Alexander Griffin

Burada kılıç antremanı yapabileceğimi duyunca çok heyecanlanmıştım. Çünkü yapabildiğim en iyi şey kılıç kullanmaktı. Bu konuda kendime çok güveniyordum. Hemen kılıç antremanları sınıfına doğru yola çıkmıştım. Sınıfı bulmam zor olsa da sonunda sınıfa vardır.

Sınıfın içerisi pek kalabalık değildi. Ama sınıfın dizaynı muhteşemdi. Bir kılıç ustasının mekanı kendi lehine kullanması ve farklı alanlarda savaşmayı öğrenemsi için her ayrıntı düşünülmüştü. Etrafa bakınıyordum ki birden biri bana seslendi. "Hey. Sen de mi çaylaksın yoksa?" Arkamı döndüğümde sesinden anladığım kadarıyla bir kız vardı. Miğferinin altından yüzünü tam olarak göremiyordum. Ama birdenbire üzerim hücum etti. Hemen kopeşimi çektim ve kendi savunmak istedim. Ama ilk darbe için çok iyi bir darbeydi bu. Hemen yerden bir kalkan aldım ve ben de saldırmaya başladım. Ama benim hamlelerimi çok rahat karşılıyordu. Kılıç konusunda inaılmaz ustaydı. Kopeşlerin aslında rakibin silahını düşürmek için tasarlandıklarını ve bu yüzden uçlarının eğri olduklarını biliyordum. Bu yüzden rakibimin silahını düşürmeye çalıştım. Ancak malesef başarılı olamadım. Ve de bu hamleyi yapmak için gardımı düşürmek zorunda kalmıştım. Kılıç darbesini yemem ile yere düşmem bir oldu. Rakibim hemen kılıcını indirdi. Ben de ayağa kalktım. "İnanılmaz kılıç kullanıyorsun. Ben de kendimi iyi zannederdim. Söylesene kimsin sen?"

Minferimi çıkarıp ''Hermia'yım tabiki çaylak, kardeşin ve özür dilerim seni bir an o sandım yani her neyse işte, çaylaklara saldırmak genelde felsefem değildir yani en azından derslikte'' beni bekleğen meleze elimle git git yaptım. Birer sandalye çektim oturması için işaret ettim. ''Tamam kılıç kullanmayı biliyorsun ama ben sana sıfırdan öğretmeği istiyorum sonuçta kardeşimsin ve çuvallamanı istemem.'' gülümseyerek ayağa kaktım.

Kollarımı sıvayıp kılıcımı çektim. ''İstersen başlayalım. Silahın yani kılıcın bedeninin bir uzantısı olarak düşün. Vücudunun bir organı gibi mesala kol keskin bir kol. Kılıç basit bir silahtır oysa bir ustanın elinde mucizeler yaratabilir. Kılıçla yapabileceklerinin ötesi yoktur.'' Bunları söylerken bir yandanda kılıçla bir kaç hareket gösteriyordum. ''Hamlelerini geri alamazsın bu yüzden doğru kararlar vermelisin hırsına yenik düşmemeli ve kendini küçük görüp pes etmemelisin. Her neyse işte az önce neler yapabildiğini gördüm. Şimdi anladığım kadarı ile savunmada baya eksiğiz eğer ölmek istemiyorsan savunmayı bilmen şart'' sözüm bitmişti. O dediklerimi düşünmeye başlamıştı ki kılıcımı kaldırıp saldırmaya başladım.

Çok hızlı davranmıştı. Daha söylediklerini doğru düzgün anlayamamışken birdenbire bana saldırmıştı. İlk darbe gerçekten acı vericiydi. İlk darbe yere düşmüştüm. Benden iyiydi. Hem de çok daha iyi. Ama yine de şansımı denemeliydim. Hemen kopeşime sarıldım ve ben de saldırmaya başladım. Ama yine de çok basit hamlelerdi bunlar ve hemen karşılıyordu. Bir yandan da söylediklerini düşünüyordum. "Silahın yani kılıcın bedeninin bir uzantısı olarak düşün. Vücudunun bir organı gibi mesala kol keskin bir kol." demişti. Şimdi anlamıştım. Eğer kılıcı vücudumun bir parçası olarak hissedersem onunla istediğim her şeyi yapabilirdim. Odaklanmaya çalıştım. Ama saldırı altındayken bu pek de kolay değildi. Sonunda zar zor bunu başarabildim. Ve de ben de ona vurmaya çalıştım. Hamlelerimi karşılıyordur ama bu sefer daha da zorlanıyor gibiydi. Sonunda beklenen oldu ve kılıcımın kabzasına vurarak onu elimden düşürdü. Tekrar yenilmiştim. Ben üzgündüm o ise gülüyordu. Yüzüne baktığımda gülümseyerek "Bak şimdiden birazcık gelişim gösterdin." dedi

''ama senden istediğim savunma yapman saldırı değil sonra geçicez ona adım adım ikisini birden yapman ikisini birden düşünmene yol açar bu da şimdilik aklını karıştırır. Birinci sınıfı okumadan ikiye geçemeksin değil mi? Hmm belki de reflexler düşüktür. Kılıcını al ve benimle gel'' etrafta düello yapanların arasından geçip daha geniş bir alana gittim arkamdan gelmeye devam ettiğini umuyordum.

Sahanın yanındaki masadan bir bez parçası alıp avalak avalak etrafa bakan kardeşimin gözlerine bağladım. ''Hey ne yapıyorsun?'' umursamayıp bağlamaya devam ederek ''Kendini savunman için etrafı dinlemelisin'' Geri çekilip kılıcımı elime aldım. Ve ona saldırmak için bir adım attım.

Daha önce bırakın gözlerim kapalı kendimi savunmayı düz yolda bile yürümemişti. Doğrusu benim için zorlu bir tecrübe olacağı açıktı. Gözlerim kapandığı gibi etrafı dinlemeye başladım. Sadece bir nefes alışveriş ve ayak sesleri duyuyordum. Ama bunların nereden geldiğini anlayamıyordum. Sonra birden bir "Aaaaaaaaaaaaaaa" diye bir bağırış duydum. Anladım ki kardeşim henüz ilk hamlede yere yapışmamam için nara atarak yerini belli ediyordu. Hemen sesin geldiği yöne doğru kılıcımı uzattım ve bir kılıç şıngırtısı duydum. İlk hamleyi başarıyla uzaklaştırmıştım. Ama bu o kadar kolay savunulacak bir hamleydi ki herkes bu hamleden kurtulabilirdi. Bu yüzden hemen sesleri dinlemeye başladım. Anlaşılan kardeşim biraz yorulmuştu. Nefes alışverişi çok hızlıydı bu da benim onun yerini tespit etmemi kolaylaştırıyordu. Hemen bana bir hamlede daha yapmaya çalıştı ama bu hamlenin geleceği yönü doğru tahmin etmiştim, hemen kılıcımla savuşturuverdim. Hamleler gitgide hızlanıyordu. Bacaklarıma doğru kılıcını salladıüını anladım ve de hemen havaya zıpladım. Ama sadece bir yanılmaymış. Yere indiğim anda kılıcı karnıma yiyiverdim. Ardından da yere düştüm ve bez parçasını çözdüm. Sinirle kılıcımı yere diktim. Ve kendimi de yere bırakıverdim. Yorulmuştum. Ve bir gelişme gösterememiştim.

Kardeşimin pes etmiş gibi bir hali vardı. ''Hadi ama sen ares çocuğuysun pes etmek kanında yok senin kalk yoksa akşam kulübeye giremezsin'' gülümsedim. Ayağa kalktı. Kılıcını yerden çıkardı. ''Bezide alayım beni eğiltme şimdi'' bezi aldı. Bende tekrar gözlerine sıkı sıkı bağladım.

Ona saldırmak için bir adım yaklaştım. Altımdaki toprak yerde biraz ayağımı sürüyerek kendimi belli ettim. Sonrada hızlıca sol koluna doğru bir savurma yaptım. Kılıcını kaldırdı. Kılıçlarımız hava da sürtüştü. Ama uyguladığım güç yüzünden geriledi. ''Kendine güven ''dedim. Sesimin geldiği yöne bakıp saldırıya geçti. Kolayca yana kayıp ayağımı uzattım. Takılıp diz üstü düştü. ''Saldırı yok daha hazır değilsin'' Ayağı kalkarken''Tamam tamam'' diyordu. Onun arkasında duruyordum. Kılıcımı kafasına doğru savurdum. Ama bu sefer hemen eğildi. O görmesede gülümsedim.

Kılıcın havada çıkardığı sesi duymasam neredeyse arkadan kafama bir kılıç darbesi yiyordum. Neyse ki farkettim ve tam zamanında eğildim. Ardından hemen arkamı döndüm. Duyularım iyice keskinleşmiş gibiydi. Kardeşimin daha önce yaptıklarıu hamleleri düşünerek nasıl bir hamle yapabileceğini hesap etmeye çalışıyordum. Birden kılıcımı sola kaldırma gereği duydum. Kılıcımı kaldırdığım kardeşimin kılıcı ile çarpıştı fakat hamle çok güçlüydü. Ayakta durmam oldukça zordu. Ben de geriye doğru bir adım attım. Yavaş yavaş ısınıyordum bu işe. Kardeşimin sonraki hamlesini de rahatlıkla karşıladım. Bu bir süre devam etti. O saldırıyordu, ben karşılıyordum. Ardından yorulmaya başladığımı hissettim. Ama bu sanırım öylesine bir histi. Çünkü kendimi olmadığım kadar güçlü ve dinç hissediyordum. Sonunda bana seri hamleler yapmaya başladı. Üst üste salladığı üç darbeden başarıyla kurtuldum. Ama dördüncüsü karnıma geldi. Pes etmeyecektim, ben Ares çocuğuydum. Savaşta kimse beni yenemezdi. Ama bir nokta vardı ki o da Ares çocuğuydu. Zar zor doğruldum. O da hemen bana doğru bir hamle yaptı. Sağdan geleni karşıladım, soldan geleni de karşıladım, tekrar soldan hamle yaptı onu da karşıladım. Ama bir kez daha soldan hamle yapacağını tahmin edemezdim. Ben kılıcımı sağa doğru uzatınca sol tarafıma aldığım kılıç darbesiyle yere yapıştım.

''Artık yeri öpmeyi kes Alex'' dedim. ''Duyularını tek yönlü kullanma sadece bana odaklanma vücudumun gidiş yönü ile kılıcımın ki farklı olabilir. Her yeri dinle sağına yöneldin mi solunu ihmal etme'' Düşünce kılıcına bir yere savrulmuştu. Gidip aldım. Elimi uzattım ama bendeki de akıl gözleri bağlıydı. Eğilip yerde duran elini tuttup çektim. Ne olduğunu anlayamadan ayakta buldu kendini.Boğazımı temizleyip sözüme devam ettim. ''Canavarlar genelde tek olmazlar cehennem tazıları, telekineler, kikloplar vs. anladın işte sen bu kılıç hareketlerinin çoğunu canavarlar için öğreniyorsun melezler seninle birdi ama sanırım canavarların isnisna olduğunu anlamışsındır. Şimdi baştan başlıyoruz seni şaşırtabilirim garanti vermiyorum ama bu sefer yeri öpme en azından dizlerinin üzerine düş ki kalkman kolay olsun''


Cümlemin sonunda derin bir nefes aldım. Sonra yere oturup ayaklarımı karnıma çektim. Ayaklarımı dışa doğru itip uzaklaşmış hiss verdim. Ve hemen saniyesinde Alew'in bacaklarına saldırdım .

Yine bana kılıç hakkında bilgi veriyordu. Ama DEHB sağolsun, onu dinlemiyordum. Uzağa bakıyordum. Orada uçan kuşların hareketlerine. Sonra tekrar gözlerimi bağladı. Sadece "...en azından dizlerinin üzerine düş ki kalkman kolay olsun." dediğini duydum. Ve de ardından direk bacaklarıma darbe aldım. Ama bu sefer başarmıştım. Dizlerimin üzerine düşmüştüm. Hemen tekrar kalktım ve gelen hamlesini karşıladım. Artık ne demek istediğini anlayabiliyordum. Sadece onun değil kılıcın hareketlerini de anlamaya çalışmalıydım. Ve de kılıcın havada çıkardığı ses bana yardımcı oluyordu. Önce sağ tarafıma doğru bir hamle yaptı. Bunu karşılamam kolay oldu, ama beklemeden tekrar aynı hamleyi yapınca biraz şaşırdım. Fakat bunu da karşıladım, daha iyi gidiyordum. Ama yine de beni yenecekti. Bu düşünceyi aklımdan atmaya çalışıyordum ki sol tarafıma bir hamle yaptı. Bu hamleyi de karşıladım ama çok güçlü bir hamleydi. Bir adım geri atmama neden oldu. Sonra tekrar saldırdı. Bu sefer kılıç kafam doğru geliyordu, hemen eğildim. Artık bunu başarabileceğime inanmaya başlamıştım. Artık hamleleri karşılamak çok kolay geliyordu. Hemen doğruldum ve gelecek hamlesine beklemeye başladım. Karnıma doğru savurdu kılıcını. Hemen geriye doğru zıpladım ve hamlesinden kurtuldum. Sonra kılcın ayağıma doğru geldiğini farkettim ve havaya zıpladım. Sanırım erken zıplamışım. Yere düştüğümde kılıcın üzerine basıyordum.

Erken zıpladığından kılıcıma basıyordu. Ama bu onun için bir avantajdı. Kılıcımı çekmeye çalıştım ama normal olarak baba tarafından iridi. Yere çok fazla güç uyguluyordu. Kılıcım sıkışmıştı onu alamıyordum. Ama bu onun hoşuna gitmeye başlamıştı. Her kardeşimin bir süre sonra gıcık olması şartmıydı.

Kılıcını kaldırıp gülümseyerek bana çevirdi. Bir şey yapamıyordum kılıcımı bırakıp geri çekildim. Ayak seslerimin gittiği yöne bakıp aksi yönde ayaklarının altındaki kılıcı itti. Kılıç artık bana daha da uzaktı. Üzerime yürüyüp kılıcını havada atıp tuttu. Benim elimde ise atıp tutacak bir şey yoktu. Derin bir nefes alıp bu işin daha fazla uzamasını istemedim. ''Sevgili kardeşim bugün bu kadar yeter sanıım ilk dersimizi burada sonladırıyoruz''

Birince seviye mezunusun ikinci seviye için yeni bir başlık aç