Marcus Leon Golden

Yine bir derslikten çıktığımda arkadaşlarla konuşmaya başladım. Herkesten dersliklerin ismini öğrenmeye çalıştım. Çoğu dersliğe gitmiştim aslında ama gitmediğim birkaç tane derslikten biriydi Sanat ve Zanaat Becerileri sınıfı. Sanat ve zanaatın bana savaşta ne faydası dokunurdu ki ? Bunlar beni hayatta tutar mıydı ? Bir an Ares çocukları gibi düşündüğümü farkettim. Evet , bu dersi mutlaka almalıydım. Yavaş ve kararlı adımlarla Sanat ve Zanaat Becerileri Sınıfı'nın yolunu tuttum. İçeri girdiğimde birkaç çocuk resim yapıyorlardı. "Merhaba , ders almak istiyordum da... Öğretmen var mı acaba ?" dedim. Herkesin bana bakıp dalga geçeceğini umuyordum ama sanki herkes farklı bir dünyada gibiydi. En sonunda yanıma bir kız yaklaştı.

Sınıf bugü oldukça kalabalık günlerinden birini yaşıyordu.Lara'yla beraber ordan oraya koşturuyorduk.Birden sınıfa biri girdi. "Merhaba , ders almak istiyordum da... Öğretmen var mı acaba ?" hemen Lara'nın yanından geçipçocuğa doğru ilerledim. "Ben varım.eğitim almaya geldin değil mi?" diye sordum.Çocuk başını sallayınca zaman kaybetmemek için kolundan yakaladım ve boş bir yere götürdüm.Çocuk geldiğine pişman olmuştu herhalde.Ona kendimi tanıştırmadığımı farkedip bir taş almaya giderken arkamı dönüp seslendim. "Ben Ange.Apollon Kızıyım." dedim ve bir taş kucaklayıp önüne getirdim ve koydum.Yavaşça taşa yaslandım.Bütün gün bunları taşımaktan kas yapmıştım sanırım. "Peki ya sen?" diye sordum sonra. "Ben Marcus.Zeus Çocuğu." Vayy...diye geçirdim içimden.Dersliğimizi 3 büyüklere doğru genişliyordu. "Pekala.1 diye devam ettim bozuntuya vermeden. "Genelde heykelin ayakta yapılmasından yanayım ama senin hayal ettiğin cisme göre oturabilirsin." dedim ve yavaşça ekledim. "Bir cisim düşündüm değil mi?"

İçeri girdiğimde yanıma gelen kız bana eğitmen olduğunu söyledi. Daha tanışmadan hızlıca beni tutup eğitime götürdü. Bu ne hızdı böyle ? Kız birkaç malzeme almak için malzeme odasına doğru giderken "Ben Ange , Apollon kızıyım. Sen kimsin ? " dedi. Sonunda bunu sorduğu için mutluydum. Kız arkasını dönmeden söyleyebilmek için epey hızlı konuşmuştum. "Ben de Marcus , Zeus çocuğuyum." Kız beni bir süzdü. Şaşırmış gibiydi ama malzemeleri getirip konuşmaya başladı. "Genelde heykelin ayakta yapılmasından yanayım ama senin hayal ettiğin cisme göre oturabilirsin.Bir cisim düşündüm değil mi?" dedi. Şaşırmıştım çünkü aklımda bir cisim yoktu."Hayır , aklımda hiçbir cisim yok."

omuz silktim ve arkamı dönmeden önce bir kaç kelime yuvarladım. "O zaman düşünmeye başlasan iyi olur.bütün gün bunu bekleyemeyiz." dedim içimi çekerek.Hızlı adımlarla çekmeceye ilerledim ve birisini açıp içini karıştırdım.Elime gelen büyük,orta ve küçük boyda olan çekiçleri elime sıkıştırıp diğer çekeceyi açtım ve içinden 1den 10a kadar numaralı olan gümüş ve çelik uçlu kalemleri aldım.Yavaşça çekmeceyi kapatıp onun altındakini açtım ve spatulayı aramaya başladım.Yoktu.Hemen kapattım ve yanındaki dolaba ilerledim..Yine yoktu. "Lara nereye koydun bunu?" diye mırıldandım öfkeli bir fısıltıyla.dolabın en altıbdaki küçük çekmeceleri açıp göz gezdirdim.En arkaya sıkışmış bir spatula beni bekliyordu.Hemen onu aldım ve çekmeceyi ayağımla kapattım.Hemen Marcus'un yanına döndüm. limdeki aletleri bir masa çekip üstüne dizdim ve sordum. "Karar verdin mi?"

Ange bana bir cisim bulmamı ve bütün gün onu bekleyemeyeceklerini söyledi. Ben düşünmeye başladım. Bir cisim... Ne olabilirdi ki ? Bir kılıç mı ? Hayır.. Bu çok basit olurdu... Ben cisim düşünürken Ange de sinirli sinirli bir şeyler arıyordu. Ben de sonunda bulmuştum cismimi. Bir bıçak ! Evet , çok saçma biliyorum. Ama aklıma gelen ilk şey bir bıçaktı. Ange aradığı şeyi bulduktan sonra birkaç şeyi yanyana koydu. Aslında ne yaptığını tam göremiyordum fakat işi bitince bana döndü ve cismimi bulup bulmadığımı sordu. "Buldum. Cismim bir bıçak."

Sanarım fazla stres yapmıştım.Derin bir nefes aldım ve masanın üstünden bir çekiç alıp Marcus'a uzattım.Bir yandan da stresimi alsın diye gülümsüyordum. "Sen bilirsin.Bak şimdi;" diye söze başladım.Hiç bir zaman stoğu tükenmeyen taşlarımızdan -zor görünsede aslında parçalaması çok kolay.Melezler için hazırlıyoruz- aldım ve Marcus'un önüne yerleştirdim. "Hayal ettiğin şeye göre,taşın boyutunu ayarlayabilirsin.Ama bunu elindekilerle ve düzgün kesmene yarayacak testere gibisinden birşey ayarlayabilirim.Sonra,yapacağın şey yuvarlaksa yuvarlak yapmana yardımcı olacak aletlerimiz var.Ve en sonunda da planladığın cismin,en ince ayrıntılarına kadar çizmen gerekiyor." dedim ve derin bir nefes alıp devam ettim. "Sana aletleri tanıtacağım.İstersen kendin başlayabilirsin yada sana yardımcı olabilirim.Zor durumlarda tabii ki yardım edeceğim."dedim ve gözlerimi kısıp Marcus'a baktım. "Sorun var mı?"

Ange masanın üzerinden bir çekiç aldı ve bana uzattı. Bana doğru baktı ve gülümsedi. Ona nesnemin kılıç olduğunu söyleyince konuşmaya başladı. "Sen bilirsin.Bak şimdi;" dedi ve önüme bir taş koydu. Taş çok kalın ve parçalanması zor gibi görünüyordum. Kendi kendime "Bu kadar büyük bir taşı parçalayıp nasıl bir kılıç yapacağım acaba ?" dedim. Ama Ange gayet kendinden emin görünüyordu. Konuşmaya devam etti. "Hayal ettiğin şeye göre,taşın boyutunu ayarlayabilirsin.Ama bunu elindekilerle ve düzgün kesmene yarayacak testere gibisinden birşey ayarlayabilirim.Sonra,yapacağın şey yuvarlaksa yuvarlak yapmana yardımcı olacak aletlerimiz var.Ve en sonunda da planladığın cismin,en ince ayrıntılarına kadar çizmen gerekiyor. Sana aletleri tanıtacağım.İstersen kendin başlayabilirsin yada sana yardımcı olabilirim.Zor durumlarda tabii ki yardım edeceğim. Sorun var mı ?" Bu bir melez için hayli bir uzun bir cümleydi. Bir süre sonra anlamamaya başlamıştım ki zaten başını şuanda bile hatırlamıyordum. Fakat hayır manasında kafamı salladım ve taşı yontmaya başladım. Aslında taş çok kalın gibi görünüyordu fakat yontması oldukça kolaydı. Biraz uğraşıp taşı incelttim ve Ange'ye baktım.

Yanında durmuş onu seyrediyordum.Taşı çekiçle yontmaya başladı.Bıçak kısa bir aletti vetaşı ikiye bölmesi gerekiyordu.Bunu hatırlayıp taşı kesmesine yarayacak keskin bir alet getirdim.Onu kesmesi için önüne koydum ve diğer aletleri tekrer teker elime alarak tanıtmaya başladım.Elime bir spatula alıp görmesi için ona uzattım.
"Bu spatula.Bir çok işe yarar ve bence bu işin olmazsa olmazı.Heykelin yuvarlak hatlarını belli edebilirsin bunla"dedim ve spatulayı eline tutuşturdum.Spatulayı gözünün hizasına getirip çevirerek inceledi ve omuzunu silkerek tekrar işine döndü.Heykelin bıçağı olarak yapmayı düşündüğüm yere sürtmee başladı ve yavaş yavaş orayı sipsivri yaptı.Sonra bana baktı. "Nasıl ?" diye sordu.Gözümü heykele dikip biraz baktım ve ucuna sürttüm.Biraz acımıştı.İçimi çektim ve ona bakarak gülümsedim. "İyi gidiyor."

Ange bana "spatula" denen aleti verdi ve bunun çok önemli bir şey olduğunu söyledi. Spatulayı beceriksizce elime aldım ve taşın etrafında gezdirmeye başladım. Hiçbir şeye benzetemediğim taş artık bir işe yarıyordu. Beceriksizce hamlelerim git gide daha iyi görünüyordu. Ange'ye göz ucuyla baktığımda gülümsüyordu ki bu da devam etmem için bir işaretti. Spatulayla yontmaya devam ediyordum ve artık bir bıçak yapmıştım. Gerçi çok bir şeye benzemiyordu ama benim gibi acemi bir sanatçı için hayli hayli güzeldi. Ange'ye baktığımda biraz düşünceliydi. Sanki yaptığım bıçağın iyi olup olmadığını ölçmek istiyor gibiydi. Bir bıçağa bir de bana baktı ve "Öğrenecek çok şeyin var." dedi. Bu da ne demekti şimdi ?

"Öğrenecek çok şeyin var" dedim ellerimi birbirine çarparak.Marcus bana anlam vermek ister gibi baktı ve en sonunda pes edip gülümsedi.Şimdi için son aşamasına gelmiştik.Hemen masasını kendime çevirdim ve masadan çelik ve gümüş kalemi alıp onun daha yakından görmesini sağlamak için ona yaklaştırdım.Ve tanıtmaya başladım.
"Bu gümüş ve çelik kalemler," dedim her birini teker teker göstererek.Marcus başını salladı ve devam etmem için gözlerini kalemlere dikti.Aslında bir Zeus Çocuğunun heykellere ikgi duyduğunu hayatta akıl edemzdim.Belki ilgide duymuyordu.Başımı sallayıp düşüncelerimi konuşmama diktim.
"Bunla eserinin ince hatlarını belli eder,onları gerçek gibi görünmesini sağlarsın.Son aşama olarak bu kaldı." dedim ve iki kaleminde inceden kalına doğru giden serisini gösterip ona uzattım.

Ange'yi anlamaya çalışıyordum ama bu gerçekten de mümkün değildi ! En sonunda kendimi bırakıp rahat bir biçimde Ange'ye bakmaya başladım. Ange gidip bir şeyler getirdi ve bunların gümüş ve çelik kalemler olduğunu söyledi. Bunların sayesinde bıçağım çok daha gerçekçi görünebilirdi. Ange bir anlık bana bakıp anlatmaya devam etti. ""Bunla eserinin ince hatlarını belli eder,onları gerçek gibi görünmesini sağlarsın.Son aşama olarak bu kaldı." Son aşama ha ! Demek ki birazdan ders bitecekti. Aslında yorucu bir işti bu ve hemen kolları sıvayıp kalemleri aldım. Ange'nin gösterdiği yerleri bu kalemle düzeltiyordum. Kalem hem boya aktarıyordu esere hem de şekil veriyordu. Bir süre böyle devam ettikten sonra durdum. Kılıç bitmişti ve bunu beş metre öteden görenler bile gerçek bir kılıç sanırdı. Gülümseyerek Ange'ye baktım ve o da bana gülümsedi. Sanırım bitmişti...

Ellerimi birbirine götürüp alkışladım.Sonunda bitirmiştik!İçimi çektim. "sonunda bitirdin.hiç umut vermiyordum." dedim gülerek.Marcus'ta güldü ve kendi eseerine inanamayan gözlerle baktı.Sanırım son bir işim kalmıştı.Her zaman bütün derslerde son olarak söylediğim sözler...
"Marcus Leon Golden seni Sanat ve Zanaat Derslerinden mezun ediyorum." dedim gülerek.Marcus son bir kez daha baktı eserine benim gübü oda kendine inanmadığı belliydi.Ama herkes elinde sonunda başarırdı.Bıçağını aldı ve hızla kulübesine doğru yol aldı.