Sofie'yle macera yaşıyoruz .

Sofie;Deli,dolu,enerjik bir o kadar da çılgın bir kızdı.İki gün önce tanışmamıza rağmen kanım ona hemen ısınmıştı.Bana sürekli 'bir çılgınlık yapmalıyız' deyip duruyordu.Yapacağımız şey, pek çılgınlık sayılmazdı.Bana göre tam bir delilikti.Athena bizi öldürürdü.Ama ona karşı koyamadım.Pazar sabahı kulübemin kapısını çaldı.Planladığımız saatten erken gelmişti.

"Hey, erken geldin"dedim.
"Olsun.Ne kadar erken çıkarsak,o kadar iyi"dedi muzipçe."Bu arada ne ile gideceğiz?"
"Pegasusumla"dedim.
"Vay canınaa! Bir pegasusun olduğunu bilmiyordum." dedi bağıra bağıra.Hemen Kim'e baktım.Tanrılara şükürler olsun ki uyanmamıştı.
"Sessiz olsana,Kim'i uyandıracaksın"dedim.
Hemen kapının arkasındaki çantamı kaptım ve kapıyı yavaşça kapattım.

Hanna'yla tanışalı çok zaman olmamıştı. Güzel, sessiz sakin bir o kadarda tatlı bir kızdı. Bu sıralarda kamptan kaçmayı planlıyordum ve bu planım için en uygun kişi oydu. Kamptan kaçma konusunda ne kadar itiraz edip korksada onu ikna etmeyi başarmıştım ki bu çok zor olmuştu. Her melez kim bilir kaç kere kamptan kaçıyordu. Bu zevki bende fazlasıyla tatmak istiyordum. Bir gece önceden plan yapmıştık. Sabah erkenden kulübesine gittim. Planladığımız saatten erken gitsemde kimse uyanmadan burdan kaçmalıydık. Zaten canım sıkılıyordu biraz maceraya ihtiyacım vardı. Kapıyı çaldım karşıma direk Hanna çıkmıştı zaten. Biraz konuştuk son olarak Hanna'ya: ''Hanna emin misin? Yani seni zor duruma düşürmek istemiyorum.'' dedim. Hanna hala biraz kararsızdı. ''Şey ben... Evet bende gelmek istiyorum.'' dedi. ''Peki madem.'' dedim ve pegasus ahırlarına doğru ilerledik. Hanna konusunda hala çok kararsızdım ancak New York'a onunla gitmek istiyordum. Fikrinden caymaması içinde adımlarımı hızlandırdım. Pegasus ahırlarına vardık iyiki de etrafta kimsecikler yoktu. Daha kaçamadan farkedilmeyi istemezdim doğrusu. Gözlerim Tulparımı aradı. Onu görür görmez yanına gittim, onu okşadım ve bindim artık gitmek için hiçbir engelimiz yoktu. Hanna'da kendi pegasusuyla ilgilendi sonrada bindi. İkimizde hazırdık. Yavaş yavaş pegasuslarımız havalandı. Kamptan kaçıyorduk, pegasuslarımızla birlikteydik ve New York çok heyecanlı olacaktı.

Hanna şu an daha iyi ve daha özgür görünüyordu. Başta korksa da babasını ziyaret etmek hoşuna gidecekti. Bende biraz özgür olacaktım ve bunu çok istiyordum. Yavaşça havalanırken her şey çok normal ve iyiydi. Kamp şu an için tenhaydı. Ama herkes uyanınca nolurdu bilemiyorum. Ancak 'en fazla ne olabilir' fikri beni de sakinleştiriyordu. Sanırım bende biraz korkuyordum. Pegasusumla havada süzülmek hiç hissetmediğim duygulardan birini tattırdı bana. Çok farklı bir duygu vardı içimde. Hafif silik silik New York'un görüntüsünü görebiliyorduk. Bir hayli kalabalıktı. Pegasuslarımıza emir verdik ve New York'un ara sokaklarından birine indik. Hanna'da hem mutluydu hem endişeli. Ancak mutluluğu daha çok belli oluyordu. Biraz çevresini taradı ve: ''Sanırım bu taraftan.'' dedi. Bende bir bakındım ve: ''Tamam, ilk önce nereye gidiyoruz?'' dedim. Hanna: ''İlk önce biraz gezelim. Sonra babamı görmeye gitmek istiyorum, yani senin içinde uygunsa.'' dedi. ''Tabii ki dedim, hemen dolaşmaya başlayalım çünkü yapacak çok işimiz var.''

Biraz dolaşmaya karar verdik.Times Meydanı'nın önünden geçerken etrafıma bakındım.Canavarlarla da karşılaşabilirdik sonuçta.Etrafımız insan kaynıyordu.

"Keşke zamanımız olsa da akşama kadar gezsek" dedim Sofie'ye.
"Keşke"dedi.Ama dediğim gibi zamanımız yoktu.Bir an önce eve gitmeliydik.Kim bilir babam beni gördüğünde ne kadar şaşıracaktı.Bir o kadar da sevineceğine emindim.

"Şuradan"dedim Brooklyn Köprüsünü işaret ederek.Hızla köprüyü geçtik ve köprünün yanındaki apartmana daldık.
"Çok şirin bir yer"dedi.Etrafı inceliyordu.Hızla merdivenleri çıktık.4.kata çıkana kadar nefes nefese kalmıştık.Hemen babamın dairesinin ziline bastım.Canım babam ilk basışımda açtı.İlk başta ne olduğunu anlayamadı.

"Ah,Hanna"dedi ve beni kollarının arasına aldı.Babamın kolları arasında kendimi hiç olmadığım kadar güvende hissettim.Sofie bizi izliyordu.Duygulanmış gibiydi..

Bir süre dolaştık. Keşke daha fazla zamanımız olsaydı. Daha sonra etrafı inceleye inceleye yola devam ettik. New York'u pek bilmiyordum bu konuda Hanna bana yardımcı oluyordu. En son Brooklyn Köprüsü'ne geldik. Köprüden geçtik ve yandaki apartmana hızla daldık. Çok hoş, şirin ve küçük bir yerdi. 4. kata kadar merdiven çıktık. Baya yorucu olmuştu. En sonunda geldik, Hanna zili çalar çalmaz kapı açıldı. Karşımızda şaşkın bir o kadarda mutlu bir adam... ''Ah,Hanna!'' dedi ve Hanna'ya sıkıca sarıldı. Aslında çok güzel gözüküyorlardı. Babasını çok özleyen bir genç kız ve kızını çok özleyen bir adam. Kısa süre sonra Hanna'nın babası bizi içeri davet etti. İçeri girdik. Çok güzel dekore edilmiş, küçük bir evdeydim. Fakat ev küçük olmasına karşın çok hoş ve şirindi. Hanna'nın babası biraz hazırlıksız yakalanmıştı anlaşılan. Biz oturur oturmaz mutfağa doğru yöneldi. Geldiğinde elinde bisküvi tabağı ve meyve suyu vardı. Elindekileri sehpaya koyduktan sonra hemen sordu. ''Siz ikiniz burada ne arıyorsunuz? Yoksa kamptan mı...'' derken Hanna lafını tamamladı. ''Evet baba biz kamptan kaçtık. Büyük bir çılgınlık biliyorum ama kaçtık işte. Buda kamptan arkadaşım Sofie.'' dedi. Hanna'nın babası Mr. Stefan: ''Tanıştığıma memnun oldum Sofie. Ancak keşke kamptan kaçmasaydınız.'' dedi. Bende: ''Kusura bakmayın, Hanna'yı ben ikna ettim.'' dedim. Daha sonra saatin çok geç olduğunu fark edip: ''Şey Mr. Stefan, bizim artık gitmemiz lazım, tanıştığıma mennun oldum.'' dedim. Hanna babasına bir kez daha sarıldı. ''Hoşçakal baba.'' dedi ve evden ayrıldık merdivenlerden aşağı inmeye başladık.