Archaios Athoos - Hanna Olivia Marin

Gözlerimi o yoğun güneşin altında kısmış bağırış çağırışlar içinde ki kalabalığa bakıyordum.Ayağa kalkıp avazı çıktığı kadar bağıran Ares çocukları, sağ dizlerinin alt kısmını sol dizinin üstüne koyup oje süren Afrodit kızları, kendini sinir edenlerin kafalarını yosun yumağına çeviren Amphitrite çocukları.Bunlar bile adrenalinimin artmasına yeterde artardı.Ardından gözlerimi daha kısıp güneşin altında sarı saçları parlayan Hanna'ya baktım.Onla düello yapacaktık ama ginede ikimizde tedirgin gibiydik.Ardından gözlerim Zellana'yı aradım orada tribün kısımlarına dönmüş sağ elini saçlarının arasına koymuştu.Sanırım birisiyle konuşuyordu.Son bir kez üstüme baktım kabzasının altında siyah elmasları parıldamakta olan siyah boya kaplı ilahi bronz kılıcım elimdeydi, üstümde ise kaskı dahil her yeri simsiyah olan Olimpos'un yıkılan mermerlerinden yapılan ''Ruhun Kalkanı'' duruyordu.Son bir kez kuralları aklımdan geçirdim; öldürmek, öldürücü darbe vurmak, özel güç, sihirli eşyanın sihirli özelliği,silahımızın özelliğini ve uzun menzilli silah kullanmak yasaktı.Hanna ise sıradan bir yunan savaş zırhı giymişti elinde ise Death adlı kılıcı vardı.Kılıcımı kaldırdım ardından burnumun hizasına getirdim ve savaş pozisyonu aldım.Hanna'da savaş pozisyonu aldı.Alanı iyice incelemeye başladım çünkü burada savaşacaktım.Hanna en iyi arkadaşlarımdan biride olsa ikimizde bu düelloyu kazanmak istiyorduk.Hanna'ya sinsi bir gülücük attım ve alanı izlemeye devam ettim.Burasının sanırım pek fazla bir özelliği yoktu sadece bulunduğumuz yerin ilerisinde mankenler vardı.Zellana'nın olduğu tarafı sürekli gözümün önünde tutuyordum.Sonunda Zellana hareketlendi ve yanımıza ağır adımlarla geldi.Zellana ikimizin arasına benim sağıma Hanna'nın soluna geldi.İkimizin biraz ilerisindeydi konuşmak amacıyla ağzını bir ton havayla doldurdu.Her saniye kalbim göğüs kafesimi dövüyordu.Adrenalinim son seviyesindeyken Zellana söze başladı.

Han'ın elinde açtığım kesik kaba bir davranış olabilirdi ama sonuçta savaşta her şey mübahtır! Hızlı kılıç darbeleriyle Han'ın saldırmasına izin vermemeye çalışıyordum. Biraz işe yarıyor gibiydi ama tam değil, her zaman istediğimi yapmama lazımdı. Bu düello gözümde büyümüştü nedeni ise tüm kampa duygusal bir çocuk olmadığımı göstermekti. Han'ın sarı saçları birbirine girmişti, yarası biraz kurumuş gibiydi seyirci melezler ise iyice coşmuştu. Gerçek bir savaştaymış gibi savaşıyorduk. Hırsım resmen gözümü kaplamıştı ama aklımı ele geçirmesine izin vermeyecek idim. Sonunda aklımı başıma toplamaya ve top yegün saldırmamaya karar verdim. İlk amacım aramızı açmaktı bunun işin tek gereken yakınlaşmaktı. kılıç darbelerim ile yavaşça Han'a yaklaşmaya başlıyordum.Bu da lastik işlevi görüyordu. Kılıcımı biraz havaya kaldırdım Han şaşırmış gibiydi ama olan oldu kılıçlarımız güçlü bir çarpışmadan sonra biraz aramız açılmıştı. İstediğim olmuş gibiydi, sonunda derin bir nefes aldım ve büyük darbeye hazırlanmaya başladım. Sonunda klasik saldırımı yapmaya başladım, kılıcımı iyice havaya kaldırıp hızlıca Han'a koştum ama tam kılıcını savuracağı sırada sağa atladım ve hızlıca sola koşup Han'ın bel boşluğuna dirseğimi sertçe yapıştım. Han tabi ki boş kalmadı hırslı ve ateş püsküren gözleriyle bana baktıktan sonra sırtıma ağır bir darbe indirdi. Bu acıtmıştı ama belli etmemeye çalışıyordum. Artık kalabalıktan tiz bir uğultu yükseliyordu. Gözlerimi iyice Han'a odakladım ve cesur bir bakış atarak moralini kırmaya çalıştım. Göz göze savaşıyorduk, ikimizde birbirinin gözüne bakıyorduk ve kılıçlarımız sertçe çarpışıyordu.