Peter Karl Brown

Artık derslere girme zamanı gelmişti. Ama hangi derse gideceğime karar veremiyordum. Kılıç kullanmakta oldukça iyiydim zaten. Ama ok&yay kullanmakta çok iyi değildim. Ok atma teknikleri sınıfına gittim. Okçuluk alanında bir yer ayrılmıştı. Kapıyı açtım.Kapı gıcırdadı. Yon'un bu kapıyı yağlaması gerekiyordu. İçeride kimse yoktu. Herhalde biri gelir diye içerideki sandalyeye oturdum. Sınıfta uyumak tam bana göre bir şeydi. Acaba biraz şekerleme yapabilir miydim? Gözlerimi kapattım

Yeni yardımcı eğitmen olmuştum. İlk defa dersliklere gidip ders verecektim. Heyecanla fazla vakit kaybetmeden Ok Atma Teknikleri Sınıfı'na girdim. İçeride bir melez vardı ve uyuyordu. İlk öğrencime bayılmıştım. Masaya vurarak onu uyandırdım. Kafasını kaldırdı ve uykulu gözlerle bana baktı. Bu yeni gelen Hephaistos çocuklarından biriydi. Daha önce hiç tanışmamıştık. Gülümseyerek "Selam, ben Tiff! Yardımcı eğitmenim." dedim. O da bana gülümsedi ve "Bende Peter. Tanıştığıma memnun oldum. Okçuluğu sen mi bana öğreteceksin?" dedi. Kendimden emin bir şekilde "Evet. İlk önce 25 metre atışlarından başlayacağız. Hadi gel." dedim. Peter ayağa kalktı ve peşimden gelmeye başladı.

Bir kızın Beni eğitmesi hoşuma gitmiyordu ama iyi birine benziyordu. Tanıştık ve oldukça sevecen ve de biraz çatlak bir kıza benziyordu. Acaba yanlış bir şey yapsam beni şişler miydi? Tiff bana "İlk önce 25 metre atışlarından başlayacağız. Hadi gel." dedi. Ona "O kadar da kötü değilim, bence 50 metreden başlayalım, 25 metreden hiç bilmeyen biri bile atabilir." dedim. O ise bana "Sen öyle san" dedi. O an beni boğacakmış gibi baktı. "Ok atmak öyle sandığın gibi bir iş değil, oldukça zordur. Şimdi yayını al ve ilk atışını yap da görelim ne kadar iyisin." dedi. Tam ortaya attığım zaman ki yüz ifadesini çok merak ediyordum. Yayımı aldım ve ilk oku fırlattım. Gerçekten rezil olmuştum. Attığım ok ancak 20 metre gitmişti. Tiff sırıtıyordu. Ona "Biraz daha yayı gerseydim tam ortaya gidiyordu" dedim. Gülmeye başladı sonra bana "Dik dur." dedi. Bu ok atma işi bana zor gelmeye başlamıştı.

Peter'ın ilk atışı süper değildi ama kamptaki birçok kişiden iyi olduğundan emindim. Ona nasıl duracağını, yayı tutacağını ve oku atacağını göstermeye başladım. "Dik dur, sol kolunu düz tut." Peter her dediğimi anında yapıyordu. Anladığım kadarıyla çok yetenekliydi ve hemen okçuluğu öğrenmek istiyordu. Ayrıca kendine çok güveniyordu. Bu özgüvenine bayılmıştım. Öyle insanları severdim çünkü çok iş başaracaklarına inanırdım. Peter bir ok daha aldı ve bir atış daha denedi. Bu sefer hedef tahtasına yetiştirebilmişti ama tahtanın kenarına çarpmıştı. Gülümseyerek "Daha iyi." dedim. Peter hedef tahtasına baktı sonra tekrar bana döndü ve "Konsantre olamadım. Yoksa tam hedefteydi." dedi. Gülmeye başladım. Peter gülmeye başladı. Sanırım benim bu halime gülüyordu.

Son yaptığım atış yine beklediğim kadar iyi değildi ama Tiff nedense bana hep gittikçe iyiye gidiyormuşum gibi bakıyordu. Olsun ben yine de bunu başarmak istiyordum ve de ne kadar kötü olursam olayım bu işi bırakmayacaktım.Dik durmak biraz yoruyordu beni ama yine bir ok aldım. Yayı iyice gerdim. hedefe doğru baktım. Ve oku bıraktım. Tam hedefe gitmese de hedefe yakın bir yere yollamıştım oku. Tiff bana " Oldukça iyi" dedi. Ben de ona "Benim gibi bir ok atma ustasından daha ne bekliyordun" dedim. Doğru da demişim ama. Ben süperim ya. Ama artık daha da uzaklaşmak istiyordum. Of biraz acele etsek olmaz mıydı?

Peter denedikçe daha iyiye gidiyordu. Bir ok daha aldı ve benim gösterdiğim şekilde oku attı. Ok birkaç saniyede hedef tahtasının tam ortasını buldu. On ikiden vurmuştu. Peter gülerek "Oh be! Sonunda konsantre olabildim." dedi. Ona ters bir bakış attım ve "Çok iyi. Bir kez daha at sonra 50 adıma geçiceğiz." dedim. Peter sonunda der gibi baktı ve ok çantasından bir ok daha aldı. Hedef tahtasına dikkatlice baktıktan sonra oku fırlattı. Ok hedefin biraz yanına kaymıştı. Peter sinirlenerek ben bir şey söylemeden bir ok daha aldı ve bir atış daha attı. Bu sefer ok hedef noktasına saplandı. Peter bana gülüseyerek baktı. Benden olumlu cevap duymak istiyordu. Hedef tahtasına sonra da Peter'a baktım ve "50 adıma geçebiliriz." dedim. Peter'ın gülümsemesi daha da büyüdü ve hedef tahtasının 50 adım uzağına gitti. Bende arkasından geldim.

50 adım bana düşündüğümden uzak geldi. Ben nasıl atacaktım oraya şimdi. Tiff kesin benle dalga geçerdi. Ona "Acele etmemize gerek yok yani 25 adıma biraz daha çalışabiliriz." dedim. Tiff acayip bir kızdı. Bana hem gülerek hem de kaşlarını çatarak "Eğitmen sen misin ben miyim?" diye cevap verdi. Ben bu sözün altında kalmamalıydım. Çantamdan bir ok aldım. Ama oku hedefe değil de havaya doğru tutup fırlattım. Aslında fena gitmemişti.Belki hedefe doğrultsaydım yetiştirirdim. Tiff bu sefer gerçekten sinirlenmişti. Acaba beni öldürdükten sonra beynimi kızartarak mı yiyecekti yoksa pişirecek miydi? Ona " Yanlışlıkla oldu" dedim. Bana "Bir daha ki sefere yönünü şaşırma" dedi. Oh be. Yaşıyordum ve dersteydim. Çantamdan bir ok daha çıkardım. Atışımı yaptım. Ok muhteşem gitmişti. Tam hedef noktasının yanına çarpmıştı. Tiff bana gülümsedi ve "Süperdi" dedi. Ben de ona "Sana demiştim 50 adımı direk atlayalım diye." dedim. Güldük ama sonra bana "Daha çok var dedi." Of yorulmuştum artık.

Eğitim gayet başarıyla geçiyordu. Mola vermeyede hiç niyetim yoktu. Bir şeyler öğrenmek istiyorsan yorgunluktan ölmen lazımdı. Ona bir atış daha yapmasını söyledim. Peter artık hareketlerine çok dikkat ediyordu ve yanlış yapmamaya çalışıyodu. Çünkü çabucak seviye atlamak istiyordu. Bir ok aldı ve yayına gerdirdi. Ardından hedef tahtasına bakıp oku fırlattı.Ok anında hedef tahtasına saplandı. Bulunduğu yere baktığımda tam oratanın milimetrelik yanı olduğunu fark ettim. Bu süper bir atıştı ama bunu Peter'a söylemeyecektim. Peter bana gülümseyerek bakıyordu. Ona döndüm ve "Hadi birkaç atış daha yap." dedim. Peter ofladıktan sonra "Daha uzağı denesek olmaz mı?" diye sordu. Ona ciddi bir ifadeyle bakarak "Hayır, pekiştirme yapmalısın." dedim ve bir ok verdim. Peter bana kötü kötü baktıktan sonra oku aldı ve tekrar atış pozisyonuna geçti. Oku fırlattı ve bu sefer tam on ikiden vurdu. Sonra bana tekrar gülümseyerek baktı. Tam bir şey söyleyecekken bana izin vermedi ve bir ok daha alıp attı. Bu da tam isabet etmişti.

BEn bu işte süperim ya. Tiff 'in Beni kıskandığı çok belliydi. Ona "Üzülme ilerde sana öğretirim" dedim.Güldü. Sonra "Daha çok çalışman gerek" dedi bana. Of. Birkaç atışım daha isabetli olmalı diye düşündüm. Artık hiç ıskalamamalıydım. Yayı gerdim. Bu sefer ben yayı bırakmadan ok yerinden fırladı ve tekrar tam ortaya isabet etti. Bu süperdi. Bunu tekrar denemeliydim. İlahi güce ulaşmış gibi oldum. Yay elimden kayıyor ve ok tam orta noktaya isabet ediyordu. Tiff şaşırmıştı. Artık şovuma son vermeliydim. Yayı gerdiiiiim veeeeeee........ Ok yaya takıldı ve önüme düştü. Tiff gülmeye başladı. "Azıcık da hata olacak herhalde" dedim.

Peter oku fırlatamadı. Bunun üzerine gülmeye başladım. Bu beni çok memnun etmişti. Peter bana baktı ve "Azıcık da hata olacak herhalde" dedi. Yüksek sesle bir kahkaha attıktan sonra "Ders bittiğinde hiç hatan olmayacak." dedim. Peter "Senin hiç hatan olmuyor mu?" diye sordu. Bir kahkaha daha attıktan sonra "Tabii ki olmuyor." dedim ve ok-yay takımımı çıkartarak hedef tahtasına bir ok attım. Tam on ikiden vurmuştum. Süperdim. Peter "Bende atabiliyorum. Sadece bir hata yaptım." dedi. Ona ters bir bakış attıktan sonra "Hadi bu kadar geyik yeterli. Çalışmaya devam." dedim. Peter bir ok daha aldı ve her zmanaki gibi fırlattı. Bu sefer hata yapmamıştı ve hedef noktasını vurmuştu. Bana döndü ve "Atabiliyorum işte, 100 adıma geçelim." dedi. Peter'ı delirtmek istiyordum. Bunun için ona "Daha hazır değilsin." dedim. Peter bana kötü kötü bakınca hedefime ulaştığımı anladım.

Bu kız sandığımdan daha gıcıktı. Uzatmaya ne gerek vardı ki? Elime bir ok daha aldım. Atışımı yaptım ve atışım tam hedef noktasına gelmişti. Bir kaç atış daha yaptım. 1 tanesi dışında diğerlerinin hepsi hedef noktasına gelmişti. Tiff'e dönerek "Artık 100 adıma geçsek olmaz mı?" dedim. Tiff bana "Tamam, hazırsan oyalanmadan geçelim" dedi. 100 adım uzağa geçtik. Gittikçe uzaklaştığım için 100 adım bana çok da zor gözükmemişti. Oku aldım ve ilk atışımı yaptım. Hedef noktasına yakın bir yere denk gelmişti okum. Bana göre iyiydi ama Tiff atışımdan çok memnun olmamıştı. Bana "Hadi başarabilirsin, artık hiç kaçırmaman gerekiyor." dedi. Ona "Sen merak etme" dedim. Atışımı yaptım. Tam hedefe gitmişti. Tiff "Bu işi başaracağını biliyordum, hadi biraz daha atış yapman gerekiyor" dedi. Bir kaç atış daha yaptım ve hepsi isabetliydi. Tiff'e döndüm. "Ders bitmedi mi artık?" dedim.

"Hayır, rüzgar şu an neredeyse yok. Rüzgar şiddetlensin tekrar atış yapacaksın." dedim. Peter dediklerimi düşündü. Rüzgara doğru atış yapmak çok zordu ve iyi hesaplaman gerekiyordu. Bunu başaramadan 1. seviyeden mezun etmiyorduk. Biraz dinlenmek için bir kenara oturduk ve Peter'a rüzgar olunca ne yapacağını anlatmaya başladım. "İlk önce rüzgarın yönünü ve hızını hesaplayacaksın. Ondan sonra da tekniğini kullanarak atışını yapacaksın." dedim. Daha ayrıntıları anlattıktan sonra rüzgar çıkmaya başladı. Peter'a ayağa kalkmasını söyledim ve kalktıktan sonra yine hedef tahtasının 100 adım uzağına giderek ona bir ok uzattım. Peter oku aldı ve eliyle rüzgarın yönünü ve hızını öğrenmeye çalıştı. Sonra da atış için hazırlandı ve atışını yaptı. Ok hedef tahtasının orta noktasıyla kenarına saplandı. Ona ne oldu der gibi baktım. Peter bir şey demedi ve tekrar bir atış için hazırlandı. Ona bu sefer uygulamalı olarak gösterdim. Peter anlamışa benziyordu. Tam altı atış yaptıktan sonra tam oratadan vurdu. Ona birkez daha denemsini söyledim. Peter bir dah adenedi ve yine tam on ikiden vurdu. Artık 1. seviyeden mezun olabilirdi. Gülümseyerek "Artık 1. seviyeden mezunsun." dedim. Sonra da beraber antreman alanından çıktık.


Ders Rp'si Bitmiştir!