Avcıyla Ekibiz.

O gün yine kampta keşif gezmelerimden birine çıkmış bulunmaktaydım. Mana'mın önerisi üzerine bu kez, kano yarışlarının yapıldığı Kano Gölü'ne gidecektim. Biraz yarışlarla kafa dağıtıp eğlenecek ve sonra da tıpış tıpış kulübeme geri dönecektim. Kulübeden ayrılmadan önce aynada kendime baktım. Yakışıklı ve kendine düşkün, narsist bir Afrodit evladı değildim ama dışarıda biraz derli toplu olmak gerektiğinin de farkında bir Athena oğluydum. Saçlarımı dağıttım. Her zamanki gibi spor giyinmiştim fakat tarzım buydu zaten. Biraz daha kendime baktıktan sonra kano gölüne doğru ilerlemek üzere kulübemden ayrıldım. Yolda Mana'mı görmek umuduyla ilerliyordum. Elimde kampın haritası, en ufak ayrıntının detayına inerek inceliyordum. Mimari, harikaydı. Ağzımı açık bırakacak derecede güzeldi. Tam ilerliyordum ki çığlıklar, fısıltılar, kahkahalar duymaya başladım, ardından adımlarımı hızlandırarak haritama baktım. Yol, Kano Gölüne gidiyordu. Antik Yunanca yazan bir şeyler vardı, ama okumaya fırsat bulamadan bir kız kolumdan çekti. "Heey, beraber ekip oluyoruz, haydi." dedi. Kendimi geri çektim. "Yavaş ol bakalım, sen kimsin?" diye sorduğumda kız iç çekti. Ama bu sırada hala kolumdan tutmaya devam ediyordu.

Kano yarışlarına başlamak için birilerini bulmam gerekiyordu acilen. Ve şansıma, karşıdan gelen biri vardı. Erkekti, tiksiniyordum ama yapabileceğim bir şey yoktu. Kolundan tutma mecburiyetinde kaldım ve onu zorla kano yarışları arkadaşım yaptım. Mutlu olmuştum evet, çünkü artık yarışa katılabilecektim. Kanoya otururken şaşkın bakışlı çocuğun haline güldüm. Sürekli kim olduğumu sorup duruyordu. Sonunda dayanamadım ve açıklamaya başladım. "Ben Pacely Wandrof, Artemis avcısıyım. Kampa bu dönem geldim, Nemesis kızıyım. Şimdi için rahat mı?" diye sordum biraz sitemkar bir tavırla. Ardından eline kano küreği tutuşturarak kanoyu sürmeme yardımcı olmasını istedim. "Haydi iki iş yapıver." Ardından ben de elime kürekleri aldım ve çekmeye başladım. Bir süre sonra çocuğu tanımadığımı fark ettim ve biraz rahatsız olarak sordum. "Sen kimsin peki?" diye sordum mahcup bir tavırla.

Bir avcı beni kolumdan çekip kano yarışlarında arkadaşı yapmıştı ve daha kim olduğumu bile bilmiyordu. Bundan daha güzel bir şey olabilir miydi? Evet olabilirdi, kürekleri ben çekiyordum. Ve avcı sonunda adımı sormayı akıl edebilmişti. "Çok kibarsınız hanımefendi." dedim trip atarcasına. Ardından kürekleri çekmeye devam etmeye başladım. Şu an kalabalık kulübeme kapanıp uyumayı yeğlerdim doğrusu. Burada kollarımı yoruyordum boşu boşuna, Mana'mın yanına gitmek istiyordum. Bir süre daha çektikten sonra avcının bana baktığını fark ederek az önceki sorusunu hatırladım ve aynı onun gibi nazik davranaka cevap vermeye karar verdim. "Nicholas Matthew Monmouth. Nick diyebilirsin, Athena oğluyum." dedim kürekleri çekerken ve oflarken.