Ödüm patladı var ya!

Gergin bir şekilde kulübenin içinde turluyordum. Şansıma kulübede bir tek ben vardım. Georgina neden bu kadar gecikmişti acaba? Bu hiç de ona uyan bir davranış değildi. Acaba Eduard küçük isteğimizi kabul etmemiş miydi de Georgina kabul ettirmeye mi uğraşıyordu? Eğer öyleyse Eduard benden çok kötü bir azar işitecekti. Off ya, Eduard isteğimizi kabul etmezse b-

O sırada kapı çaldı. Adeta uçarak kapıyı açmaya gittim. Keşke gitmez olaydım. Goergina allak bullak bir yüz ifadesiyle bana bakıyordu.

"Ne oldu?" diye sordum. Endişelenmiştim. "Kabul etmedi mi yoksa?" Georgina hala o allak bullak yüz ifadesiyle baını evet anlamında salladı.

Nikki'ye çok pis bir şaka yapmayı planlıyordum. Eduard kabul etmemiş gibi yapacak sonra da şaka olduğunu söyleyecektim. Nihahaha! Bunu söyledikten sonra yüzünün alacağı ifadeyi görmek için sabırsızlanıyordum!

Hephaistos kulübesinden çıktıktan sonra -ıyyk, bir daha oraya adımımı atmam, ama belki adamakıllı konuşan biri olursa katlanabilirim- Ares kulübesine bilerek geç gittim ki Nikki Eduard'ı ikna etmeye çalıştığımı ama kabul ettiremediğimi sansın. Biraz bekledikten sonra Ares kulübesine gitmek için yola koyuldum. Kulübenin yakınlarına geldiğimde adımlarımı dikkatli atmaya başladım -Ares kulübesi tuzaklarından birine yakalanmak istemiyordum. Sağ salim kapıya vardığımda yüzüme allak bullak bir ifade yerleştirip kapıyı çaldım.

Nikki beni öyle görünce olduğu yerde çakılıp kaldı. "Ne oldu?" diye sordu. "Kabul etmedi mi yoksa?" Hala acıların çocuğu() gibi acıklı bir pozda başımı evet anlamında salladım. Herhalde benim bu oyunculuk performansımı göreseler oscarı bana verirlerdi.

Hala allak bullak bir halde hıçkırdım. "Onu ikna etmeye uğraştım, beni senin gönderdiğini söyledim. Ama bana inanmadı. Onu hipnotize derdim aslında ama bunu yapmak istemedim."

Bunları söylerken daha beter hıçkırdım ama kendimi gülmemek için o kadar zorluyordum ki herhalde kaburga kemiklerimden en az iki tanesi çatlamıştır.

Nikki bana su getirmeye gitti. Giderken az daha gülmekten içim dışıma çıkacaktı ki bunu kesin Nikki de duyardı. Ama tam gülecekken kafamı yandıki yastığa eğdim. Ayyh, acaba daha ne kadar devam ettirebilirdim?!

Buna inanamıyordum. Georgina'nın birine bir şey kabul ettiremeyeceği aklıma bile gelmezdi. O Eduard'ı bir görsem fena yapacaktım!

Georgin'ya su getirmeye giderken göreve nasıl gideceğimizi düşünüyordum. Ama... Bir saniye...

Goergina'ya suyunu verdiğimde sordum. "Silahlar nerede?"

Georgina aynı üzgün ifadeyle "Silahlar mı?" dedi.

"Evet."

"Onları kapının önüne bıraktım. Şimdi getiririm istersen." Aha! Şimdi tuzağıma düşmüştü işte.

Georgina kalkmaya yeltenmişti ki "Sen otur. Ben alırım." deyip dediği yere gittim. Tam tahmin ettiğim gibi - silahlar orada yoktu! Hemen plan düşünmeye başladım. Yan odaya girip oradan bir koku ve ses bombası aldım ve Georgina'nın tarif ettiği yere koydum. Sonra burnumu tuta tuta Georgina'nın yanına gittim.

"Georgina silahları alacaktım ama orada o kadar berbat bir koku vardı ki alamadım. Sen alsana. Benim kötü kokuya alerjim var. -Yalandı bu.- Hem kokunun kaynağına ulaşırsan koku yok olur ben de silahları alabilirim." deyip düzmece bir gülücük attım. Georgina "Tabii tabii." diye en az benimki kadar düzmece bir şekilde gülümseyip silahları(!) almaya gitti.

Az sonra rahatsız edici bir ses ve hemen ardından bir çığlık geldi. Girişe doğru koşup "Galiba bir mayına bastın." deyip Georgina'ya yalanını yakaladım dercesine gülümsedim.

Ah! Şu anda zekamdan şüphe ettiğim yegane anlardan biriydi. Gerçi zaten ben söyleyecektim de böyle değil. Resmen bana tuzak kurmuştu. O kötü kokulara alerjim var sözünün de yalan olduğuna bahse girebilirdim zaten. Nikki de benim kadar kurnazdı.

"Seni şıllık!" deyip saçlarına yapıştım Nikki'nin. Birkaç saniye Nikki ve ben hem gülüyor hem de birbirimize vuruyorduk. Görevden önce biraz eğlencenin zararı olmazdı ama, değil mi?

En sonunda sakinleştiğimizde ikimiz de bir koltuğa gömüldük. Nikki "Şu işin aslını anlat bakalım. Eduard isteğimizi kabul etti değil mi?" dedi.

Ben de Eduard'a dediğim gibi "Doğru tahmin." deyip cebimden iki kalem ve bir saat çıkardım. Ben kendi saatimi çoktan koluma takmıştım. Nikki "Kalemlerden hangisi benim?" diye sordu.

Ben de "Kırmızı olan senin." dedim. Anlaşılan Eduard birbirinden ayırt edilebilmesi için farklı renklerde yapmıştı. Eh, düşünceli çocuk olduğunu kabul etmeliydim. Bir kırmızı bir de mavi kalem vardı burada. Hangisinin onun hangisinin benim olduğunu özellikle aklıma kazımıştım ki karışmasın. "O saat de senin üstündeki düğmeye basınca kalkana dönüşüyor. Kalemleri kılıca dönüştürmek için de tepesine basmak yeter." Kendi kalemimizn tepesine basarak örnek gösterdim. Mavi kalem bir anda kısa bir kılıca dönüştü. Nikki de kendi kaleminin üstüne basarak onu uzun bir kılıca dönüştürdü.

"Ne zaman göreve gidiyoruz?" diye sordum.

Ne zaman mı göreve gidiyorduk. Hemen şimdi tabii ki!

"Her şey hazır değil mi?" Gina kafasını evet anlamında salladı. "Süper. O zaman pegasuslarımıza atladığımız gibi soluğu Las Vegas'ta alalım. Unutma, mutsuz şeyler düşün." diye tembihlerdim onu. Sonra da kulübeden çıktığımız gibi pegasus ahırlarına gittik.

Sonsuz Karanlık'a binmeden önce "Canavarların da ödünü bugün bana yaptığın gibi patlatsak iyi olacak! Ödüm patladı gerçekten var ya! Bir daha sakın öyle bir şaka yapma!" dedim Gina'ya şaka amaçlı. Sonra ikimiz de pegasuslarımıza atlayıp havalandık.

RP Bitmiştir!