Yeni Oyuncağım.

Kampta her şey normaldi ve bu da benim sinirlerimi bozuyordu. Melezler dersliklerde koşuşturuyor veya arenada kılıç talimi yapıyorlardı. Hiçbir tehlike yoktu. Benim canımı sıkan da buydu zaten. Hiçbir tehlike yoktu. Arkadaşçıl görünümümün ardında bir savaşçı yattığını biliyordum. Romalıydım ben ve Romalılar için Mars, yani Yunanlıların Ares dediği tanrı bizim için çok önemli bir yer tutardı. Her zaman savaş isterdik ve büyük imparatorluklar savaş sayesinde ayakta kalırdı. Ormanda yürüyordum. Ne kadar tehlikeli olduğunu bilmeme rağmen ormanın en derinliklerine giriyordum. Aklıma Lit ile savaştığım gün geldi. Kılıcımı onun karnına soktuğumda korkuma rağmen müthiş bir haz duymuştum. O zaman kendimi Yunanlı sanıyordum ve Lit'i nasıl yenebildiğime çok şaşırmıştım. Hiçbir Yunanlı Lit'i yenemezdi. Romalı olduğumu öğrendiğimdeyse her şey açıklığa kavuşmuştu. Bunları düşünerek yürürken aniden bütün bedenimden kıvılcımlar çıktı, sırtımdan soğuk terler döküldü. İçgüdüsel bir refleksle şimşeğe dönüştüm ve yirmi metre öteye düştüm. İnsan halimi alarak tekrar biçimlendiğimde bana bir cehennem tazısının saldırdığını gördüm. Hayli iri bir cehennem tazısıydı bu. Çok sessiz gelmişti ve içgüdülerim sayesinde hayatta kalmıştım. Kılıcımı çektim ve bu iri yaratığı biçmenin ne kadar zevkli olacağını düşündüm. Fakat aniden bir adım geriledim ve kılıcımı kınına geri soktum. Hayvan da şaşırmıştı ve bana doğru hareket etmedi. Neden bu hayvanı çıplak ellerimle öldürmüyordum ki? Ondan güçlüydüm ve bunu yapabilirdim. Hem de yeni özel gücümü denemek için mükemmel bir fırsattı bu. Şimşeklerle bir bütün olduğumu hayal ettim ve şimşek hızıyla canavarın arkasına geçtim. Cehennem tazısını çarpmayacaktım çünkü bu çok kolay olurdu. Canavarın arkasına geçip bütün gücümle göğsüne bir tekme attım. Hayvan inleyerek yalpaladı ve ben de hemen boynuna sarıldım. Hayvan paniğe kapılmıştı ve pençeler atıyordu. Canavarı öldürecek kadar tutunamayacağımı anlamıştım. Canavarın boynundan atladım ve suratına bir tekme daha attım. Canavar yere düştü ve ben de hemen üstüne çullandım. Suratına ardı ardına yumruklar indiriyordum. Bu yumruklar tazıyı öldürmezdi fakat yine de sersemletmişti. Doğru anın geldiğini anladım ve ellerimi canavarın boğazına sardım. Sıktım, sıktım, sıktım... O kadar çok sıkıyordum ki ellerim acıyordu. Canavar acı iniltiler çıkarıyordu. Pençelerini savuruyordu ve biri omzuma girdi. O kadar sinirlenmiştim ki omzumun acısını bile duyamadan ellerimi iki kat kenetledim hayvanın boğazına. Yaklaşık yirmi saniye sonra önümde bir toz yığını duruyordu. Delice bir kahkaha attım ve yarama baktım. Fazla derine girmemişti ve kısa bir zamanda iyileşecekti. Üstüne biraz nektar döktüm. Biraz da ambrosia yedim ve kulübelere doğru yol aldım. Kulübeye girdiğimde hemen yatağıma yatmıştım çünkü abim Leon'un beni bu halde görmesini istemiyordum. Yatağa uzandım ve kafamla yastık temas eder etmez uykuya daldım. Rüyamda ise Olimpos'u görüyordum. Bütün ihtişamıyla karşımda duruyordu. Uyanınca ilk işim Olimpos'a gitmek olacaktı.