Deliyiz Biz .

Alarmın sesi her şeyi altüst etti..Yataktan düşerek uyandım ve komidinin üstünde ki alarmı kapatayım diye, kırdım. 'Harika,artık bir alarmım yok' dedim kendi kendime.Evet günüm iğrenç başlamıştı.Yerden kalktım ve banyoya elimi yüzümü yıkamaya gittim.Aynada yansımama baktım.Gözlerimin altı çökmüştü.Gece hiç uyuyamadığım apaçık ortadaydı.Elimi yüzümü yıkadım ve gardırobumdan,Melez Kampı tişörtüm ile keten pantolunumu çıkardım.'Şimdi Kılıç Dersi hiç çekilmez' diye geçirdim içimden.Yatağı toplama ihtiyacına bile katlanmadım.Umurumda da değildi.Kulübeden çıktım.Kolumda ki saate baktım.Saat 07:30'du.Meydan da 4-5 kampçı dışında kimse yoktu.Sanırım biraz erken çıkmıştım.Kılıç Dersine 2 saat vardı.Hiç düşünmeden ayaklarımın beni götürdüğü yere gittim.ORMAN'A.Orman iyi bir fikirdi.Hava güneşliydi,güzel bir gündü.Ormanda ki derenin kenarına geldim ve kendimi yere attım."Bu saatte,burada ne yapıyorsun dostum?"Hope'un sesi yerimden sıçramama neden oldu."Yavaş be abicim,öldürmek mi istiyorsun sen beni?"dedim kıkırdayarak.Aslında bu beni sevindirmişti.Orman da yalnız değildim.

Kampa geldiğim günden beri, hiç adetim olmayan işler yapmaya başlamıştım. Bunun başında da erken kalkmak geliyordu. Saat 7 olmuştu henüz ve ben ortalıkta ruh gibi dolanıyordum. Kardeşlerimi rahatsız etmemek için kendimi kulübeden dışarı attım. Yapacak hiçbir şeyim yoktu. Kampa da henüz alışamamıştım. 'Ormana gidip biraz dolansam, temiz hava alsam iyi olacak' diye düşündüm. Dalgın dalgın yürürken, tanıdık bir yüz gözüme çarptı. Oliv değil miydi bu? Ne yapıyordu sabahın köründe burada? Yanına yaklaşıp "Bu saatte,burada ne yapıyorsun dostum?" diye sordum. İlk önce ürktü, sonra "Yavaş be abicim,öldürmek mi istiyorsun sen beni?" dedi kıkırdayarak.

"Korkma ısırmam" dedim gülerek. "Sen de mi uyuyamadın?" diye sordum. "Evet" dedi somurtarak. "Canım sıkılıyor, üstelik kabuslar görüp duruyorum." "Al benden de o kadar. Kamp iyi hoş da, daha fazla eğlenmek lazım. Neyse, kahvaltı yaptın mı? Çok açım!" dedim. "Tarlalara mı girsek, kızarlar ama." dedi. Sonra yüzüne sinsice bir gülümseme yerleşti. Canımız mı sıkılıyor demiştik? Yaramazlık bizi çağırıyordu sanki. Sabahın köründe kalkmıştık, tam zamanıydı üstelik. "Bir şeyler kaçırır, geri ormana döneriz. Ne olacak ki?" dedim. Yüzündeki gülümseme iyice yayılmıştı. Sanki o da bunu yapmak istiyor gibiydi.

Bir Afrodit kızıyla ne yapılır diye sorsalar, vereceğim cevap çılgınlık olurdu muhtemelen.Hope çılgın bir kızdı ve şimdi de çılgınlık arıyor gibiydi.Elini uzattı ve yerden kalkmama yardımcı oldu.Kıkırdayarak ormanda yürümeye başladık. "Öncelikle üzüm aşıralım.Kampa geldiğimden beri yemedim"dedi kahkalar arasında.Ben de arkaya bakıp duruyordum.Umarım kimseye yakalanmayız diye geçirdim içimden.Tarlalara gelmiştik.Başında duran kocaman tabela da MELEZLER GİREMEZ yazıyordu.Hope bunu hiç umursamadı ve kıkırdayarak içeriye daldı.Ben de peşinden gittim.Üzüm bahçesine doğru yürümeye başladık.Arkama bakmadan edemiyordum.Bir melez tarafından takip edilebilirdik.Önüme döndüğümde Hope'nin cebinden çıkardığı bir poşete üzüm doldurduğunu gördüm.Kahkaha atmadan edemedim. "Biraz acele et"dedim kendimi zapt ederek."Yakalanırsak fena olur" Kafasını salladı.Poşeti hırkasının cebine soktu.Evvet,dedim kendi kendime.Yırtmıştık.Şimdi hemen buradan tüyebilirdik.Üzüm bahçesinden ayrılmış tarladan uzaklaşırken, önümüzde bir ışık huzmesi belirdi.Bu şeyin ne olduğunu biliyordum.Işık huzmesi birden kıvırcık saçlı uzun boylu bir tanrıçaya dönüştü. ATHENA

Sadece bir kaç üzüm kaçıracaktık, Tanrıça Athena'ya yakalandık. Zaten şansızın tekiydim, hep beni bulurdu. Oliv'in de başını derde sokmuştum. Suçluluk duygusuyla gözlerimi yere diktim. Ne yapacağımızı bilmiyordum. Ne hesap verecektik? Karşımdaki bir Tanrıça olmasaydı, arkama bakmadan kaçardım. Madem çılgınlık yapıyorsun, tam olsun öyle değil mi? Maalesef karşımdaki koşarak kaçılacak türden biri değildi. Üstelik Oliv'i yalnız bırakamazdım. Üzümleri bırakmaya niyetim var mıydı? Hayır. Cezamı kabullenecek miydim? Hayır. Ama ses çıkarmamaya çalışacaktım. Garip sessizliği Athena bozdu...