Alexis Lavinia Montgomery

Kampta yeni bir sınıf açılmıştı ve tam benlikti: Sanat ve Zanaat Becerileri Sınıfı... Duyduğum günden beri gitmek istiyordum, ancak bir türlü gidememiştim. Bulduğum ilk boş zamanda da kapısına dayanmıştım.
Kapıyı tıklatıp içeri girdim. Görünürlerde kimse yoktu. Ben de "Kimse var mı?" diye seslendim. Her yerde heykeller ve ne olduklarından pek emin olmadığım malzemeler vardı. Sanırım ilk dersim heykelcilik olacaktı.

Heykellerin arasında onları yerleştirmek için uğraşıyordum.Gerçekten bu cüsseleriyle onları yerleştirmek gerçekten beni berabet yoruyordu ama en sonunda burayı mükemmel bir yere çevirecektim.Kapıdan geldiğine emin olduğum ses, "Kimse var mı?" diye bağırdı.Heykellerin arasından zar zor çıkarak kendimi yere attım ve üstümü temizleyerek ayağa kalktım. "Ben," dedim gülerek.Gelen Alexis'ti.Beni su yatağından kurtaran kurtarıcım. "Selam." dedim yanına koşarak.Etrafına bakındı. "Heykeltraş mı?" diye sordu sonra.Başımı salladım. "Tam üstüne bastın." dedim.ellerini çırpttı ve "Hadi başlayalım o zaman!" dedi.Onun bu heyecanına çok sevinmiştim.Hemen onu bir sıraya oturtup diğer bütün melezlere verdiğimiz yeni dökülmüş taşlardan verdim ve büyük ve orta boy çekiçleri aldım ve birden ona kadar numaralandırılmış gümüş ve çelik uçlu kalemlerden alıp önüne koydum. "Bak Alexis,çekiçlerle şekil vereceksin.Yardım istersen ben burdayım."

'Tamam.' anlamında başımı sallayıp önümdeki taşa baktım. Nasıl bir şekil vereceğimi düşünüyordum. Biraz düşündükten sonra pofuduk bir yastık yapmaya karar verdim ve gereken malzemeleri seçip yapmaya başladım.
Başta hiçbir şeye benzemiyordu. Ana hatlarını belirlediğim zaman biraz biraz yapabildiğime karar verdim. Gittikçe kendime güvenmeye başlamıştım. Çok iyi olmasa da bir şeyler yapabiliyordum.
Yonttuğum taşa biraz uzaktan baktım. Kenarları yamuk bir dikdörtgene benziyordu. Üzerinde biraz daha uğraştım ve yastığın kumaşındaki yamukluğu vermeye çalıştım. Tekrar baktığımda daha çok benziyordu.

Yastık.Gerçekten yaratıcıydı.Aslında aklımdaki en son şey olabilirdi yastık.Ama burdan bakınca birde Hypnos çocuğu olunca bu oldukça mantıklıydı.Yastık birkaç açıcan yani kabacada olsa yastığa benziyordu.Ama daha yeni başlamıştık.Yastık tam bitince benim n güzel yeri olarak düşündüğüm ince ayrıntılara girecektik.Bana göre o kısım oldukça eğlenceliydi.Ama sanırım şu heykelleri biraz daha düzenleyebilirdim.birden bakınca gözüme oldukça dağınık görünmüşlerdi.Sadece birkaç çekişle yerlerine oturablirlerdi yani en azından şu dağınık görüntüsünden kurtulabilirlerdi.Alexis'e döndüm. "Ben şu heykellere bi çeki düzen vereyim Alexis.Sen,yastığını bitince bana haber ver.En eğlenceli yerine geleceğiz." dedim mutlulukla.Alexis işine odaklandığı için başını salladı.Bende telaşla heykellerin arasına koşturdum.

Ange heykelleri düzenlerken ben de yastığımla uğraşıyordum. Bir yastığa çok benzemişti, ama hâla istediğim kadar benzemiyordu. Daha çok benzemesi için bazı yerlerini düzelttim ve biraz uzaklaşıp baktım. Çok daha iyiydi.
Ange'nin gittiği tarafa döndüm ve "Ange! Şu eğlenceli kısım için sanırım hazırım!" diye seslendim.
Heykellerin arasından çıktı ve yanıma geldi. Yaptığım yastığı inceliyordu. Heyecanla ne diyeceğini bekliyordum.

Heykellerden zar zor sıyrıldım ve hızla Alexis'in yanına ilerledim.Bu heykeller gerçekten bazen beni sıkıştırabiliyorlardı ama bir gün aaralarında kalırsam kesin deliriridim.Ama elimde küçük bir heykel taşıyordum.Alexis için küçük bir yastık örneği.Ne zaman yapıldığı hakkında hiç bir fikrim yoktu.Ama Alexis'e yardımcı olabilirdi.Biraz tozlanmıştı ama zaten burda milyonlarca tozlu heykel vardı.Birgün bunları temizlemeliydim. "Alexis bak,bunu yığının içinden buldum." dedim.Heykeli önüne koyarak. "Birde," dedim eğlenceli olarak düşündüğüm bölüme geçtim.Elime bir gümüş uçlu kalem aldım ve bütün gün bunların yapmaktan veriği hızla bir çizgi çektim. "Böyle yapacaksın.Yastığın en ince ayrıntılarını yani." dedim. "Burda daha bir çok güüş ve çelik uçlu kalem var.Bir sürü numarası aynı zamanda kalınlığını sen belirlemelisin." dedim ve yastıktan örnek alabilir diye tozlu yastık heykelini bulduğuma şükrettim.

Sevinçle gülümsedim ve "Teşekkür ederim." dedim. Önümde bir örnek olması çok güzel olurdu. Tozlu heykeli aldım ve üstünü sildim. Oldukça güzel bir çalışmaydı. Karşıma koydum ve detaylarını incelemeye başladım.
Üzerindeki kıvrımlar üç boyutlu görünmesini sağlamıştı. Kıvrımlara yoğunlaştım. Kafamı yastığımdan kaldırdığımda benim yastığımın kumaşı da aynı böyle dalgalanıyordu. Yastığımın görüntüsünü zihnimde canlandırarak yaptığım heykelin üzerinde o dalgaları vermeye çalıştım.
Yaklaşık 15 dakika sonra yastığımı bitirdim. En azından ben bitirdiğimi düşünüyordum. Sırıtarak tekrar heykellerin arasına dönmüş olan Ange'ye seslendim. "Öğretmeniiim, sanırım bitirdiiiiim!"

Alexis'in yanına gittim.Gerçekten çok güzel olmuştu.Uykularına bu kadar düşkün olunduğu düşünülürse,yanlışlıkla herhangi birisinin üstüne yatıp rahatsızlıkla uyuyamayıp,küfrettmesi gerçekten çok eğlenceli olabilirdi.Ahh,neler düşünüyorum!Alexis'e gülümsedim. "Evet,gerçekten çok güzel olmuş" dedim gülümseyerek.Ve sonra bütün melezlerin heyecanla bekledikleri şeyi söyledim. "Evet,Alexis Lavinia Montgomery," dedim ve biraz daha heyecanlanması için biraz bekledim. "Seni,sanat ve zanaat beceri sınıfın eğitmeni olarak,Sanat ve Zanaat'tan mezun ediyorum!" dedim.Uzun olması için gerçekten çokşey eklemiştim ama mezun etmek hoşuma gidiyordu.