Alexis Lavinia Montgomery

Kılıç Antrenmanları Sınıfı'na doğru yürüyordum. Ok-yay için ders alıyordum ve şimdi de sıra kılıca gelmişti. Bunu da öğrenirsem, savaşmak benim için daha da kolaylaşacaktı.
Bileğimdeki bilekliğime dokundum, ne kadar şirin ve zararsız görünüyordu. Aslında ilahi bronzdan bir hançer olduğunuysa ben ve Pers'den başka kimse bilmiyordu. Eğer kılıç kullanmayı öğrenebilirsem, hançerimi daha iyi kullanabileceğimi umuyordum. Bu düşüncelerle sınıfın önüne geldim. Derin bir nefes aldım ve kapıyı tıklatıp içeri girdim.

Kapı ağazında oturmuş Demeter kızlarının hazırladığı bana güç verir dedikleri türden bişi içiyordum. Ama tanrı aşkına turp, kereviz, patates, portakal ne buldularsa sulu püreli koymuşlardı içine yüzümü ekşite ekşite içiyordum.

Kapı çaldı. Geneldi kimse kapıyı kimse çalmazdı. İçeri uykucu ailesinden biri geldi. Bu saatte içeri esneyerek bir tek onalar girerdi ancak zaten. Elimdeki berbat şeyi kenara atıp ''Kapıyı çalmana gerek yok diğer sınıflar gibi değiliz. Serbesttiz'' bir yandan ayağa kalkarken ''Kılıç dersine ilk defa geliyorsun sanırım seni göremedim'' ''hıhı'' dedi. Sessizce ''Tahmin etmiştim'' dedim. ''Efendim'' ''Yok bişi her neyse hadi başlayalım önce bana neler yapabildiğini göster''

Öğretmenimin Ares kızı Hermia olduğunu görünce biraz şaşırmıştım. Kampta tüm çaylaklar onu görünce çığlık atardı ama şu anda gayet sakin görünüyordu. ''Yok bişi her neyse hadi başlayalım önce bana neler yapabildiğini göster'' dedi ve rahat kullanabileceğim bir kılıç verdi.
Daha önce kılıç kullanmışlığım vardı. Daha doğrusu birkaç basit hareket biliyordum. O zamanlar nedenini anlamasam da, annem eskrim dersleri almam konusunda çok ısrar etmişti. Gerçi ben direkt Yunan tarzı eğitime başlamıştım ama yarım bırakmak zorunda kalmıştım, çünkü Hector öğretmenimi hiç sevmemişti.
Düşüncelerimden sıyrıldım ve ilk hamlemi yaptım. Hermia bunu kolaylıkla savuşturmuştu. Aslında sadece ilkini değil, hepsini ustaca engellemişti. Eh, ben de onun saldırılarını elimden geldiğince savuşturmuştum. Ancak pek de başarılı değildim, çünkü kısa sürede kılıcım elimden uçmuştu.

Kılıcı elinden fırladı. ''Hmm evet, olası bir durum genelde böyle olur zaten her neyse şimdi kılıcı tekrar al'' yere eğilip kılıcını aldı. '!Şimdi de Kılıcı tek elinle tut ve bana doğru savur yani boynumu hedef al''

Kılıcını kaldırdı ve boynuma doğru saldırdı. Ama çok basit bir saldırı yapmıştı kolayca savurdum.

Saldırımı kolayca savuşturdu. Eh, ben bir çaylaktım ve o da bir Ares kızıydı. Farklı bir şey beklenemezdi. "Hadi ama çaylak! En tembel uykucu sensin anlaşılan." dedi.
Bunu beni sinirlendirmek için yaptığını biliyordum ve başarmıştı da. Ama sakinliğimi koruyacaktım. Savaşın ortasında sinirden deliye dönüp karşımdakine kolay lokma olmamalıydım. Burada sadece dersteydik ama savaşta daha iyi olabilmek için ders alıyordum.
Sinirli gibi görünerek saldırdım. Ani ama planlı bir saldırıydı. Savuşturmak için hamle yaptığında kılıcımın hareketini aniden değiştirerek saldırı yerimi değiştirdim. Bunu tahmin etmediği için saldırım başarılı olmuş oldu.
Merakla söyleyeceği şeyleri beklemeye başladım.

Hamlesini yaptıktan sonra gözlerini bana dikip baktı. ''Kabul iyi işti peki aynı şeyi gözlerin kapalı yapabilir misin? Hadi şimdi hislerini kuvvetlendirelim'' dedim. Dolaba yürüyüp ilk çekmeceyi açtım karıştırdım karıştırdım iş yoktu. Diğer çekmecelere de bakmaya koyuldum. Sonunda buldum uzun bir bez parçası ama etraf dağılmıştı. Etrafta bulduğumun her şeyi çekmecelere düzensince tıktım. Umarım Lucy kızmaz diyede aklımdan geçirirken Alexi'nin yanına döndüm. Manzara karşısın da kollarımı kovuşturdum. Alexi sandalyeye oturmuş uyuyordu. ''Çabuk uyan çaylak kalk hadi kalk'' uykulu gözlerle bana baktı sonra birden nerede olduğunu hatırlayıp ayağa dikildi. ''Şimdi şunu bağlayalım'' Bağlamak için arkasına geçtim. Gözlerini iyice bağladıktan sonra elimle gözünün önünde hareketler falan haytım hiç bir şey gördüğü yoktu.

Kılıcı eline verip ''Şimdi senden istediğim savunma yapman'' ''Gözlerim kapalı mı?'' ''Hisslerini kullan kulaklarını gelen rüzgarıtitreşimi..''

Tamam, sakinim, panik yapmayacağım. Gözlerim kapalı bir şekilde kendimi bir Ares kızına karşı savunmamın neresi korkutucu olabilirdi ki!?
Dediği gibi rüzgardaki titreşimleri hissetmeye çalıştım. "Saldırıyoruum!" dedi. Kılıcımı kaldırdım ama tabii ki nereme saldırdığını göremiyordum. "Koluna saldırdım, ama sen boynunu korumaya çalıştın. Hisset!" dedi. "İyi de hiçbir şey göremiyorum!" dedim. "Kılıcın savrulurkenki rüzgarını hisset!" dedi. Derin bir nefes aldım ve etrafı dinlemeye ve hissetmeye çalıştım. Rüzgar solumdan esiyordu. Ama bu rüzgar normaldi. Aniden sağımdaki titreşimi fark ettim ve kılıcımı kaldırdım.
Metalik çarpma sesi duyulduğunda başardığımı biliyordum. Gülümseyerek yeni bir saldırıyı beklemeye başladım.

Alexi çabuk öğrense de hala güçlü bir yapısı yoktu. Artı fazla da hızlı değildi. Benim ona yaptığım hamleleri ancak bir kaplumba yapabilirdi. Sanırım bu kadar yeterdi hızlanması için benimde hızlanmam gerekiyordu. Kılıcımı kaldırdım önce sağa doğru hızlı bir atak yaptım. Kılıcı bana doğru çevirirken kılıcımı sola döndürdüm. Kafası karıştı duraksadı. Bende hali ile kılıcı biraz karnının yanına bastırdım uyarıcı düzeyde.

''Hızlı ol Alexi ve asla ama asla duraksama geri çekil ama duraksama'' kafa sallamakla yetindi. Omuzlarından tuttum ve onu 10 tur bir sağa bir sola döndürdüm iyice kafası karışmış ve başı dönüyor olmalıydı. Dengesini sağlamak için sğa sola gitti geldi. ''Nerdesin yaa'' ''Senden istediğim şu Alexi bana saldır'' kılıcı anlamsız bir şekilde savurdu sesimin geldiğini sandığı yönde ama kapalı bir yerdeydik ve sesim biraz fazla yankı yapıyordu.

Kılıcım boşluğu yarıp geçtiğinde sesinin yankı yaptığını anlamış oldum. Biraz sinirlenmiştim, ama sakinleşmem uzun sürmedi. Dediklerini düşünerek nerede olabileceğini tahmin etmeye çalıştım.
Kapalı alanda olduğumuzdan yankı oluyordu, ama bazı sesleri yankılarından ayırabileceğimi düşünüyordum. Mesela soluk sesini... Nefesini duyduğum anda kılıcımı savurdum. Yine boşluktan başka bir şey vuramamıştım.
Bu sırada Mia "Az daha başarıyordun." dedi. Harika! Gerçekten de yankıyı mükemmel ayırıyordum!
"Daha çok odaklanarak saldır. Şimdilik biraz yavaş odaklanabilirsin, ama zamanla alışırsın." dedi. "Tamam." diye karşılık verdim ve dinlemeye başladım. Nerede olabilirdi acaba?

Belki de hata bendeydi. Etrafı tanımıyordu aslında alt tarafı şu saldalyede oturuyordum ama farkememişti. ''Çıkar bandı'' ''Ne?'' ''Çıkar'' göz bandını çıkardı. Arkasını döndü ve''Ne yani sandalyede mi oturuyordun?'' Kafa salladım. ''Bir kılıç ustası gittiği ortamı en fazla 10 saniyede ezberlemeli, Alexi beni bulamamanın sebebi bu belki de, nerede olduğumu bilmiyorsun çünkü nerede olduğum konusunda olasılıkların yok.''

Ayağa kalktım. ''Öyleyse öncelikle bu konu üzerinde çalışmalıyız.'' gidip bir sayfa kağıt ve bir kalem aldım ''Senden istediğim 10 saniye şuraya bak ve çiz aklında kaldığı kadarı ile''

Şaşkınlıkla kağıt ve kalemi aldım. Burayı mı çizecektim yani? Ah, resmimin pek de güzel olduğu söylenemezdi. Etrafa on saniye baktım ve aklımda kaldığı kadarıyla çizmeye başladım.
Daha fazla çizemeyeceğimi anladığımda "Sanırım aklımda bu kadar kalmış." diyerek kağıdı Hermia'ya uzattım. Sınıfın en azından yarısını doğru çizdiğimi düşünüyordum.

Kağıdı bana uzatıp verdi. Ama ben birazcık inceleyip geri ona vardim. ''Sen kontrol et ve yanlışlarını gör biz melezlerin en çok ihtiyacı olduğu konu bu hadi şimdi dersliğin şu tarafına bak ve çizmeye çalış'' kafa sallayıp bir kez baktıktan sonra arkasını dönüp yeni bir kağıda cizmeye başladı.

İyi çiziyordu ama sadece bir alana bakıp sadece oranın ayrıntılarını çiziyordu. Ama oysa tüm alana bakıp az ayrıntıyı görebilseydi onun için çok daha faydalı olurdu.

Tekrar çizdim, ancak yine olmamıştı. Derin bir nefes aldım ve düşündüm, nerede hata yapıyordum? Olabildiğince detaylı çiziyordum. Bir anda kafamda şimşekler çaktı. Tabii ya! Detaylar!
Çizimim çok detay, az alan içeriyordu ve bu da başarısızlığımın nedeniydi. Savaşırken küçük bir alana odaklanırsam farkında olmadan başka bir yerden saldırı alırsam yenilirdim. On saniyemi daha fazla alana bakmaya çalışarak bitirdim ve çizmeye başladım. Aklımda deminkinden daha az detay vardı.
Çizimimi bitirdiğimde kağıdı Mia'ya uzattım. Bu sefer yapabildiğimi düşünüyordum. En azından mantığı doğru anladıysam, resmim oldukça iyi olmuş demekti.

Kağıdı elime adım ve gülümsedim. ''işte bu oh be açıklıktan ölüyorum dersliğe burda son veriyorum 1. seviye mezunusun Alex. Ve şey saatti de geldiğine göre yemekhaneye gitmeye ne dersin?'' Cevabını beklemeden hızlı adımlarla onu çekip yemekhaneye sürükledim.