Dinlenme(!)

Bugün güne kafamı dinleyerek başlamadım. Uyanır uyanmaz arenada antrenmana gittim. Kuklalardan nefret ediyordum. Kırıldıklarında bütün kamp size saldırıp antrenman kuklası olarak kullanılabilir.Çünkü kampta çok kukla yok ve bunları kullanılmaz hale getirince antrenman yapılamıyor.Bir keresinde bu hatayı işlemiştim ve Ares ile Hades çocukları Hephaistos çocuklarına saldırmıştı. Şansımız yaver gitmiş ve iki kulübeyi birden yenebilmiştik.
Antrenmandan sonra yine kuklalara gerçek canavar muamelesi yaptığımı farkedip hemen plaja doğru sıvıştım. Andrew bir Apollon çocuğuyla birlikte ok atma teknikleri sınıfına gidiyordu. Okları sever fakat onları atmayı beceremezdi. Sanırım bunu öğrenecekti. Birbirimize selam vermeden geçtik. Neden böyle oldu bilmiyorum ama ikimizde selam vermemiştik. Ben mayomu alıp plaja gidince Apollon'un oğulları bana tip tip bakarak :
-Hey manzarayı bozuyorsun! diye bağırdılar.Hangi manzarayı bozduğuma bakınca Afrodit kızlarını gördüm ve :
-Hımm neden manzara dediğiniz anlaşıldı,deyip Apollon'un oğullarının yanına iliştim.İçlerinden biri:
-Ben şansımı deneyeceğim,deyip kızların yanına gitti. Ne yalan söyleyeyim çocukta kızların hepsini tavlayıp gelebilecek bi tip vardı. O derece yani. Apollon'un oğullarının arasında tipsiz bir salak gibi duruyordum. Bu yüzden mayomu alıp suya girdim. Habire şov yapıyordum. Ne yani benim de hakkım değil mi? Onların basketbolu varsa benim de yüzmem var. Onların yakışıklılığı varsa benim de kaslarım var.
Bir süre sonra sudan çıkıp yine manzara(!) seyretmeye başladım. Bir kaç kız ve bir kaç oğlan eksilmişti. Demek şansını deneyen kazanıyordu. Ama içten değil genellikle tipten oluyordu kampta bu işler. Hephaistos çocukları için zor bir işti bu. Şansının bayağı yaver gitmesi gerekirdi böyle bir şey için. Kaslarının kudreti fazla hem de çok fazla olmazsa bir Hephaistos çocuğu için bu neredeyse imkansızdı.(Kitapta Charles Beckendorf bayağı kaslı. Rick Riordan 5. kitapta onun için canavarların her türlüsünü ağlatabilir tabirini kullanmıştı.) Yıkımı çalıştırdım ve herkes bana baktı. Bunu neden yaptığımı bilmiyorum ama kılıcın ucuyla oynamaya başladım. Bir Apollon çocuğu :
-Gel de dövüşelim. Şov olsun. Hem kazananın şansı artar kaybedeninde şansı düşer,dedi. Bende kabul ettim. Ne de olsa onlar beni ok atma dışında hiçbir konuda alt edemezdi. Kaslarımı gösterip:
-Emin misin? diye sordum. Başını evet manasında sallayınca ayağa kalktık ve Yıkım'ın ucun göstererek :
-Bak bu oyun değil ha dikkat et,dedim. Cevap :
-Konuşacak mısın , dövüşecek misin ? olunca hemen üstüne atıldım. Çevik bir hamleyle beni yaraladı. Sinirlenip yıkımı öyle bir savurdum ki yüzünde çok derin bir yara oluştu. Sonra kılıcını aldım ve iki kılıcı da boğazına dayadım.
-Pes mi? diye sordum. Başını evet manasında salladı. Çok kolay olmuştu. İçimden bir ses"İyi iş çıkardın." dedi. Bu sesin sahibi babamdı. Şimdi hatırlamıştım. Babam Apollon'un fazla artistlik yaptığını düşünürdü.
Hemen denize girdim ve yine Poseidon'un babamı sevdiğini hatırladım. Demek yeteneklerim buna göre gelişiyordu. Afrodit de babamın kocasıydı ama hep Ares ile kırıştırırdı. O an Afrodit kızlarına gıcık oldum. Yine de onlara bakmadan edemiyordum. Ne yapayım yani çok güzeller.