Roc ile Labirent Turu

O gün Kev ile labirente dalacaktık. Aslında buna cesaret eden melez çok azdır. Sağ çıkabilenlerin sayısı ise çok çok daha azdır. Gece kalktığımda saatin 3.15 olduğunu gördüm. Bir küfür savurup yatağımdan kalktım. Hazırlanmam fazla sürmedi çünkü herşeyim hazırdı zaten. Dışarı çıkıp koşar adım Zeus Yumruğu'na gittim. Kev orada oturmuştu fakat pek sıkılmış gibi bir hali yoktu. Başlarımızla selamlaştıktan sonra uzun uzun kampa baktık. Geri dönemeyebilirdik ve görevimiz çok zordu. Bir Dionysos oğlu ile labirente giriyorduk. İkimizinde ortak bir özelliği vardı ; macerayı seviyorduk ve tam birer çılgındık. Ya görevden sağ dönemezsek ne olacaktı ? İkimizi de kampta kız arkadaşlarımız bekliyordu. Gelecek tam bir muammaydı. Bundan nefret ediyordum ve dalıp gittiğimin farkında değildim. Kev'in " Ne o Roc , yoksa korktun mu ? İstersen tek başıma da girebilirim." dedi gülümseyerek. Endişeliydim aslında. Onun da endişeli olduğunu anlayabiliyordum fakat gülümsedim ve "Hayır dostum , aslında senin korkup kaçma ihtimalini hesaplıyordum. Neyse bunu uzatmayalım , şarap falan getirdin mi bari ? " dedim gülerek.

Labirenti şöyle anlatayım size. Düşünebildiğiniz en büyük koridoru düşünün ve o koridorun her yerinin karanlık olduğunu düşünün. İşte labirent böyle bir yerdi. Aslında içimde hala bir korku vardı. Çünkü karşımıza Kampe çıkabilirdi. İşte bu sonumuz olurdu.

Büyük bir meydanda kamp kurmaya karar verdik. Hemen yatmaya başladım. Roc ise oturuyordu. Aslında ikimizin de aklındaki kişiler aynıydı. Sevgililerimiz..Onla Tamara ve Lara hakkında muhabbet ettikten sonra ben yatmak için izin istedim. Roc’da yatınca kalktım ve Lara’yı düşünmeye başladım. Belki de sabah olmuştu ve herkes bizi arıyordu. Ama Lara başıma ne geldiğini biliyordu. Çünkü onun yatağının yanına bir not bırakmıştım. O notu okuyunca her şey açıklanacaktı.

Roc uyandıktan sonra küçük bir kahvaltı yaptık . Birbirimize sırlarımızı anlatırken aklımdan babamın sesini duydum . Şöyle diyordu. Sana güveniyorum Kevin. Sana inanıyorum. Büyük bir ihtimalle Apollon’da Roc’a konuşmuştu çünkü bakışları bir anda değişmişti.Kahvaltımızı topladıktan sonra yürümeye devam ettik.

Labirente girdiğimizde aklımız karışıktı. Heryer birbirinin aynı gibiydi. Aynı zamandaysa hiçbir yer birbirine benzemiyordu. Birkaç saat yol aldık. Tabii bunun labirentteki saatle birkaç gün olması da mümkündü. Yorulduğumuzda kamp kurduk. İlk nöbeti ben devralmıştım. Aslında burada nöbet gereksizdi. Ama yine de tedbiri elden bırakmamamız gerekiyordu. Aslında nöbet hakkında konuşmamıştık bile. Tamamen doğal yollarla hallediliyordu. Onun yüzüne baktığımda yüzündeki derin endişeyi görebiliyordum. Aslında aynı endişe bende de vardı. Lara'yı düşünüyordu. Ben de Zell'i düşünüyordum. Kendimiz için endişelenmiyorduk bile. İkimiz sırt sırta verdiğimizde aşamayacağımız engel yoktu. Eğer hiçbirini yapamazsak sonuna kadar sarhoş olur ve labirentte ölürdük. Ama geride bıraktığımız kız arkadaşlarımız vardı. Biraz oturduktan sonra yattım ve bu sefer de Kev kalkmıştı. Derin ve rüyasız bir uyku çektim.

Sabah kalktığımda Kev birşeyler hazırlıyordu. İştahım yoktu zaten. Ama maalesef ki buradan alacağım birkaç kaloriyle hayatta kalıyordum. Kahvaltı edip yola devam ettik. Gelecek tam bir muammaydı. Ve bundan da nefret ediyordum. Yol yürümekten artık tabanlarımız şişmişti. Kev ve ben homurdanarak yürümeye devam ediyorduk. Birkaç kalıntı gördük. Birkaç tane de ceset. Bu insanlara acıyordum. Çoğu hiçbirşeyden haberdar değillerdi belki de. Acaba bizim sonumuz da böyle mi olacaktı ?

Labirentin karanlık yollarında yürürken Roc’la çok az muhabbet ediyorduk. Muhabbetimizde hep aynı konulardan oluyordu. Kampta neler yapıyorsun falan... Ama artık muhabbet etmek bile gelmiyordu içimizden. Ayaklarımız ağrıyor, omuzlarımız sarkıyordu ama yolumuza devam ediyorduk . Önden ben gidiyordum. 15 dakika daha gittikten sonra işimizin bittiğini anlamıştım. Çünkü karşımızda Kampe vardı.

Kampe bize pis pis bakarken Roc bana çok ilginç bir fikir verdi. Ama hayır bunu yapamazdım. Roc’a planına göre babama dua edecek, ondan şarap isteyecek ve o şarabı Kampe’ye sarhoş olana kadar içerecektik. Delice ama tek kurtuluşumuz buydu. Roc Kampe’yi oyalarken ben Dionysos’a dua ediyordum. Bir anda babamın sesini işittim aklımda.Çantandaki şarabı kullan Kevin dedi ve sustu. O şarabı içmek isterdim ama yaşamak ve Lara’yla zaman geçirmeğe değerdi şarabı Kampe’ye içirmek . Şarabı açtım ve şarabı yavaşçana bir bardağa koydum. Bardağı şaraba koydum ve Kampe'ye verdim. Kampe şarabı alınca içmedi ve yera attı. Hey bari bunu benim önümde yapma. Her neyse yeteneğimi kullanarak şarabı bardağın içine tekrardan koydum ve Roc'a Antik Yunanca konuşmasını söyledim. Roc şarap içmesini, kandan daha güzel olduğunu söylüyordu. Kampe bize saldırmayı bırakmıştı . Şarabı hemen Kampe'ye verdim ve Kampe şarabı içti. Galiba beğenmişti ve Şarabı elimden aldı.Kampe yatışmaya başladı. Bütün şarap şişesini ağzına tıktıktan sonra Kampe yavaş yavaş yürümeye başladı ve yere yığıldı. Roc’la neredeyse 10 dakika güldük ve müthiş bir hızla ortalıktan kaçtık. Kampe’yi sarhoş yapmıştık ve bizi hatırlamayacaktı…