Kehanetim

Kampta antreman yaparken kahinin yanına çağırıldığımda bir gariplik olduğunu anlmaıştım zaten. Hızla üzerimi değiştirip kahine gittiğimde ilk önce sessizce oturdu karşımda. Birkaç saniye sonra korkunç bir sesle konuşmaya başladı.

Tek başına yola çıkacak bilge ananın oğlu.
Tek yoldaşı olacak yanlızca uçan dostu.
Bela açacak başına taşıdığı tanrı kanı.
Hayatta kalmak istiyorsa, gözlerini kapatmalı
Yanlızca bir düşman hayatta kalacak.
Ölümün soğuk duvarları diğerini saracak.

Ardındın hızla terketti odayı...

Birkaç dakika sonra kampın içinde yürüyordum. Kehanetin neden verildiğini anlayamamıştım. Bir göreve çıkmam mı gerekiyordu? Başka bir neden olamazdı. Ne diyordu kehanet?

Tek başına yola çıkacak bilge ananın oğlu. Bilge ananın oğlu bu kehanet kesinlikle benimle ilgiliydi. Tek yoldaşı olacak yanlızca uçan dostu. Bu da pegasusum Ashland olmalıydı. Bela açacak başına taşıdığı tanrı kanı. Hayatta kalmak istiyorsa, gözlerini kapatmalı Bu iki dize birlikte bir anlam içeriyorlardı. Anlamam biraz zor olmuştu ancak sonunda farkettim. Gözlerini kapatmalı yoksa medusa seni taşa çevirir. Taşıdığım tanrı kanı annemden yanı Athenadan geliyordu. Medusanın en büyük düşmanı Athena onu bu haline çeviren Athena. Yanlızca bir düşman hayatta kalacak. Bu dizenin onu öldürdüğümü kasttetiğini düşünmüştüm ancak daha sonraki dize Ölümün soğuk duvarları diğerini saracak. benim öleceğimi belirtiyor gibiydi. Medusanın gözleri beni taşa çevirecek ölümün soğuk duvarları olan da buydu. Biran için korku ve paniğe kapıldım. Kehanet benim yola çıkmamla başlıyordu. Yani eğer kampta kalırsam bir sorun çıkmazdı. Ya da çıkabilridi. Ya Medusa kampa gelirse. Burada oturup korkak gibi ölümü bekleyeceğime gidip bir kahraman gibi ölmeyi tercih ederidim. Hemen ahıra gidip pegasusumu hazırladım. Göreve çıkmanın zamanı gelmişti. Ash'in sırtında gölün üzerinden geçiyordum. Medusanın nerede olduğunu öğrenmiştim. 'Em Teyze'nin Bahçe Cüceleri Mağazası' Ne kadar ironik. Medusa'nın bahçe cücesi satmaktan çok bahçe cücesi ürettiğinden emindim. Belgi günün sonunda bende bir bahçe cücesi olacaktım. Şimdi bunlarla kafamı yormamalıydım. Medusa sadece savaşabileceğim bir canavar değildi ona karşı bir savaş stratejisi oluşturmalıydım.

Pegasusum terkedilmiş gibi duran bir mağazaya iniş yaptığında kendimi hazır hissetmiyordum. Ama kaçış yoktu. Etrafda kimse yok gibiydi. Belki de Medusa inindeydi. Belki de koşa koşa gibip kamptaki yatağımın altına saklanmalıydım. Hayır dimdik duracak ve Medusanın canına okuyacaktım. Etrafta bahçe cücesi olmadığından emin olduğum bir sürü heykel vardı. Suratlarında dehşete düşmüş bir ifade ile donup kalmış zavallı insanlar. O sırada arkadan bir kadın sesi duydum. "Athena oğlu, uzun zamandır koleksiyonuma bir Athena çocuğu eklemek istiyordum." Medusa buradaydı. Gözlerimi sıkıcı kapatıp arkamı döndüm. Kılıcım elimde hazır bekliyordum. Nereye saldıracağımı bilmeden sallayarak ilerliyordum. Medusa ufak bir kahkaya koyverdi. "Siz Athena çocukları ne kadar aptal olabiliyorsunuz. Annenizin akıl tanrıçası omadığından şüpheleniyorum." Hemen arkasından cevap cerdim. "Kes sesini de buraya gel ucube" O sırada birden kılıcımı yere düşürdüm. Medusanın işi olmalıydı bu. Medusa iyice yakınımdaydı nefesini hissedebiliyordum. Gözlerimi açmak için muhteşem bir istek uyanıyordum içimde. Yılanların sesini duyabiliyordum. Sonunda içimdeki isteğe uyup gözlerimi açtığımda. Medusa karşımda değildi. Ashland karşımda duruyor zafer edasıyla kişniyordu. Medusayı çiftelemişti anlaşılan. Medusa yerde ne olduğunu anlayamadan dururken ben yerdeki kılıcımı aldım. Gözlerini bana çeviren medusayı bir süpriz bekliyordu. Gümüş kılıcımda kendi yansımasını gören medusa taşlaştı. Kılıcımı taşlaşmış bedenine geçirdiğimde toz oldu. Geriye sadece kafası kalmıştı. Taş değildi. Bu benim ilk savaş ganimetimdi. Yüzüne bakmadan kafasını kazağıma sarıp kahraman pegasusuma sarıldım. Üzerine atladım ve kampa doğru uçtuk.