Kağıttan Göl

Konu: Kağıttan Göl Paz Mayıs 08, 2011 2:39 am

Güneşli bir gün. Kano gölüne çarpan güneş ışınları gözlerimi kamaştırıyordu. Hiç rüzgar yoktu. Göl kağıt gibi dümdüzdü. Gölün kenarındaki bir bankta oturmuş, Emily'i bekliyordum. Benimle birlikte bir kano gezintisi yapmak istemişti. Hiçbir kötü düşünce yoktu aklımda. Sadece gölün üzerinde olmayı hayal ediyordum. Mp Lon cebimde her zamanki gibi duruyordu. Her ihtimale karşı yanımda bulunmalıydı. "Ne yapıyorsun burda? Banka oturmuş, ölü gibi denizi izliyorsun," diyerek sağ yanımdaki banka oturmuştu Mantadark. Sesi ölen birininkine yakın bir tonlamayla çıkmıştı. Güneşin tepede olduğu güzel bir günde beni sinirlendirmeyi başardığı için onu tebrik etmek istiyordum. "DEFOL!" Sağıma bakarak haykırdığım bu kelimelerle birlikte Mantadark kaybolmuştu. Kaybolmasıyla birlikte daha yeni farkettiğim Emily bana şaşırmış gözlerle bakıyordu. Ona bir açıklama yapmam gerekiyordu.

Konu: Geri: Kağıttan Göl C.tesi Mayıs 14, 2011 12:00 pm

Lon'la Kano gölünde buluşacaktı. Buyüden hazırlanıp kulübesinden çıktı. Kano gölünün yolunu tuttu. Oraya ardığında Lon'u uzakta bir banka oturmuş olarak gördü. Neşeyle yanına gitti. Tam yanınna oturacaktı ki Lon ona "Defol!" demişti. Başta buna anlam veremedi. Böyle bir şey demesindeki amacı neydi ki? Hem çağırıyor hemde onu kovuyordu. İşte buna çok sinrlenmişti. Şuan onu boğabilirdi. Zaten Hera kızı olduğundan dolayı bunu zevkle yapabilirdi. Tam kızmaya başlayacakken Lon konuşmaa başladı. Ayağa kalkıp yanına gelerek "Emi çok özür dilerim. Sana değildi o söz Mantadark'aydı." dedi. İşte şimdi aklı daha da çok karışmıştı. "O da kim ya?" diye sordu merakına yenik düşerek. Lon ise "Boşver ya uzun hikaye." diyerek soruyu yanıtladı. Sonra banka oturması için eliyle işaret yaptı. Emi'de bu teklifi geri çevirmeyerek banka oturdu.

Konu: Geri: Kağıttan Göl C.tesi Mayıs 14, 2011 3:09 pm

Salak Mantadark. Ne yaptığını sanıyordu? Normal insanların onu göremediğini bile bile benimle dalga geçiyordu. EmilY'e karşı rezil olmuştum. Paçayı son anda kurtararak onu yanımdaki banka davet ettim. Son sözlerimden sonra benden biraz çekindiğini hissettim. Bazen ruh ikizlerim olmasaydı, hayatımın daha iyi olacağını düşünüyordum. Ne kadar şanssız biriydim. Emily'nin sessizce göle baktığını gördüm. Buraya gölde bir gezinti yapmaya gelmiştik. Aramızdaki sessizliğin bozulmasını istemiyordum. Fakat ne için buluştuğumuzu da hatırlatmam gerekiyordu. Yavaşça ayağa kalktım. Sopamın sağ elimde var olmasını izledim. Sanki havadaki moleküllerin birleşmesiyle oluşuyor gibiydi. Her elime gelişinde ilginç bir izlenim oluşturuyordu. Bu sopayı seviyordum. Sopayı elimle kavrayarak hafifçe yere vurdum. Gölün kenarındaki kanolardan birinin ipleri çözüldü. Yavaşça suyun üzerinde bulunduğumuz bankın önüne doğru hareket etmeye başladı. Az önce yüzeyi kağıt gibi olan göl, kanonun hareketiyle hafifçe dalgalanmaya başlamıştı. Emily'e döndüğümde biraz şaşırmış, biraz da endişeli bir yüz ifadesi vardı. Ona gülümseyerek hre şeyin yolunda olduğunu ifade ettim. "Eee? Buraya gölü seyretmeye mi geldik? Biraz da gölün üzerinden kampı seyredelim," diyerek onu kanoya davet ettim. Yüzünde bir gülümseme belirdi. Benim peşimden kanoya doğru yürümeye başladı. Kanoyu hareket ettirmek için kürekleri kullanmayacaktım. Kanoya bindiğimizde sopamı yere paralel olacak şekilde tuttum. Kano gölün kenarından uzaklaşmaya başlamıştı.

Emily'le karşı karşıya oturuyorduk. Onu fazla tanımamama rağmen iyi biri olduğunu anlayabiliyordum. Hera'nın manevi çocuğu olması onu daha da farklı kılıyordu. Sarı saçları meltemle birlikte dalgalanıyordu. Bu saçları bir yerde daha gördüğümü hatırlar gibi oluyordum. Bana bakarken çok mutlu oluyordu. Gülümseyişi hala aklımdaydı. Tıpkı Emily'ninki gibi saçları vardı. Birden Emily'nin elini sol bacağımda hissettim. Gözlerimi kırpıştırdığımda kanonun durduğunu fark ettim. Çok fazla dalmıştım herhalde. Az önce elimde duran sopa yoktu. Ben fark etmeden gitmişti. Ona ihtiyacım olmadığı bir zaman çağırdığımda bunun olacağını düşünmeliydim. Gözlerim kanonun küreklerini aradı. Tekrar Emily'e baktığımda kürekleri ellerinde tutuyordu. Bir an önce kafamı toparlamalıydım. Yoksa fark etmeden kendimi göle batmış bir şekilde bulabilirdim.

Konu: Geri: Kağıttan Göl Cuma Mayıs 20, 2011 8:52 pm

Gölde ilerlerken Lon'un elinde ki sopa kaybolmuştu. Lon o kadar uzak âlemlere gitmişti ki kürekleri almakta ona düşünmüştü. Kürekleri eline aldıktan sonra elini Lon'un sol bacağının üstüne koydu. Koymasıyla birlikte Lon kendine geldi. Başta biraz afalladı. Fakat sonra kendine gelerek elimdeki kürekleri aldı. Gölün ortasına geldiğimizde Lon yeniden bir yerlere dalmış ve elinden kürekleri kaçırmıştı. Kürekler suya düşünce Lon’a çok kızarak “Lonn ne yaptın sen ya!” diye bağırdı. Lon, kendine gelince küreklerin suya düştüğünü gördü. “Emi çok çok özür dilerim. İsteyerek olmadı gerçekten.” Dedi. O ise hala sinirliydi: “İsteyerek olmadı mı? Peki, ne yapacağız şimdi? Bu koca gölün ortasında kaldık. Nasıl düşürürsün ya?” sinirini kanoya yumruk atarak almaya başladı. Biraz sakinleştikten sonra Lon’la şimdi ne yapacaklarını konuşmaya başladılar. Lon aslında onu bazen ne kadar da sinirlendirsede hâlâ en iyi arkadaşlarından biriydi. Lon'un özelliklerinin ona uyması onların tam bir şuç ortağı olmasını sağlıyordu. Lon'la birlikte bir sürü kötü şeyler(!) yapacaklarına emindi.

Konu: Geri: Kağıttan Göl C.tesi Mayıs 21, 2011 1:43 am

Bana kızdığında olduğum yerde terlemeye başladım. Kıyıya nasıl yanaşacağımızı konuşmaya hiç gerek yoktu. Sadece konuşmak için konuşuyorduk. Bu gezinti sessiz hiç çekilmezdi. Biraz hareket iyi gelmişti. Konuşmak dikkatimi kıyıya yaklaşmama vereceğine, vücut ısımın artmasına veriyordu. Sanırım olduğum yerde eriyecektim. Birden ayağa kalktım. Üzerimdeki tişörtü çıkardım. Ellerimle yüzüme tuttum. Cayır cayır yanıyordum. Ellerimden duman çıkıyordu. Emily korkmuş gözlerle bana bakıyordu. Avuç içimde mavi alev yanıyordu. İki elimden başlayarak bütün vücuduma yayılıyordu. Bir şeyler yapmam gerekiyordu. Yoksa kano benimle birlikte yanacaktı. Kanonun kenarından hızlı bir şekilde suya atladım. Gölün soğuk olması iyi gelmişti. Suyun üstüne çıkarak her şeyin yolunda olduğunu gösteren bir işaret yaptım. O anda aklıma kıyıya nasıl çıkacağımız aklıma gelmişti. Yüzerek kanonun arkasına geçtim. Ellerimi kanoya dayadım. Var gücümle ayaklarımı çırpmaya başladım. Zor olacağını biliyordum. Ama gölden çıkmak istiyorsak bunu yapmalıydık.

"Daha ne kadar ayaklarını çırpmaya devam edeceksin?" Diye sormuştu Mantadark. Ayaklarımın yorulmaya başladığını hissediyordum. Haklıydı. Daha fazla devam edemezdim. Elimle kanoyu kıyıya doğru iterek ayaklarımı dinlendirdim. Yatma pozisyonuna gelerek dinlenmeye başladım. Emily'i kanoda bir başına bırakmanın uygun olmadığını düşündüm. Bir kaç dakika geçtikten sonra kıyıya doğru yüzmeye başladım. Şükürler olsun ki Emily kanonun yanında beni bekliyordu. Bana ne söyleyeceğini tahmin edebiliyordum.