Korkularımızla Yüzleşiyoruz.

Akşam yemeği yenmiş, tüm melezler kulübelerine dağılmıştı.Aslında hiç uykum yoktu ama tüm kardeşlerim odalarına dağılmıştı.Ben de oflasam da poflasam da yatmak zorunda kaldım.O gece rüyamda çok garip bir şey gördüm.
...

Roc, Gateway Kemeri'nde yürüyordu.Kemerin altındaki Mississippi Nehri'ne doğru bakarken kemerden aşağı düştü.Nehrin içinde debelenip duruyordu.Bir süre daha nehrin azgın sularıyla cebelleşmeye devam ettikten sonra hareketlilik kesildi.
...
Terler içerisinde kalkmıştım.Ne yapacağımı bilemiyordum.Rüya çok gerçekçi gibiydi.Ama sadece bir rüyaya dayanarak ortalığı ayağa kaldıramazdım.Apollon Kulübesi'ne doğru yürüdüm.Kapıyı açan tanımadığım bir melezdi.Ona hemen Roc'u çağırmasını söyledim.Roc'u çağırmak için içeri giden melez geri geldiğinde ''Roc yatağında yok.'' dedi.Ortalığı karıştırmamak için ''Ha doğru, tarlalarda buluşacaktık.Sakın kimseye bir şey söyleme.'' diyerek koşmaya başladım.İnanmıyorum, gördüğüm bu rüyanın gerçek olma ihtimali var mıydı?Bunu şansa bırakamazdım.Koşa koşa kulübeme döndüm.Kaybedecek vaktim yoktu.Hemen bir çanta hazırlayıp içerisine biraz para ve harita gibi gerekebilecek bazı şeyler koydum.Üzerime montumu geçirdikten sonra kardeşlerime belli etmeden kulübeden dışarı çıktım ve Pegasus Ahırları'na doğru ilerldim.Pegasusum Felix'i hemen fark etmiştim.Gözleri kapalıydı.Uyuyor olmalıydı.Hafifçe başını kaşıdıktan sonra gözlerini açmaya başladı.Yavaşça onu bulunduğu bölgeden çıkarttım.Ahırın dışına çıktığımızda kimse yoktu.Çantamı çarpraz bir şekilde boynuma astıktan sonra pegasusumun sırtına oturdum.Felix kanatlarını kaldırıp havalanmaya başladığında çok korkuyordum.Onu kontrol altına aldıktan sonra biraz daha yükseldim.Onunla konuşamıyordum ama onun benim dediklerimi anladığından emindim.Ne zaman kulağına nereye gideceğimizi fısıldasam beni oraya götürüyordu.Aksi taktirde kaybolurdum zaten.Felix havalandığında sırtında ilerledim ve kulağına eğilerek ''Gateway Kemeri, oğlum.'' dedim.Umarım bu sefer de ne dediğimi anlamıştır diye düşündüm.Felix alçalmaya başladığında geldiğimizi anladım.Ona daha önce inmesi gerektiğini söyledim ve beni boş bir araziye indirmeyi başarabildi.Tam da olması gerektiği gibi.Başını okşayıp ona ıslık çaldığımda geri gelmesini söyledim ve Felix havalanarak gözden kayboldu.Kemere doğru hızla koşmaya başladım.Aslında yükseklik korkum olduğu söylenebilirdi.Ama burada Roc'un hayatı söz konusuydu.Annemin verdiği yüzüğün parmağımda olduğundan emin olmak için elime baktım ve çantamdan metal parçası formundaki kılıcımı çıkardım.Tek yapmam gereken onu biraz ovuşturup bükmekti.Bunu yapmak bazen zamanımı alıyordu ancak zamanla pratik kazanmıştım.Metali ovuşturup iki elimle büktüm ve kılıcım Gölge Avlayan elimdeydi.Kılıcımı sıkı sıkı kavrayıp kemerde ilerlemeye başladım.İlk önce kemerde ilerlemeye başladım.Her ne kadar bunu yapmakta zorlansam da kemerden aşağı baktım ve altımdaki Mississippi Nehri'ni kontrol ettim.Herhangi bir hareketlilik yoktu.Belki de çoktan boğulmuş olma ihtimalini aklıma getirdikçe ürktüm.Kemerin diğer tarafına doğru yürürken arkamdan ''Ace!'' diye bir ses duydum.Kılıcımı savurarak arkamı döndüm ve benden 10 adım uzaklığındaki Roc'u gördüm.O an hiç olmadığım kadar mutlu olmuştum.Kılıcımı havaya fırlatarak tekrar bir metal parçası haline getirdim ve Roc'un boynuna atladım.Roc'a gördüğüm rüyayı anlattığımda o da bana kendi rüyasından bahsetti.''Rüyamda bir şeyden kaçıyordun Ace.Kılıcın elindeydi ama daha sonra onu nehre düşürdün.Neyden kaçtığını göremedim ama sonra durdun ve nehre atladın.Ve bir daha da su yüzüne çıkmadın.'' Roc bunları anlatırken bunun bir tesadüf olmadığını hissediyordum.Birisi ya da bir şey bunların olmasını sağlıyordu.Roc'a baktım ve ''Sanırım hemen buradan gitmemiz gerekiyor.'' dedim.

Ahh ! Rüyam gerçekten berbattı ! Rüyamda Ace birşeyden kaçıyordu.Silüeti görünüyordu ama çok garipti ! Çünkü sürekli değişiyordu.Korktuğum herşeye dönüşmeye başladı ! İlk önce cehennem tazısına(İşte bu uzun bir hikaye !) , sonra bir insana dönüştü.Ace kaçtı kaçtı ve en sonunda Gateway Kemeri'nden atladı.Kan ter içinde uyanmıştım.Bakın eğer bir melezseniz rüyalar sadece normal rüyalar değildir.Rüyalarda önemli mesajlar alırız.Ve Ace'nin başı dertte olabilirdi.Hemen Ace'nin kulübesine gittim.
Kapısını çalmaya başladım.Bir kardeşi açtı ve hemen "Ace'yi çağırır mısın ?" diye sordum.Çocuk homurdanarak içeri gitti ve geri geldiğinde "Ace yatağında yok.Zeus aşkına ! Nereye gitti ki gece gece." dedi.Ortalığı ayağa kaldırmamalıydım.Bir iş bile olsa , bu bir tuzak bile olsa Ace'yi yanlız bırakamazdım."Tamam , tamam sorun yok.Kano Gölü'ne benden önce gitmiş demek.Siz Athena çocukları hep böyle planlar kurmak zorunda mısınız ?" dedim.Çocuk anlayamadığım birkaç kelime daha söyledikten sonra kapıyı kapattı.Hemen kulübeme döndüm.Hiçbir ses çıkarmadan çantamı hazırladım.Eldivenim elimdeydi ve pegasus ahırlarına gitmiştim.Çok endişeliydim.Hemen Lura'yı uyandırıp havuç yedirip havalandım.Biraz uçuştan sonra işte Gateway Kemeri'ndeydim.Hemen kılıcımı çektim ve etrafı aramaya koyuldum.Fakat buraya gelir delmez anladım ; burada güçlü bir nesne vardı.Zeus yada Demeter kadar güçlü olmasa da oldukça güçlüydü.Aramaya devam ettim ve biraz sonra bir kız sülieti gördüm.Evet ! Bu Ace'ydi.Hemen seslendim "Ace!" .Hemen koşup bana sarıldı ama gözlerindeki korku değildi.Endişeydi.Sanki biri için endişelenmişti.Bana gördüğü rüyadan bahsetti.Garipti ama söylediği rüya benim rüyamın aynısıydı.Biri ikimize de oyun oynamıştı.Ace'ye bir kere daha sarıldım ve tam pegasuslarımızı çağırmak üzereydik ki bir ses duydum."Ahh ! Ne kadar duygusal bir kavuşma sahnesi.Gözlerim yaşardı ! " dedi.Adam biraz daha yaklaştı.Gözlerine baktığım an bütün korkularım beni bulmuştu.Melez Kampı yanıyordu.Ace , Thaly , Zell hepsi ölüyordu.Annem de ölüyordu.Ve Kronos babamı yakalamıştı.İrademin son kırıntılarıyla kılıcımı çektim.Güneş ışığı bana güç vermişti.O anda suratımda dehşet bir tokat patlamıştı ki yere yığıldı.Bu tokatı Ace atmıştı.Sonra zaten özür dilemeye koyuldu.Etkiden kurtulmuştum ve hemen bağırdım."Ace ! Bu Phobos yani korku tanrısı ! Sakın gözlerinin içine bakma yoksa sana bütün korkularını gösterir ve seni öldürür.İkimizi de öldürür." dedim.Ace de ben de adamın göğsüne bakıyorduk.Ehh bu pek de zor olmuyordu çünkü adam bayağı uzundu.Kılıçlarımızı çektik ve adama saldırdık.Adam da kılıcını çıkarıyordu.Adam çok atikti ve muhteşem kılıç kullanıyorduk.Bir anda ikimizde gerileyip birbirimizin gözlerine baktık.Ve ne yapıcağımızı anlamıştık.Ace çok değişik stratejiler kurarak onun aklını karıştıracak ve oyalayacaktı.Bende bir anlık saldırıyla onu bozguna uğratıcaktım ! Hemen işe koyulduk ama bu o kadar da kolay değildi.Adam savaşırken "Siz melezler hiçbir zaman iyi olamadınız zaten." dedi ve saldırdı.Savaş gerçekten çok zorlu geçiyordu ama sadece bizim açımızdan değil.Phobos'un birkaç zayıf noktasını yakalamıştım.Sol tarafını fazla korumuyordu.Artık Ace bitirici vuruşu yapacağımı anladığından iyice açılmış ve çok fazla saldırıyordu.Ace çok ani bir atak yaptı ve Phobos'u şaşırttı.Kılıcımı bir anda ucundan kabzasına kadar Phobos'un bacağına soktum.Büyük bir acıyla inledi bacağından tanrıların altın kanı İkor akmaya başladı.Büyük bir acı ve nefretle "Sizle görüşücez melezler ! İşimiz bitmedi !" diye inledi.Sonra ortadan kayboldu.