Ölümü kandırmak!?

Sabah altıda tüm hazırlıkları yapıp kamptan ayrılmıştım. Kamptan ayrılırken pegasusum yerine daha hızlı ama daha kötü bir yolculuk türü seçmiştim. Evet herşeyi sırt çantama doldurarak cebimden çıkardığım drahmiyi yere atıp konuşmaya başladım. "Bir taksiye ihtiyacım var." Birden koca eski bir araba önümde belirdi. Ve tabiki üç tane birbirinden aptal sürücüsü. Hemen arkaya atladım ve sert bir ses tonuyla "Nakil Sırasında Ölüm Plakçılığa gidiyoruz." dedim. Taksi hızla yola çıktı. Nakil plakçılığa gitmemiz 20 dakika sürmüştü. Her ne kadar 20 yıl gibi hissetsem de. Öfke Fırtına ve Eşekarısı'nın anlamsız kavgalarının da payı büyüktü bunda.

Sonunda taksiden indiğimde derin bir nefes alarak. Planımın ilk aşamasını uygulamaya başladım. Tişörtümü çıkardım. Hava buz gibi olduğu için vücudumu bir titreme sarmıştı. Etrafdan geçen insanların şaşkın bakışları arasında beyaz vücut boyası ile gövdemi kollarımı ve yüzümü boyadıktan sonra birkaç dakika kurumasını bekledim. Daha sonra bir şaka mazemeleri satan dükkantan aldığım plastik boyayı ve hileli mızrağı kullanarak mızrak kalbime saplanmış izlenimi yarattim. Son olarak sırt çantamı saklayarak planımın ilk aşamasını bitirmiştim. Şimdi plakçılık dükkanının içine girdim. İçeride aptal bir adam vardı. Yani umarım adamdır. Korkudan kalbim küt küt atıyordu. Kalp atışlarımı duyması herşeyi mahvedebilirdi. Düzgün ve otomatik adımlarla ilerlemeye başladım. Beni gören adam ilk önce şaşırmıştı. Daha sonra kafasıyla onu takip etmemi işaret etti. Bende Otomatik adımlarımla onu izledim. Duvarı tıklattı ve duvar yok oldu. Bana eskiden duvarın olduğu yeri işaret etti. Bende hiç bozmadan yürümeye devam ettim. Duvar arkamdan yeniden oluştu. rahat bir nefes aldım. Karanlık mağra gibi bir yerde yürüyordum. Bir süre sonra bir nehir gördüm. Nehrin başında bir sandal ve sandalı kullanan bir adam vardı. Yanına doğru ilerledim sandala binmek için adımımı attım. Beni durduran adam soğuk ve katı bir ses tonuyla konuştu. "Buradan sadece ölüler geçebilir. Gerçekten beni kandırabileceğini mi sandın melez? Kalp atışlarını tek tek duyuyorum." Beni durduran kolunu iterek sandala bindim. Ve otoriter bir sesle konuştum. "Hayır. Seni değil şu girişteki ahmağı kandırmam yeterliydi. Senin beni karşıya geçireceğini gayet iyi biliyorum." cebimden çıkardığım bir avuç drahmiyi uzatığımda kafasını sallayarak küreğini çekmeye başlamıştı.