Zorla Macera

Konu: Zorla Macera Salı Eyl. 14, 2010 7:16 am

Maceraya kanım susamıştı.Bu yüzden uzun bir yolculuktan sonra Styks Irmağı'na gittim.

Tam denizlerle dolu bir maceraya atılacakken Styks Irmağı'nın başında bir kız gördüm.Melez olduğunu sanıyordum.

"Selam!Ben Satellite Morgan.Artemis Kulübesi Lideri.Siz?" diyerek her zamanki gibi tek başıma maceraya atılmaktan kurtuldum.

Mesaj Sayısı : 43 Kayıt tarihi : 13/09/10

Rebelle...Onun sırtına biniyordum ilk defa ve komutayı psikopat kızıma bırakmıştım.Çünkü henüz nereye gidilebileceğini bilmiyordum bu yerde.Genellikle onunla vakit geçiriyordum ve bu sefer canım o ahırda kalmak istememişti.
Arada bir nerede olduğumuza bakıyordum ki uzun süredir bakmamıştım.Rebelle en sonunda yorulmuş ve susamış olacakki aşağı doğru inmeye başladı.En sonunda kafamı kaldırıp etrafa bakmaya karar verdiğimde nerede olduğumuzu anlamaya çalışıyordum.Cidden neredeydik böyle?
Yere ininde Rebelle'den indim ve nehirin yanından doğru yürümeye başladım.O anda arkamdan bir ses duydum ve döndüm.Benim gibi bir melez mi?Gülümseyerek kıza baktım.
"Bende Sona.Ares'in kızıyım.Emm...Biraz acemiyim sanırım ama burası tam olarak neresi?"Kafamı çevirerek etrafı gösterdim.Off!Yine hangi cehennemdeydim?

Konu: Geri: Zorla Macera Salı Eyl. 14, 2010 8:43 am

Sona neresi olduğunu bilmiyordu.Ben de tecrübeli sayılacak bir melezdim.

"Burası Styks Irmağı.Deniz canavarları bulunur.Ebeveyni denizle ilgili olmayanların gelmesi sakıncalıdır ama ben yine de ilerledim.İstersen beraber maceraya atılabiliriz.Burası kısa bir ırmak ama macera dolu.Karşıya ulaşınca macera biter.Gelmek ister misin?" diyerek uzun bir konuşma yapmıştım.

Cevabını beklerken tatlı pegasusuna bakıyordum.Çok şekerdi..

Mesaj Sayısı : 43 Kayıt tarihi : 13/09/10

Satallite'i dinlerken çevreme bakıyordum...Ah Rebelle psikopat bir varlık olduğunu biliyorum ama komutayı sana vermiş olmam beni bir maceranın içine sokmanı gerektirmez.Yavaşça Rebelle'e dönüp gözlerinin içine baktım.Aaaah kimin umrumda benim sinir bozucu kızım beni iyi anlıyordu işte.Ben macera aramadığımda bile kendisi bana yaratıyordu macerayı.Sarallite'e döndüm.
"Niha...Ben varım!"Karşıya doğru baktı."Eee burayı neyle geçeceğiz.Sal falan mı...Lütfen yüzerek deme bana."Yüzmeyi severdi ama bir bikini yada mayoyla.Üzerindeki kabarık uzun kocaman elbiseyle değil.

Konu: Geri: Zorla Macera Salı Eyl. 14, 2010 10:09 pm

Bir şey söylemeyi unutmuştum.Ve ayrıca yanlış ve eksik söylemiştim.Bundan utanıyordum ve de özür dileyerek başladım:
"Oh,çok üzgünüm,unutmuşum!Burası Styks nehrine giden bir yol.Şu minik göl de Styks falan değil.Bir süs gölü gibi..Yeraltına inerken pegasusla inemeyiz.Stella'dan bu konu hakkında daha önce bilgi almıştım.Şu taraftan gidersek yolu bulabiliriz.Hades çocuğuyla konuşmak faydalı olabiliyor.Ayrıca yeraltında canavarla yok.Şu minik gölde var ama Styks Irmağında ölüler var.Daha ürkütücü biliyorum ama şimdi aklıma geldi.Pegasusunu bırak istersen ahıra gitsin.Irmaktan çıktıktan sonra alırız." diyerek ona baktım.Yanlış bilgi verdiğim için de özür dilerim.Ama Stella ve Rose'un bana anlattıklarını sonra hatırlamıştım.Tekrar cevabını bekledim.

Mesaj Sayısı : 43 Kayıt tarihi : 13/09/10

Satellite'i dinlerken hala etrafa bakınıyor,arada bir Rebelle'e göz atıyordum.Bana kesik kesik kişniyordu ki bu yine kahkaha attığı anlamına geliyordu.Gülümsedim ve Satellite'e döndüm.Arada düşünürken yada komik konuma düştüğümde yaptığım gibi sol elim yine saçlarımı karıştırmaya başlamıştı.Evet tamam okulda parlak bir öğrenci değildim ve coğrafyadan pek çakmazdım."Haha!Şey tamam sorun değil.Yer altına ineceğiz yani.Sanırım Rebelle'i göndersem iyi olacak cidden."Bana sanki suratında sırıtan bir yüz ifadesi varmış gibi bakan pegasusumun yanına doğru yürümeye başladım.Ve bir şey hatırlamış gibi arkama döndüm."Bu arada ölüler hiç sorun değil inan bana!"Dudaklarımın sağa doğru hafif ve biraz ürkütücü bir havayla kıvrılmasını engelleyememiştim.Ah o sırıtışı çoğu zaman engelliyemiyordum ya neyse.Rebelle'in yanına gittim ve gözlerinin içine baktım.Daha sonra kafasını yavaşça eğdi biraz uzaklaştı ve havalandı."Doğru ahıra kızım!Bir yerleri yıkmak yok!"Pegasusun yine kesik kişnemelerini duydum ve küçük bir kahkaha atıp Satellite'in yanına döndüm.İleriye doğru baktım."Hadi o zaman gidelim!"İleriye doğru yürümeye başladım ama nereye gitmem gerektiğini tam olarak bilmediğimden arkamı dönüp Satellite'e bakarak geri geri yürümeye başladım.

Konu: Geri: Zorla Macera Cuma Eyl. 17, 2010 1:53 am

Sona tatlı pegasusunu yolladıktan sonra biz de ırmağa girmeye başladık.Sona bilmediği için bana bıraktı.Hades'in ve çocuklarının anlattığına göre yürüyorduk.Bir süre sonra yeraltına inmiştik.Tabi bunda

Hades'in katkısı çoktu çünkü bir yere gelince o bizi indiriyordu.
İndiğimiz zaman yeraltında doğal olarak "ölüler" vardı.Sona'ya baktım.Korkuyor gibi gözükmüyordu.
"Korkmuyorsun anlaşılan?" dedim.

Ardından ölü birilerini bulmak istiyorduk.Ama böyle özel birileri olmalıydı..

Ardından bir minotor görmüş gibi oldum.Uzaktan baktım.Yanına da gittim.Sona bana bağırıyordu:

"O da ne?Gel buraya Sat!" Ama onu tınmadan ilerliyordum.Arkama bakmıyordum.

"Seni tatlı minotor.." Bunu söyleyeceğim hiç aklıma gelmezdi.Hem boğa,hem insan hem de ölü olan birine tatlı diyordum.Sona da bağırıyordu:

"Hey o bir minotor nesi tatlı olabilir ki ha?"

"Ama Sona öyle deme bak nasıl da bakıyor!"

Gözleri sevgiye muhtaç gibiydi.Hem de daha yavruydu..Hangi salak onu öldürebilir diye düşünüyordum.

"O bir ölü!"

O sırada minotor hızlı soluklar almaya başladı.Ardından üstümüze gelmeye..Ben kaçıyordum.Sona'yı daha önce dinlemeyi diliyordum ki keşke dinleseydim..Ama eminim ki onun bir planı vardı.Bağırdım:

"Sona yardım!"

Ve Sona'nın yardımını bekledim.Bundan hemen sonra şu ırmaktan ayrılmayı diliyordum.

Mesaj Sayısı : 43 Kayıt tarihi : 13/09/10

Yavaş yavaş etrafı inceleyerek Satellite'in arkasından ilerledim.Bacaklarım yorulmaya başlamıştı ve üstümdeki koca elbisenin ağırlığını iyice hissediyordum.Artık kendi kendime lanet okumaya başlayacaktım ki yer altına inmiştim.Ah cidden pek de yeşillik cicili bicili bir yer değildi.Zaten ne bekliyordum ki.Tanrım yer altındaydık!
Satallite'in bir şey söylediğini hatırladım ve gülümsedim."Pek değil.Yaşayanlardan korkmuyorsan ölülerden hiç korkmamalısın.Onlar en fazla öldürür,ama insanlar..."Aklıma eski şeyler geldiğinde yüzüme hafif bir gülümseme yayıldı.Hafifçe kafamı sallayıp eski halime döndüm.Bir anda Satallite'in yanımdan ayrıldığını fark ettim.İlginç bir yaratık görmüş ona ilerliyordu.Beynim bir anda sinyal vermeye başladı sanki."Tanrım!Sat gel buraya!"Kız beni hiç takmadan ilerliyordu.Harika!Tamam ben korkmuyordum ama bir ölüyü abudubudubu diye sevmeye kalkıcak kadar kafayıda yememiştim."O şey bir ölü!"Oysa beni hala takmadan ilerliyordu.Cidden harika!avaş yavaş arkasından ilerlemeye başladım.Bir anda yaratık kızın üstüne doğru koşmaya başladı.Tanrım birisi beni bir gün dinlese.Kıza seslendim."Tamam tamam geldim!" Hızla kollarımı salladım,bıçaklar kınlarından ellerime düşünce hızla bıçakları yaratığa fırlattım.Bir ölü olabilirdi evet ama bu benim bıçaklarımdan kaçabileceği anlamına gelmezdi.Bıçaklardan ikisi yaratığın gövdesine yapıştı.Elime bir bıçak daha alıp uzun kabarık eteğimi sağ tarafından kalçamdan aşağı doğru kestim ve belimdeki kınından kılıcı çıkarttım,kendimi Satallite'in önüne attım."Gerile bakalım ölü yaratık!Birdaha ölmek istemezsin bence!"Yaratık bir süre baktı,ilerlemeye çalıştı ama gözlerindeki şaşkınlığı ben bile fark etmiştim.Bıçakların zehri etki etmeye başlamıştı.Satallite'e döndüm."Nereden gideceksek gidelim.Ama önce bıçaklarımı almam ve şu yaratığa panzehiri vermem gerekiyor.Felç kalmasını istemem."Tekrar yaratığa doğru döndüm.Kılıcın kınındaki küçük gözden mavi bir şişe çıkartıp yaratığa yaklaştım."Şimdi sen orada uslu uslu dikilirken ben bıçaklarımı senden alacağım ve panzehiri sana vereceğim.Felç kalmanı cidden istemem."Yavaşça bıçakların olduğu yere doğru ilerledim ve onları çıkarttım.Daha sonra panzehiri yaraların üzerine döktüm ve yaratığın yanından uzaklaştım."Birazdan hareket kabiliyetini tekrar kazanacak.İlerleyeceksek ilerleyelim döneceksek dönelim."Açıkça söylemek gerekirse ben ilerlemek istiyordum.Heyecan fikri benim için fazla çekiciydi.Yaratığa döndüm.Korkunç görünüyordu belki ama korkularımın üstüne gitme gibi bir huyum vardı.Fakat Satellite için karar veremezdim."Nefesi düzene girdi hadi."

Konu: Geri: Zorla Macera Paz Eyl. 19, 2010 6:07 am

Ben de devam ettim.Ama bundan sonra bitirmem gerekecekti.Yani bir macera daha;sonra okula gitmem gerekiyordu.
"Bir macera daha.Sonra San Francisco.." diyerek Sona'ya baktım.Gözümden damlalar akıyordu.Ama sonra silip,ölülere yaklaştım.
Biraz daha ilerledikten sonra dokuz başlı bir yaratık gördüm.Hemen Sona'nın arkasına saklandım:
"Bu bir hidra olmalı." diyerek.
Ardından hidra bize baktı ve kovalamaya başladı.Ben de çantamdan yay ve ok çıkararak hidraya attım.Bir kafasına isabet etti.Ama o kafasını yerde bırakarak ilerlemeye devam etti.Bir kafası daha çıkmıştı.
Bir kez daha ona ok attıktan sonra:
"Şu yaratığı da atlattıktan sonra hemen eve gideceğim" diyerek Sona'ya baktım.
Sona ona tekrar kılıcıyla vurup,onu yere serdi.Tekrar iyileştirdi ve birden biz koşarken şimşekler çaktı.
Kendimizi kampta bulduk.Athena hemen evlerimize gitmemizi söyleyince birbirimize bakarak kıskıs gülerek ayrıldık.

Rp Bitmiştir! -bitirdim çünkü malum okul..Teşekkürler Sona Smile

-

» Süper Bir Macera
» Küçük bir macera
» İlk gün ilk macera
» Macera
» Zor bir macera. ~2