Çimlerin ıslak ve pamuk kadar yumuşak arasında kendimi bırakmıştım. Güneş'in yüzüme vurmasına izin veriyordum adeta. Güneş'in sıcaklığının ve rüzgarın hafif esintisine bırakmıştım kendimi. Meksika'da güneş kendini hep dışa vurur. En soğuk kış günlerinde bile Güneş kendini bizden gizlemezdi hiçbir zaman. Belkide Norveç'den aldığım kazağı hiç giymeye zamanım olmayacaktı. Okulların kışın bile klimaları soğuk üflemesi için kullanılan bir okuldayım. Okul formamı üzerinde güneş resmi ve ateşin bir birlikteliği vardı. Güneş sıcaklığı ve yüceliği temsil ediyordu. Ateş ise korkunun ve önderliğin temsiliydi. Okulumuz diyer okullara nazaran daha çok beden eğitimi derslerine ve stratejiye önem verirdi. Her zaman okulumzdaki öğretmenlerimizin '' Kendinizi Kollayın '' öğütleriyle karşılaşabilirsiniz.
***
Sabahın erken saatlerinde odamın içine gneş izin alırcasına zarif bir şekilde girdiği bir zamanda çalar saatimin sesi ile uyandım. Okulumuzun formasını giydikten sonra aşşağı indim. Kahvaltı hazır değildi. Çünkü evde tek başımaydım. Ailem Amerika'ya New York eyaletine gitmişlerdi. Benim hiçbir zaman Amerika'ya gidemiyeceğimi söylemişler ve küçük kardeşimie alıp 1 haftalık tatile çıkmışlardı. Amerika'yı görmek istiyordum ama bunun imkansız olduğunu söyleyip duruyorlardı. Kahvaltımı yapmaya zamanım olmadan acele ile dışarı çıktım. Okul ile evimizin arası 500 metre var yada yoktur. Bu yüzden yürüyordum. Okulun cam tepesini görmüştüm. Zil sesini burdan bile duymak mümkündü. Kilise şarkısı çalıyordu sürekli olarak. Hatta okulumuzun belli kesimlerinde İsa'nın fotoğrafları bile vardı. Ama bunu pek umursamıyordum. Okula girdiğimde mavili-kırmızılı afişlerle dolu olduğunu gördüm. Büyük manşetlerle yazmışlardı '' Amerika'ya Gezi'' Yazıya göz attım biraz ve
Amerika'ya Gezi!
Nicco Los Fire okulu 12.03.2009 tarihinde yapacağı geziye
bütün 9.sınıf ve 10.sınıf öğrencileri katılabilir. Yapmanız gereken
100 $ dolar ile başvuru formunu doldurmanızdır.
Okul Müdürü - Josse Lof Nicco-
Afiş çok renkli ve değişikti açıkcası. Dikkat çekici bir afiş hazırlamışladı. Bugün ayın 10 idi. Yani ailem daha gelmiyecekti. Belkide bende katılabilirdim geziye. Domuz kumbaramda 100 $ dolardan fazla olacağına ideaya bile girebilirdim. Zill çalmıştı ama hemen eve gidip kumbaramdan 100$ dolar almam gerekiyordu. Koşa koşa geri döndüm ve eve doğru gittim. Odamın içinden domuz kumbarasını aldım ve yere atıp kırdım. İçinde tamı tamına 200$ dolar vardı. Hemen parayı kapıp okula doğru koşmaya başladım. O kadar hızlı koşuyordum ki bacağımın dala çarpıp acımasını bile hissetmemiştim. Okula vardığımda sesizdi. Hemen danışmanın yanına gittim. Nefes nefese konuşmaya çalışarak '' Benn.. ben Amerikaa '' diyebildim. Anışman Bayan Mors bana bakarak '' Gejiye mi katılmak istiyorsun tatlım?''. dedi. Bayan Mors'un konuşma aksanı çok garipti. Z harflerini J diye söylüyordu. Bu yüzden fazla garip oluyordu konuşmaları. Aceleyle '' Evet.'' dedim. O sırada 100 $ doları çıkararak masaya koydum. Bana başvuru formu uzattı. Hemen doldurum. Ve uzattım. Sonunda Amerika'ya gidebilecektim. Bunun hayali ile yaşıyordum sürekli.
***
Yatağımdan kalktım ve takvime baktım. Takvim zamanın 12.03.2009 olduğnu gösteriyordu. Dün akşam küçük bir bavul hazırlamıştım. Malzeme listesindede böyle yapmamız isteniyordu zaten. İçene birkaç kıyafet koydum. Ve okulun bahçesine doğru emin adımlarla gittim. Baktığımda herkes hazırdı. Müdürümüz Josse Lof Nicco elinde bir lise ile isimler okuyordu. '' Maria Lotte , Nerissa Tamra .. '' sözünü bitirmeden '' Burda efendim '' dedim. Bana bakarak '' 2. sıra 19 numaralı koltuk '' dedi. Bu demek oluyordu ki cam kenarına oturcaktım. Bu çok iyi haberdi. Oturdum ve otobüsün kalkamasını bekledim. Yanımda okulun inek çocuğu Zack oturuyordu. Herkes tarafından dışalnıyordu. Ama sınav günleri dışlamıyordu. Herkes onun yanına oturmak istiyordu. Nedeni belliydi sürekli A++ alıyordu. Tabii durumlar böyle olunca herkes yanında oturmayı tercih ediyordu. Hayır diyemiyordu. Okulun kabadayı çocukları onu dövüp parasını alıyordu. Kimse birşey diyemiyordu. Otobüsümüz 40 dakika sonra kalktı. Akşam uyuyamadığım için otobüste uyuya kalmıştım. Rüya görmezdim çoğu kez ama bu sefer çok ilginç bir rüya görmüştüm. Hiç tanımaığım bir insan vardı. Yüzü sevecen ve güler yüzlüydü. Bana doğru yaklaşıyordu. Kadın yaşlı olduğu için bende ona yaklaşıyordum tereddüzsüz. Kadı kulağıma yakşatı ve birşey dedi '' Τελευταία κοντά ''. Yunancam yoktu. Bu dediğine bir anlam getirememiştim. tabii. Terler içinde uyandığımda Müdürümüz beni dürtüyordu '' Hadi uyan. Havaalanına vardık '' dedi. Uyandığımda uçak gelmişti. Aceleyle uçağa oturdum. Koltuk numaram K-14 ' dü. Ne yazık ki cam kenarı değildi. Hatta uçakta oturmak istemiyeceğiniz bir koltuk numarasıydı K-14. Uçakta öylece oturdum. Arkadaşlarım yoktu.
***
Sonunda Amerika'daydık. Çok mutluydum. Her yerde göktelenler yüksek binalar gelişmiş arabalar. Zengin insanların ayakkabılarından gelen tıkırtı sesleri. İngilizce biliyordum. O yüzden aksan konusunda bir sıkıntı yaşamıyacaktım. Öğretmenimiz bir restoranta götürdü bizi. Aslında Fast Food satıyordu burası. Orta gelirli ailelerin geldiği bir restoant gibiydi. Ama ben burası yerine Burger King'i tercih ederdim. Bir kadın garson geldi. Gözleri açık yeşildi. Saçları açık kumral ve bukleliydi. Fiziği çok düzgündü. Konuşma aksanı ise tam bir İngiliz kadını gibiydi. Sözcükleri çok iyi konuşuyordu. Menü getirdiğinde sürekli olarak bana bakıyordu. Buna bir anlam verememiştim. Yemeklerimizi yedikten sonra hesabı ödemek için kasaya gittim. Ve ödedim. Müdürümüz Josse Lof Nicco bizi otobüsün yanında topladı ve konuşmasına başladı '' 2 saat serbestsiniz. Eğer 2 saat sonra burada olmazsanız sizi almam. '' dedi. Herkes dağıldı. Ne yazık ki nereye gideceğimi bilmiyordum. Zack'de bilmiyordu. Oda çok yanlızdı. Onun yanına gittim ve '' Merhaba Zack '' dedim. Bana bakarak ne istiyor bu kız havalarında gülümsedi ve ''Me.. merhaba '' dedi kekeleyerek. Ona karşı sıcak bir gülümsedim ve '' Beraber gezelim mi?'' dedim. Bu fikri kabul etti . Çantamdan telefonumu almak için çantamı alıcaktım ki çantam yoktu ! Sonunda aklıma zonk etti restorant'da unutmuş olmalıydım. Zack 'a baktım ve '' Hadii restoranta gidelim. Çantamı orada unutmuşum. Aldıktan sonra müzeleri gezebiliriz.'' dedim. Konuşmadı. Sadece kafasıyla onayladı. Koşa koşa restorant'a gittik. Oradaki yeşil gözlü garson kız bize baktı ve sırıttı '' Buyrun'' dedi. Hemen konuya girdim ve çantamı burada unuttuğumu söyledim. Bana bakarak '' Benle gelin lütfen '' dedi. Bir odaya girdi. Girişte Personel Dışı Giremez yazıyordu. İçeri giriğimizde kapının kilitlendiğni duydum. Telaşla arkamı döndüm ve kadın mutasyon geçirmiş gibiydi. Neler oluyordu burada. O sırada Zack'de çok değişmişti. Tamam belden yukarısı bir çocuk gibiydi ama aşşağısı bir hayvan bedeniydi. Sadece hatırladığım bunlardı. Bundan sonrası kara bir kağıttı. Uyandığımda bir hastedeydim sanırım. Ama Yarı at birisi vardı. Herkes bana bakıyordu ve '' Merhaba Ness. Melez kampına Hoş geldin. Eğer açıklamak gerekirse sen bir melezsin. Yarı tanrı yarı insansın yanii. Baban yada annen bir tanrı yada tanrıça. Kimin çocuğu olduğunu yakında öğreneceğiz.'' dedi. Başım çatlıyo gibiydi. Bunları duydukan sonra tepki bile veremedim. Melezde neyin nesiydi?
Konu: Nerissa Tamra Lessie (3) 
Salı Mart 08, 2011 9:22 pm
