~Hermia Aigian Cocteau~

Bizim sis bozuntusu derslik mi açmış hemde eğitmen mi olmuş. Kendi dersliğimden çıkıp merhabalaşmak için dersliğine gittim. Şimdilik tek eğitmen oydu. Birilerini çalıştırıyordu. Bende gidip minii buzdolabından bir içecek aşırıp bir sandalye çektim ve oturdum.

Son yudumlarımı alıyordum ki yanıma gelip ''Kendi dersliğinmiş gibi rahat ol '' dedi. Elimdeki boş teneke kutuyu buruşturdum. Ayağa kalkıp eline koydum. ''İnan bana kendi dersliğimiş gibi davranıcam'' elerini iki yana açıp ''İnan hiç şüpem yok'' çöpe gidip ona verdiğim kutuyu attı. Parmaklarımı kütürdetip ''Eee? nasıl başlıyoruz?'' Yüzündeki o an ki ifade yok mu? gülmemek için kendimi zor tuttuyordum. ''Ne var şapşal 6 yaşımdan beri canavarlar kokumu alıyor 6 yaşımdan beri kılıç hareketlerime yardımcı olacak her şeye açığım ve bu da onlardan biri her ne kadar senden eğitmenlik istemesemde eğlenceli olacak katanalı çocuk'' gülümsüyor ve parlak gözlerle ona bakıyordum. Ama o bana şapşal şapşal bakmayı kesmemişti. İlerde duran bir bardak suyu alıp yüzüne fırlatınca ''Eğitmenine böyle davranmamalısın'' dedi. Tanrı Hades beni yanınıza alın yalvarırım.