Zack Cliff Burton

Yeteneklerimi geliştirmek için büyü dersliğine doğru yürümeye başladım. Dersliğin önüne geldiğimde etrafda sadece iki melez vardı ve öylesine muhabbet ediyorlardı. İçeri girdiğimde kimse yoktu. Bu yüzden beklemeye başladım,en sonunda biri gelecek nasıl olsa. Sonra düşünmeye başladım bu yeteneğin bana kazandıracağı avantajları. Karşındaki kişilerin duyularını kesebilmek,ben istediğim sürece ne görebilecek,ne duyabilecek,ne koku alabilecekdi,e böyle oluncada düşüncelerini topşayabilmesi biraz güç olacaktı. Bu düşünceler yüzünden yüzümde bir gülümseme oluşurken içeri biri girdi.

Yeni yardımcı büyü teknikleri eğitmeni olarak hevesle dersliğe gittim. Kendi gücümü aldığımdan beri aklımdaydı bunu yapmak, ama daha yeni başarmıştım.
Dersliğin önündeki iki meleze selam verip içeri girdim. Daha ilk dakikadan öğrencim olacağını düşünmüyordum ancak bir öğrencim vardı. Beni asıl şaşırtansa bunun Nyks oğlu Zack, yani amcam olmasıydı.
"Senin de mi özel güç için ders alman gerekiyor?" dedi. Şaşkınlığımın yerini kocaman bir gülümseme aldı ve "Hayır amcacığım, ders almaya değil ders vermeye geldim." dedim.
Şimdi şaşırma sırası ondaydı. "Anlamadım?" dedi. Gülerek "Artık yeğenin değil öğretmeninim diyorum Zack. Eeee? Özel gücünün ne olduğunu biliyor musun, yoksa bulmamız mı gerekecek?" dedim. Hâla şaşkındı ama "Biliyorum, karşımdakinin beş duyusunu da hissizleştirebiliyorum." dedi. Etkileyici bir yetenekti.
"Pekâla, öncelikle şunu söylemeliyim ki ilk öğrencimsin. Bu nedenle kendi yeteneğim için aldığım dersteki gibi bir yol izleyelim." dedim. Hektor gibi ortada bir canavar belirtemeyeceğim için kendi üzerimde denetecektim mecburen.
"Yeteneğini ne zaman ve nasıl keşfettin?" diye sorarak ilk dersime resmen başladım.

İşte bu gerçekten utanç vericiydi. Yeğenimden ders alıyordum ve o bunun her dakikasından zevk alıyordu. Yeteneğimi öğrendikten sonra ''Yeteneğini ne zaman ve nasıl keşfettin?''diye sordu. ''Bir grup kişiyle tartışıyodum,hepsi birlik olmuşbir şekilde beni suçluyorlardı. Sonra sinirlendim ve herkes birden yere düştü ve çığlık atmaya başladılar. Sinirim geçince hepsi yavaş yavaş yerden kalkmaya başladı. Anlattıklarına göre ne görebilmişler ne duyabilmişler ne de hissedebilmişler. Aslında bu benim için iyi oldu çünkü yüzlerindeki morlukların nasıl olduğunu anlamadılar'' edim ve güldüm

Açıkçası birazcık korkmuştum. Yeteneğini üzerimde denemesini istemem gerekecekti ama bir daha hissedememekten korkuyordum. İçimden 'Hektor! Buralarda bir canavar belirtemezsin değil mi!?' diye bağırdım, beni duymasını umarak.
Bu sırada sol duvarda bir kapı açıldı. Şaşkınlıkla oraya bakarken zihnimde gülerek 'İstediğin şeyleri orada bulabilirsin!' diyen sesini duydum.
Zack'e dönerek "Bir saniye bekle lütfen." dedim ve yeni fark ettiğim odaya girdim. İçeride birsürü araç gereç ve birkaç boş kafes vardı. Kafeslerin dibindeki yazılarda Yunanca canavar isimleri yazıyordu. Küçük kafeslerden birinin önüne gittim ve rastgele bir canavar adını fısıldadım.
Anında kafesin içinde belirdi. Oldukça sinirli görünüyordu. Küçük bir çığlıkla odadan fırladım ve gülümsemeye çalışarak "Tamam, gücünü benim üzerimde deneyeceğiz." dedim. O canavarı buraya getiremezdim. Ayrıca adını bile bilmiyordum!

Alexis girdiği odadan gülerek çıktı ve bana gülümseyerek ''Tamam, gücünü benim üzerimde deneyeceğiz'' dedi tedirgin bir şekilde. Aynı şekilde Alexis e gülümseyerek ''Emin misin? Bu gerçekten çok korkutucu olabilir.'' dedim. Alexis in yüzündeki korkuyu görebiliyordum. Korksada korkmasada ben ona ilk öğrencisi olarak baya bir tecrübe kazandıracaktım. Alexis sonra kendine gelip emin bir şekilde ''Evet. Eminim'' dedi. Sonra gözlerimin içine bakıp sanki bir ışık fırlatmamı bekliyormuş gibi gözlerini kıstı. ''Tamam. Sen istedin,seni iki dakika boyunca tüm duyularından koparıcam.'' ve tüm duyularını Alexisten söküp aldım.

Aniden her şey karardı. Ne görüyor, ne duyuyor, ne de hissedebiliyordum. Sadece sonsuz gibi görünen bir karanlık vardı. Şu anda beni kılıçtan geçirseler, öldüğümün farkına bile varmazdım.
Açıkçası karanlıktan korkmazdım, çünkü karanlık bana uykuyu hatırlatırdı ama şu anda cidden korkuyordum. Apollon'un değerini anlamıştım resmen.
Karanlık ve hissizlik geldiği hızla kayboldu ve Zack'in şaşkın bakışları arasında "Oradan nasıl görünüyorum bilmiyorum, ama korkudan aklımı kaçırabilirdim!" dedim. Hektor'u çağırıp buradan sıvışmam çok iyi olabilirdi. Hatta ciddi ciddi bunu düşündüm ama daha ilk dersten kaçmak bana yakışmazdı.
Ayağa kalktım ve "Tamam, burada bekle." dedim ve içeri gidip şimdi boşalmış kafesi sürükleyerek getirdim.
Zack "Bu ne?" dedi. "Görürsün." diyip bildiğim canavarlardan birinin adını fısıldadım. Kafeste bir drakon belirdi.
"Gücünü benim üzerinde denersen seni parçalarım, sadece burada değil! Dışarıda da!" dedim ve canavarı işaret ederek "Başla bakalım." dedim.

Alexis'in getirdiği kafeste bir drakon oluşunca çok şaşırmıştım. Canavar oluştukdan sonra Alexis drakon u göstererek ''Başla bakalım.'' dedi. İlk başta sadece drakona baktım ve elinden tüm duyularını aldıktan sonra çırpınışını izledim. Gerçektende korkunç olmalıydı,düşünsenize hiç birşey göremez,duyamaz,koklayamaz,hissedemezdi. Aslında bu gücü birisini öldürürken kullanmak ölen kişi için baya bir iyilik olurdu. Düşünsenize,hiç acı çekmeden ölmek. Tabi öldüğünü anlayabilirsen. Drakon pes etmiş bir şekilde ölümünü beklerken alexis e döndüm ve ''Eee? Şimdi ne yapıyoruz?'' diye sordum

Yeteneğini oldukça iyi kullanıyordu. Ama şu anda canavar kafese tıkılıydı ve bunu yapması için üzerinde hiçbir baskı yoktu. Benim dışımda!
Gülümseyerek "Hislerini geri verebilir misin?" diye sordum. Canavara baktı ve canavar tekrar sakince hareket etmeye başladı. Aslında sevinmiş görünüyordu. Drakonun gözlerine baktım ve iyice odaklanarak "Cage se tourna vers moi d'attaque." diye fısıldadım.
Emri Fransızca vermek biraz zordu ama Zack anlamamalıydı. "Ne dedin?" diye sordu. "Hiç, sadece hislerini geri alabilmiş mi onu kontrol ettim." dedim. Tamamen yalandı. Kafesin yanında bulduğum kumandamsı şey sayesinde kafesi açtım.
Emrim işe yaramıştı, drakon anında fırladı. Her ihtimale karşı yanımda taşıdığım hançerimin kabzasını tuttum. Bakalım amcacığım drakonu durdurabilecek miydi.

Alexis sinsice gülümseyip kafesin kapısını açtı. Drakon sanki programlanmış gibi saldırıya geçti. Pençeleri bana dokunmadan yana kaydım ve yanımdada kılıcım yoktu. Yapabileceğim tek bir şey vardı. Özel güçümü kullanmak. Canavar saldırıya geçtiği için yeteneğimi kullanmam biraz zor olmuştu ama hareketlerini izleyip alıştığım için bir iki saniye sonra duyularını elinden almak çoçuk oyuncağı olmuştu. Drakon un pençesi tam bana dokunucakken duyularını körelttim ve canavarı sonsuz karanlığa gömdüm. Dönüp Alexis e baktığımda. Alexis in şaşkın bir şekilde bana baktığını gördüm. Sıcak bir gülümsemeyle ''Birdahaki sefere bir canavarı gizlice hipnotize ettiğinde,karşıdakinin bunu anlamadığından emin ol'' dedim ve ''Peki şimdi ne yapıyoruz?'' diye söylendim.

Gülümseyerek "Zack Cliff Burton, yeteneğinde uzmanlaşmış bulunuyorsun. Tebrik ederim. Ancak uzmanlaşmış olman, geliştirmek için çalışmayacağın anlamına gelmez!" dedim. Şaşkınlıkla bana bakıyordu. "Ayrıca önerini dikkate alacağım. Birini hipnotize ederken unutulmuş dillerden birini kullanırım." diye ekleyerek ilk mezunumu, aynı zamanda amcamı gönderdim.

Rp bitmiştir!