Servetimi Harcıyorum

Babam öleli ne kadar olmuştu ki? 1 hafta mı , 2 hafta mı belki de 3 hafta.. Zamanın hızla akıp gitmesi geleceği ya da geçmişi değiştirmiyor. Belkide bu olayı değiştirmiyor. Babamdan kalan yüklü serveti üçüzlerimle harcamanın keyfine varmak istiyorduk, ama olmuyordu. Uyandığımda kardeşlerim uyuyorlardı. Bugün gizlice New York'a gidicektim. Üstüme ciddi siyah bir elbise. Elimede servetimizin bir kısmını aldım. Melez kampının dışına partn ettirdiğim Ferrarim çok çekici duruyordu. Hemen bindim. Bu benim ilk binişimdi ve ilk sürüşüm.

Arabam:

Hızla gaza bastım ve New York'a doğru yol aldım. Gidene kadar hiç radara yakalanmadım. Zengin insanlara hep ayrım yapılmıştı. Bu hoş bir şeydi tabii ki de. İndiğimde babamın aile şirketi olarak adlandırdığı araba paçaları üreten şirketimize gittim. İçeride koşuşturan sekreterler, bağıran patronlar , para sayan muhasebeciler... Oraya girdiğim anda '' Bu çocuğun burada ne işi var?'' gibisinden bir bakışla karşılaştım. Büyüklerin meraklı gözleri karşısında nutkum tutuldu. Buradan uzaklaşmaya karar vericektim ama vazgeçtim. '' Herkes buraya baksın. Justin Ryan'ın bütün serveti ben ve üçüzlerime devredilmiştir.'' dedim ukala bir biçimde. Orada üst düzey patron sandığım adam '' Peki ya bu şirket?'' dedi. Oradan bir kadın '' Ne demezsin. Küçük bayan inanırmısın bilmem ama benim annemde Miss World güzeliydi.'' dedi ve herkes kkahkaha attı. Yani böyle diyen bir çocuğa kim inanırdı ki. Çantamdan bir belge çıkardım. Babamın ölmeden önce yazdığı bir vasitet. Bir cümlesinde ; Bütün varvarlığım -Paralar, tapular ve aile şirketi- çocuklarıma devrediyorum. Bu belgeyi oradaki herkese gösterdim. Arkadan gelen '' Aaaa'' seslerine aldırmadım bile. Bir senet imzaladık. Şirket Zellana L. Ryan, Fred Ryan ve Ryan Lawliet'e bırakılacaktı. Neşeyle oradan ayrıldım. Bunuda halletmiştim sonunda. Arabama binmek için gittiğimde devasa bir canavar ile karşılaştım. Saatime hemen sarıldım. Ona doğru hiç zorluk çekmeden savaşabiliyordum ama etek yüzünden pek rahat değildim. Onun kellesnden vurarak ışık haznesi ile yok oluşunu izledim. Günümü felakete çevirmişti...