Bir insan bir şeyi bildiği halde onu yapar mı diye merak etmiyorum artık...Ben yaptım
Üşüyorum...
Daha da fazla...Her saniye daha da üşüyorum.O gece üzerime ne örtersem örteyim.Kendimi ne kadar sıcak tutmaya çalışırsem çalışayım üşüyeceğimi biliyordum.Ama denemeyi bırakamazdım.Kat kat üstümü örtüyordum,ama ne fayda?Bu öyle,basit bir soğuk değil.Bu soğuk hissedilmiyordu..Ben Bu soğukluğu yaşıyordum..
Ahhhahaa
Kendimi tutamadan acı çığlığı bastım.Yatakta bir yılan gibi kıvranıyordum.En sonunda sırt-üstü uzandım ve sağ elimi sağ gözümün üstüne basıp sola doğru kıvrıldım...
Zifiri karanlık bir oda...
Uyumuş muydum yoksa hala kendi odamdan anlayamadım..Fark etmezdi.Her ikisininde karanlık olacağını biliyordum.Zaten hiç rüya görmezdim.Rüya orada olurdu fakat siyah bir duman görüntüyü kapatırdı.
Daha da üşüyeceğim..
Haklıydım..Ben ailemden,hayatımdan geriye kalan tek kişiyide kayıp etmiştim...
Annemi...
Oda birden sarsıldı.Kafamı kaldırıp etrafa baktım...Uyumuyordum,oda,gerçekten karanlıktı.Dış kapısının açıldığını duydum.
Tak...Tak...Tak..
Doğal olarak korkmuştum..İçeri yüzü maskeli bir adam girdi.Maskenin arkındaki suratını tahmin edebiliyordum.Dudaklarını yalıyordu.Hem korkmuş hem iğrenmiştim.Adam,cebinden bir iğne çıkardı.Yataktan fırlayıp,duvara yaslandım.Elime geçen ilk yastığı fırlattım.Adamın umrunda değildim.O yavaş yavaş bir sıvıyı iğneye boşaltıyordu.Sonunda bana doğru harekete geçti.Yavaş yavaş yürüdü.Ama ben nasıl olduğunu anlamadan basit bir söz söyledim.
Uyu...
Adam tökezledi..Sadece 2 adım attı ve yere yığıldı.Olduğum yerde donup kaldım ve sinirden ağlamaya başladım..Ertesi gün polis geldi..
Artık yetimhanede yaşayacaktım...Ev tek başına güvenli değildi.
Aradan iki ay geçti.Yaz tatili bitti ve okul yeniden başladı.Yetimhaneden kimse uyanmadan çıkmak istedim.Kıyafetlerimi giyip dışarı fırladım.Eğer doğru tahmin ettiysem saat 6:38 olmalıydı.Saati neden böyle söylediğimi bilmiyorum.Ama söylediğim saat hep doğru çıkardı.Sokakta yalnızdım.Uzun cam binaların yan yana yapılmış olması fazla sayıda ara sokak oluşmasına sebep olmuştu.Dışarıda hiç bir araba olmadığı için çiçeklerin kokusu burnuma rahatça uzanıyordu.Fakat,garip bir şey oldu.Binaların arasındaki o küçük ara sokaklardan birinde Mavi bir duman çıkıyordu.Durup ona baktım.Ama...dumanı içinden 40'lı zamanlardan kalmış mavi bir şapka ve mavi kıyafetli bir çocuk çıka geldi.Gülümsüyordu ve cana yakın görünüyordu
Selam!
Iyk!
Neden "Iyk" diğe bağırdığımı bilmiyorum.Bu iğrendiğim için değil şaşırdığım içindi.Sanırım o da anlamıştı çünkü kahkalar atarak gülüyordu.
Kıyafeti ilginçti.Masmavi bir kumaş sadece düğmelerle tutturulmuş gibiydi.Kol giyme yerleri çok genişti.Şortu kısaydı ve mavi spor ayakkabılar giyiyordu.12 yaşlarındaydı ve çok masum görünüyordu.
Şey...Kusura bakma ama nesin sen?
Bakışları biraz ciddileşti ama hâla gülümsüyordu.
Bir düşünceyim şapşal!
Dü..Düşüncemi?
Asıl sana "Iyk!" haberleri takip et!Düşüncenin bir enerji olduğu kabul edildi!Bu yüzden şey onu kullanıyor...Şey..
Ne...?Yani şey..Yani kim?!
Sen..Onu boşver!Seni 3 gün sonrasına hazırlamak için geldim.
Ne olacakmış 3 gün sonra?
Süpriiiiiiiz
Bunu derken bir ayağını geriye uzattı ve ellerini arkada kavuşturdu.Tam bir çocuk gibi gülümseyip bana göz kırptı.
Beni okula kadar takip etmemelisin
Yukarıdan beni izliyor bazen yanıma gelip yürüyor bazen havada uçup beni izliyordu.Bir an sınıftakilerin "Şizofreni" hastalığı hakkındaki espirileri geldi aklıma ama kafamı sarsıp
Olmaz öyle şey
dedim sessizce.Ama iyi yandan,geçirdiğim en iyi 3 gündü.Baa ile (Bay Düşüncenin adı) gerçekten eğlendim.Ama asla kahkah atmadım...Atamazdım.Annemin gidişi beni çok yaralamıştı.3.günün tam 0:00 saati Baa yatağımın yanında belirdi.Ben tabiiki de uyumuyordum.
Baa nın ilk defa fiziksel bir şey ile temasa geçtiğini gördüm.Elimden tuttu.Şaşırmıştım ama umursamıyordum.
"Crest!Aileni bulma zamanı!!
"Ah!Tamam geliyorum!
Özür dilerim günlük.Kamptan çağrılıyorum.Kısaca yazıp bitireceğim.Ne Baa ne de ben konuşuyordum..Sanki ikimize dilimizi yutmuş gibi asla görmediğimiz bir ormanın içinden yavaşça yürüdük.Baa beni bir tabelanın önünde bırakıp gitti.Bana son bir kez sarıldı ve bir duman içinde kayıp oldu.Gecenin karanlığı ve DEHB hastalı yüzünden tabelayı doğru okuyamadım.10,15 dakika sonra yazıyı çözebildim.
"Melez Kampı"
Ama aklıma "dank" etti...Ben Baa'nın gelmesine hiç şaşırmamıştım,Yada o maskeli adamın gelişine,yaptığı şeylere...Bunları hemen kabullenmiştim.Yoksa biri herşey daha kolay olsun diye aklımla mı oynamıştı ne...
Konu: Ryzell Crest 
Perş. Şub. 17, 2011 10:07 pm
