Sürpriiz -.-

Cumartesi sabahıydı ve ben öğlene kadar uyumak istiyordum. Napabilirdim ki uyumayı çok seviyordum. Ancak sabahın köründe kapı çalındı. Bende bu kulak varken nasıl uyuyacaktım. Kapı sesini ilk duyan olmak kadar beteri yok. Bu halde aşağı indim. Kapıyı açtım. Karşımda tanımadığım bir kız duruyordu. Omuzlarına kadar uzanan simsiyah saçları vardı. ''Kimsin?'' dedim. Tamam biraz sert bir tonda söyledim ama sabah sabah beni çekebilen pek kişi yoktur. Kız konuşmaya başladı: ''Ben Hanna. Senin buraya yeni geldiğini duydum ve ziyaret etmeye geldim.'' dedi. ''Hoşgeldin Hanna, buyur geç içeri.'' dedim. Anlıyorum Hanna iyi bir kız beni ziyarete gelmiş ama bu kadar erken bir saatte gelmesi beni çileden çıkarmıştı. Ama yine de çok iyi bir kız gibi görünüyordu. Bana çikolata bile getirmiş. Hanna'yı kulübemizin oturma odasına aldım ve hemen odama çıkıp üstüme daha iyi bir şeyler giyip Hanna'nın yanına indim. Daha sonra Hanna kendini tanıtmaya başladı.

Ne kadar kaba davransam da Hanna çok cana yakın ve içten davranmıştı. Beni anlama yolundaki çabalarını sevmiştim. Sonra kamp hakkında konuşmaya başladık. Hanna bana kampa nasıl geldiğini, buradaki arkadaşlarını ve ailesini anlattı. Sevimli bir kızdı, biraz da sakar. Bende ona buraya en başta hiç ama hiç gelmek istemediğimi anlattım. Şimdi ise burayı çok seviyordum ve çok yakın arkadaşlarım olmuştu. Hala uyku sersemiydim. O yüzden Hanna'ya bir şeyler getirmemiştim. ''Bir dakika Hanna, hemen geleceğim.'' dedim ve doğruca mutfağa yöneldim. En sevdiğim kakaolu kekler orada duruyordu. Hemen iki tabak aldım ve kekleri tabağa koydum. Sonrasında ise iki bardak alıp meyve suyu koydum. Elimde bir tepsiyle oturma odasına giderken biraz kendime gelmiştim. Tepsiyi hemen sehpaya koydum. Unutmadan Hanna'nın getirdiği çikolataları da açıp bir kenara koydum. Hanna şimdi daha mutlu gözüküyordu. ''Niye zahmet ettin.'' dedi. ''Misafire bir şey ikram etmemek olmaz ki'' dedim. Sonra koyu bir sohbete daldık.

Mutfaktan getirdiği kekleri ve meyve sularını görünce biraz mahcup oldum. "Niye zahmet ettin?" dedim çekinerek.

"Misafire bir şey ikram etmemek olmaz ki"dedi ve göz kırptı.Sofie'yi sevmiştim.Komik bir kızdı.Neredeyse 1 saat sohbet ettik.Saatime baktım.Saat 9'da gelmiştim.Şimdi ise saat 11'di.

"Sofie,muhabbetine doyum olmaz ama,kulübeye gitmem gerek"dedim."Bir dahakine sen gel"
Ayağa kalktım ve kapıya doğru yürüdüm.Kapıyı açmadan önce,
"Hanna,seninle en yakın zaman da maceralara atılmalıyız"dedi.Bu kız beni güldürüyordu.
"Peki"dedim."Sonra görüşürüz" El salladı ve kapıyı kapattı.İçim huzurla kulübeme döndüm.Evet,bir dost daha edinmiştim.Bundan daha güzel ne olabilirdi ki?

-RP BİTMİŞTİR-