Annenle Tanış...

Konu: Annenle Tanış... C.tesi Şub. 19, 2011 6:31 am

Çocuk,kısa gülümsemesi ile kendi başına geziniyordu bir tarlada. Güneş yeniden doğmuş, yeniden gülümsemişti çocuk yeniden sarılmıştı güneşe, parıldayan gözlerinden düşen bir parça deniz ile.Susmuştu ortalık karanlığı yırtmıştı güneş.Zafer çığlıkları atın artık. Hallelujah.Yaşa güneşimiz yaşa.Susun bir şeyler oluyor.Bereket yağıyor gökten,bereket yağmuru,durun da melodisini dinleyelim.Kokusu yayılıyor hasat vaktinin,kokusuyla mest ediyor bütün vadiyi,susuyorlar bir tek çocuk gülüyor içlerinden.Kendi kendine konuştu durdu içinden.Gülümsemesi yayıldı vadinin içinde gözleriyle izledi.Dudaklarında yayılan o tadı hissetti damağında,dudağının yanından süzülen o küçük damlacık dudağına bırakmıştı aromasını.Hissediyordu içinde yayılan duyguların bedenini esir almasını.Durdu ve bekledi o hissizliğin gerçekliğini vücudunda.Kendini bildi bileli bu hep böyleydi.Duyguları hep bir arada yaşardı.Bunun iyi mi kötü mü olduğu ise belli olmayan bir gerçekti.Küçüklüğünde ona yol gösterecek biri yoktu yanında hep yalnız büyümüştü bu yüzden aklında kurduğu küçük köyünde yaşardı.Küçük yaşta tanışmış olduğu başka pislikler ise hayatında büyük rol oynuyordu.Tanıdığı tek arkadaşlarıydı onlar.Herkesin düşlediği kişi rolüne girmeye çalışıp,sapıtan oyuculardan biri gibi hissediyordu.O rolü hakkıyla vermek için omuzlarına uygulanan baskıdan hoşnutsuzdu,ama herkesin düşlediği bir şeyi elinde tutuyordu.Herkesi düşlediği bu şeyin iyi yönünden çok kötü yönü olduğunu çok iyi biliyordu ama o rolün doğuştan gelmiş olması.Tian bundan lanet ediyordu,geleceğinin belirlenmiş olmasından gayet rahatsızdı zaten.Gidişe şekil vermemek ve gideceği yolun çizilmiş olduğunu bilse bile yeni bir yoldan gider gibi hissetmek onu yeterince düş kırıklığına uğratıyordu.Kendini kullanılmış bir oyuncak gibi hissetse de her zaman ayakta kalması gerektiğini biliyordu.Bu yüzden her zaman üstündü,her zaman gururluydu.Ailesi tarafından yapılan baskı aslında onu baydırmıştı.Long Island kıyısının sessizliğine gömülmüştü tabii denizin sesini saymazsak.İleride parlayan yere gitti gözleri.İnsana benzeyen büyük bir varlık vardı ve küçülerek Tian’a doğru geliyordu.Bu bir kadındı ve ona ‘ Oğlum ’ demişti yavaşça kalktı yerinden yüzündeki şaşırmış ifade ile ona sarıldı ‘Anne ’ Suskun ortamda olan bir çocuk ve annesinin sevgi dolu sarılmasını bozan olan çocuğun annesiydi ‘ Oğlum,buraya seni görmeye geldim.Gördüm ki iyisin.Kuralları biliyorsun.Buradan gitmem gerek ’ Annesinin arkasından şaşkın gözlerle bakakalan bir çocuk vardı şimdi onun yerinde…