İlk Günüm (Biraz geç kaldım ama :D )

Peter yaşadığı şeylerin gerçek olup olmadığını tam olarak anlayamamıştı. Ama acı gerçekler vardı. Bugün yaşadıkları da acı gerçeklerindendi. Arkadaşları ölmüştü. Birden kendini yeni bir dünyada bulmuştu. İnanmıyordu…. Hiçbir şeye… Annesinin 2 yıl önce ölmeden söylediği bir sözü hatırladı. “Gerçekler, öğrenildiği zaman çok acımasız olabilir.” Peter yatağından çıktı ve odanın kapısını araladı. Orda onun yaşlarında 8-9 çocuk daha vardı. Sonra gözü Salon’un arka taraflarında bir yere ilişti. Bu o muydu? O acımasız kişi şu sakallı ihtiyar mıydı? Evet… Tabi ki de oydu. Peter kimseye hesap vermeden bir an önce kulübeden çıktı. Gece yarısında Kamp daha korkunç gözüküyordu. Peter etrafına baktı. Hayır, bu olamazdı. Peter yunan mit’inden fırlamış bir zavallı köleydi. Tanrıların kölesi…. “Caniler” dedi sessiz bir biçimde Peter. Sonra etrafına baktı. Evet bunlar gerçekti. İçinde her türlü şey olan bir kamptaydı Peter. Tanrıların kölelerinin kampında. Bu saçmalığa son verecek kimse yok muydu? Peter kulübelerin yanından geçiyordu. Yaklaşık 15 kulübe gördü Peter. Hepsinde farklı tanrıların resimleri olan kulübeler. Peter kamptaki mimariye hayrandı. Her yer mükemmeldi. Buradaki yeni arkadaşları da çok iyiydi. Cennet gibi bir yere gelmişti Peter. Ama içinde Tanrılarla ilgili hemen hemen her şey olan bir cennetti. Peter de bundan dolayı sıkılgandı. Annesi, arkadaşları, kardeşi….. Kardeşi… Peter kardeşinin ölmediğinden emindi. Onu kurtaracaktı. Onu kesinlikle kurtaracaktı. Peter bunları düşünmemeye çalıştı. Güzel şeyler düşünüyordu şimdi. Mesela “Buranın yemekleri okul yemeklerine bin basar.” veya “Buradakilerin hepsi tam benim kafa dengim.” Peter gerçekten sevmişti burayı. Hele hele o at adamı. Kheiron’u kendine yakın hissediyordu. Ama o da Tanrıların yaptığı bir oyuncaktı. Off. Peter ormana daldı. Ormanda neyse ki kötü şeylere rastlamadı. Sonra gördüğü manzara karşısında şaşırmadan edemedi. Burası muhteşem bir yerdi. Long island koyu. Peter gidip denize baktı. Denize baktı. Çığlık atmak istedi. Annesinin ölümü o tanrıların oyunundan başka bir şey değildi meğer ki. Gözlerinden birkaç damla gözyaşı aktı. Ve gözlerini kapattı. Düşündü. Bir süre sonra kalkıp koşmaya başladı. Belki de biraz eğlence gerekiyordu Peter’e . Kulübesinin kapısına geldiğinde kapının üzerindeki yazıya baktı. “Hephaistos Kulübesi”. Peter’in yeni evi burasıydı. İçeriye girdi. Çocuklar şaşkınlıkla ona baktı. Peter “Kim benle Ps3 te bir maç çevirecek?” diye sordu. Ps’ ye oturup yeni kardeşiyle bir yandan konuşuyor, bir yandan da maç yapıyordu. Peter burayı çok sevmişti. Ya Tanrıları…..