Kırıklar

Son hatırladığı şey, Tırmanma Duvarı'ndan düşüşü ve birilerinin çığlıkları. Ondan sonrası bulanık, karmaşık. Büyük Ev'e götürülüşü, vücudunun çeşitli yerlerinde hissettiği dayanılmaz acılar. Her ne kadar çığlık atmak istese de buna bile hali olmadığı için sesini çıkaramıyor, ölü gibi duruyordu. Ev'e varmadan acıdan bayıldı. Gözlerini tekrar açtığında kendini Büyük Ev'de buldu. Yanında birkaç şifacı aralarında konuşuyorlardı. Gözlerini açtığında içlerinden biri gülümseyerek yanına geldi. ''Kollarının ikisi de kırılmış. Düştüğün yüksekliğe göre şanslısın bile diyebilirim. Şimdi, al biraz şundan iç.'' deyip ona bir şey içirdi. Dante onun ne içirdiğini bilmiyordu ama birkaç dakika içinde bu şeyin ona epey iyi geldiğini fark etti. Kollarındanki acı dinmemişti ama en azından azalmıştı. Şifacılardan biri gayri ihtiyarı koluna yavaşça vurdu. Dante acı içinde bağırdı. Şifacı özür dileyip odadan çıktı. Dante başını yeniden tavana çevirip düşündü. Bir daha, hava atmak için bu tür tehlikeli şeylere girişmek yok. Yoksa, bu uğurda ölümü de göreceğim.

RP SONU.