İlk Gün Biter.

Bugün, belki de geçirdiğim en güzel ve en tuhaf gündü. Kampa ürkek ayaklarla girdiğimde dövüştüğüm minotorun etkisinden kurtulamamıştım. Küçüklük arkadaşım olduğunu iddia eden yarı insan yarı keçi çocuk, yani satir, beni gafil avlayıp kampa getirmeyi başarmıştı. Bir süre sonra, aslında Bilgelik Tanrıçası Athena'nın oğlu olduğumu öğrenmiştim. Bu, işte beni en çok şaşırtanı olmuştu. Benim gibi yaramaz, futboldan hoşlanan, derslerle ilgisi olmayan biri Bilgelik Tanrıçasının oğluydu. Ama itiraf etmem gerekirse, deneylerle aram hep iyi olmuştu. Sanırım babam bu yüzden tembellik yaptığımda anneme çekmediğimi, odama kapanıp deneylerimle uğraştığımda da annemin oğlu olduğumu söylüyordu. E biraz da haklıydı hani, babamdan almadığım özellik yok değildi. Gerçi babam da benim çok başarılı bir bilim adamıydı, yaptığı birkaç icadın patentini de almıştı. Fakat amatörce ilgileniyordu, o aslında ilçenin takımının sahibiydi. Şu sıralar birinci lige yükselmeye çalışan takımımızın kurucusuydu yani. Onu hatırlayınca bir an onu özlediğimi fark ettim ama sonra da onu özlemem için daha çok vaktimin olduğunu hatırlayarak kendime geldim. Bavulumla kulübenin kapısına tıkladığım anı hatırladım. Ablam Lucy, kapıyı açınca şaşırmıştı. Sonra kulübedeki on dört kardeşimle teker teker tanışmıştım ve anneminne kadar da şıpsevdi olduğunu düşünmüştüm birden. Ama sonra aynı zamanda kampın müdüresi olan annemle böyle konuşmamam gerektiğini düşündüm ve kendi kendime özür diledikten sonra kulübeden çıkışım aklıma geldi. Tam karşımda iki melez danışmanı duruyordu. Bir tanesine tutulmuştum, Maya Marie Collins. Ve onunla çıkmaya başlamıştık. İşte o, benim ilk göz ağrımdı. Başımı kaldırıp gerçekleri öğrendiğim zaman yanımdaki en güzel varlıktı. Ve şimdi de plajdaydım. Bir günümü aklımdan geçirdim ve kendi kendime gülümsedim. İşte, bunu sevmiştim. Kampın hep böyle güzel olmasını umut ederek plajdan ayrıldım.