarı parlak saçlar çıktı. Gerçekten mükemmel görünüyorlardı. Islak duruyor ve güneş geldiği için parlıyorlardı. Şaşkın gözlerimin açıldığını hissediyordum. Gerçekten ortaya bir yüz çıkınca şaşkınlıktan neredeyse küçük dilimi yutacaktım. Tanrıça denizin içinden tamamen çıkınca nefes almadığımı fark edip, derin bir nefes aldım. Karşımda annem duruyordu.

Kendime geldim ve bir Tanrıça'nın karşısında eğilmek gerektiği için hemen başımı eğdim. "Tanrıçam" diye fısıldamıştım. Bu sözcük kulağa o kadar melodi gibi geliyordu ki, daha milyonlarca defa söyleyebilirdim. Kulağa o kadar müzikçesine geliyordu ki, gözlerimi kaldıramadan yere bakıyordum. Ne yapmam gerektiğini nasıl konuşmam gerektiğini de tam olarak bilmiyordum. ''Merhaba Pearl.'' dedi notaların hiç görmediği bir güzellikle. Şu ana duyduğum şarkıların hiçbirisinde böyle bir nota, böyle bir ses yoktu. Sözcüklerinin sıcaklığıyla içim ısınmıştı. "Bugün nasılsın?" dedi gayet olağan bir şekilde. Bu kadar sıran bir selamlama beklemiyordum; ama sesin yakınlığı ve kulağıma dolan sıcaklıkla gözlerimi kaldırdım.

Tanrıçam, daha doğrusu annemin gözlerinde kendi yansımamı görür gibi oldum bir an için. Mükemmel gözüküyordu. Biraz önce ıslak olan saçları şimdi belirli halelerle omzuna dökülüyordu. Üstündeki kemerli tatlı burnu ve burnunun altındaki biraz önce sudan çıktığı için morarması gerekli olan; ama aslında mükemmel bir renge sahip olan dudakları vardı. "Ben-beben" Evet tamam, bir Tanrıça'yı görünce dilimin tutulacağını kimse söylememişti bana. "Ben iyiyim Tanrıçam." diye fısıldadım. "Açıkçası sizi sizi görmeyi beklemiyordum." diyebilmiştim. Sonunda gülümsemem gerektiğini fark edip dudaklarımı gevşettim ve gülümsedim.