Yeşillikler

Kampa ilk geldiğimden beri ormanda biryer bellemiştim kendime. Sık sık o ağacın yanına gidip kafamı dinliyordum. Malum pek arkadaşım yoktu Soğan'dan başka. O yüzden ya boş zamanlarımı hediyelik eşya dükkanında, ya ahır da ya da bu ağacın altında geçiriyordum.

Haftasonu yine eğitimden canım sıkılmıştı ve buraya kaçmıştım. Ağacın altında otururken birden ince bir ses duydum.

"Selam!Ben Satellite,Artemis Avcısıyım.Siz kimsiniz?Bir melez mi?"

İlk önce irkilmiştim ama arkamı dönüp selam vermenin doğru bir haraket olacağını düşündüm. Kafamı çevirip kıza gülümsedim.

"Ah, evet. Hermes kulübesi lideri," tokalaşmak için elimi uzattım. "Aleda ben."

Kız, daha doğrusu Satellite yavaşça elimi sıktı ve yanıma oturdu.

Satellite bana durmadan soru soruyordu, ama aksine bu hoşuma gitmişti. Onunla iyi anlaşacağımızı umuyordum. Sorularına tek tek gülümseyerek cevap verdim.

"Aslında kampta çok yeniyim. İlk Hermes çocuğu ben olduğum için kulübe lideriyim. Yeni gelen olmak herzaman aynı etkiyi yaratıyor. Hiç arkadaşım yok... Her neyse. Aslında gayet sıradan bir gündü melez olduğumu öğrendiğim gün. Aptal satirim Lockwood'la okula gidiyorduk, bir minotorun saldırısına uğradık, ben Hermes'in kızı olduğumu öğrendim ve bum... Kamptayım!

Derin bir nefes aldım. En kısa özetle bukadardı hikayem. Sonra Satellite'a döndüm.

"Ya sen? Avcısın ama melezsin de değil mi?"

Bu soruyu bekliyordum.Uzun zaman sonra benim bile tam olarak anlayamadığım bir soru çıkmıştı karşıma:

"Aslında bu soruyu sormana sevindim.Uzun zamandır bu soruyu bekliyordum.Artemis Avcısıyım.Artemis bekarlık yemini etmiş.Ama yine de melez sayılıyorum.Onların sahip olduğu yeteneklere ve güçlere sahibim.
Buraya gelmem garip oldu.Okula gidecekken ablam hasta numarası yaparak beni evde tuttu ve ben evdeyken satir beni alıp götürdü.Buraya geldiğime memnunum." dedim.

"Sen Hermes'le tanıştın mı?Nasıl oldu anlatsana!" dedim.Konuşmaya can atıyordum.

Hermes'le tanışmak? Pek beklediğim bir soru değildi. Hatta böyle bir ihtimali hiç düşünmemiştim bile.

"Şeyy... Hayır. Maalesef. İsterdim ama görmedim hiç."

Bunları söylerken zorlanmıştım. İçime birşey oturmuştu sanki.

"Sen... Kimin çocuğu olduğunu biliyor musun?"

Bu soru karşısında biraz şaşırmıştım.Kendimi toparladım ve:

"New York'ta bir ailem var.Onlar benim gerçek ailem gibiler.Zaten onları öyle görüyorum.Artemis Avcısıyım ve aynı zamanda bir melezim.Orion diye bir avcıya Artemis aşık olmuş.Ama Apollon onun bakirelik yeminini bozmasını istemediği için onu öldürmüş.Ben de bir tanrı ya da tanrıçanın çocuğuyum.Melezim işte."

İçime bir kurt düşmüştü.Bunu farkettirmemeye çalışarak:

"Bir pegasusun veya sihirli bir eşyan var mı?Ya da bir silahın?Biliyorsun burada bunlar olmadan pek bir şey yapılamaz." diyip,konuyu değiştirmeye çalıştım.

Satellite cümlelerini dikkatle seçerek sorumu geçiştirdi. Bundan pek hoşlanmasamda belli etmedim.

"Bir pegasusun veya sihirli bir eşyan var mı?Ya da bir silahın?Biliyorsun burada bunlar olmadan pek bir şey yapılamaz."

Sorusuna gülümseyerek cevap verdim.

"Evet. Bir pegasusum var. Adı Soğan," Satellite pegasusumun adını duyunca bana garip garip baktı, ama umursamadım. "Çok tatlıdır bir görsen! Sihirli eşyam yok maalesef... Silahim var ama, Gümüşyaprak."

Çıkarıp hançerimi ona gösterdim. Gülümsedi, beğenmişti sanırım.

"İşte bukadar." dedim.

Ortamı sessizlik kapladı.

Gerçekten hançeri çok güzeldi.Ayrıca pegasusunun adı da çok tatlıydı.Eminim pegasusu da tatlıdır.

Biraz sessizlikten sonra elbette çenemi kapayamadım ve:

"Bir şey yapmak ister misin?" diye sordum.

Onun isteği bana verilen emirdir.

"Bir şey yapmak ister misin?"

Diye sordu birden. İrkilerek kendimi düzelttim. Fazla keyfim yoktu gerçi...

"Pegasus'umu görmek ister misin? Ben de seninkiyle tanışırım!"

dedim. Onaylayınca kalktık ve ahırlara doğru ilerledik. Sanırım bir arkadaş edinmiştim.

Aleda ile çok iyi bir arkadaşlık kurabilirdik.

Pegasuslarımıza bakmak üzere ahırlara doğru ilerledik.

Ben hemen kendiminkinin yanına gittim.Yazık zavallıcık susuz kalmıştı.Onu uzun zamandır ziyaret etmiyordum.Aleda peşimden geldi.

"Bak Aleda,bu da benim pegasusum.Plüton.Gözlerini çok seviyorum." diyerek Plüton'u gözlerinden öptüm.Sonra da:
"Soğan nerede?Onu görmek için sabırsızlanıyorum." dedim.Çünkü atları severdim.

Satellite'ın pegasusuna bayılmıştım okadar derin bakıyordu ki gözleri...
Benim pegasusumu merak edince onu Soğan'ın yanına götürdüm. Soğan beni görünce haliyle yerinde daireler çizmeye başladı. Yanına yaklaştım ve boynuna sarıldım.

"Tamam oppam... Elma ister misin?" dedim burnunu öperek. Kafasını salladı. Yan taraftaki keseden bir elma aldım. Kütür kütür yemeye başladı.

"Hoşuna gitti mi?" dedim gülümseyerek. Gözlerini güler gibi kıstı.

Satellite'a döndüm, kıkırdayarak,

"İşte benim Soğanım. En az senin Plüton'un kadar tatlı değil mi?" dedim.

Satellite yavaşça yaklaştı ve Soğan'ı sevmeye başladı. Soğan'da ondan hoşlanmıştı. Birbirimize bakarak kıkırdadık.

Soğan gerçekten çok tatlıydı.Plüton'dan bile tatlıydı ama bunu yüksek sesle söylersem biricik pegasusum bana kırılabilirdi.

"Çok tatlı Soğan.Plüton gibi..Şeker gibi.." dedim.Cebimden ikişer tane kesme şeker çıkartarak bir Soğan'a bir Plüton'a verdim.Plüton biraz bozulmuştu yanına gidip,onu sevdim ve kendimi affettirdim.

Aleda'ya dönerek:
"Çok tatlılar..Seninki hangi cinsiyet?" diyerek gülümsedim.

"Çok tatlılar..Seninki hangi cinsiyet?" diyerek gülümsedi bana.

Salak salak sırıttım.

"Oppam o benim! Erkek! Sanırım sana birkaç Korece kelime öğretmem gerekecek." dedim. O da sırıtarak kafasını salladı. Soğan'a bir hoşçakal öpücüğü verip birbirimizin koluna girerek ahırdan çıktık.

Ormanda uzun bir yolculuk geçirip bir de ahıra uğradıktan sonra vaktin geç olduğunu farkettik.

Aleda'ya "Sonra bir ara yine görüşelim olur mu?" dedikten sonra o kendi kulübesine ben de kendi kulübeme çekildik.

Bugün yepyeni bir arkadaş edinmiştim.Plüton da öyle..

Rp Bitmiştir!!