Persephone'nin Mektubu (2)

Los Angeles semalarında uçarken gerçekten düşünceliydim. Yeraltına inecektik, ama acaba oradan sağlam bir biçimde çıkabilecek miydik? Hades oraya girdiğimiz anda bizi fark edecek, üstümüze askerlerini salacaktı. O ordudan geçmek zaten yeterince zordu, bir de üstüne üstlük saraya giderken Kerberos'dan geçmek zorundaydık. Kerberos'u nasıl geçecektik acaba? Neyse, bunu o zaman düşünürüz deyip diğerlerine baktım. Onlar pek gergin gözükmüyorlardı. Tabii, Zeus'un oğlu olan bendim. Hades beni eline geçirse kıtır kıtır doğrardı. Yanlarında ben varken onları pek umursamayacaktı. Uzaktan gözüktüğünde pegasusları dalışa geçirdik. Hızla oraya doğru gidiyorduk.

İndiğimizde ben hemen biraz etrafta dolanıp vücudumda elektrik enerjisini depolamaya çalıştım. Elimden geldiğince elektrik topladım. Şimdi kendimi öncekinden çok çok daha kuvvetli hissediyordum. Eğer oradaki adam drahmiyi kabul etmezse gücümü kullanmam gerekebilirdi. Bizimkilere dükkanı gösterdim. ''Hadi baylar, burası. Ben biraz çevreden güç topladım, siz önden girin. Ben hemen arkanızdayım.'' İkisi önden girerken ben arkalarından ilerledim. Umarım burdaki görevli bizi çok oyalamazdı, zaten zamanımız dardı...

Adama biraz altın drahmi verdik.Aslında biraz değildi.Üstümüzdeki bütün parayı vermiştik.15 drahmi.Buradan geri çıkamayacağımızı düşünüyordum yavaş yavaş.Zeus aşkına ! Burada çürümek istemiyordum ! Ama yine de adama bütün paramızı verdim.Adam bizi asansöre bindirdi ve yukarıda da sandala ... Yavaş yavaş gidiyorduk ve yanımızdan binlerce hayal , gerçekleşmemiş hayaller , süzülüyordu.Adam bizi indirdiğinde çorak bir arazideydik.Etrafımıza bakındık bir süre."Eee nereye gideceğimiz konusunda fikri olan var mı ?" diye sordum.Kimseden ses çıkmıyordu.Bir süre sonra Dante "Güneye gitmemiz lazım." dedi.Zack ile bakışlarımızı Dante'ye çevirdik.Zack "Nerden biliyorsun peki , ya yanlışsa ? " diye bir soru yöneltti.Bende kafamı salladım."Birkaç ay önce kampta bir haritada gördüm.Eğer yanlışsa da sonsuza kadar burda kalıcaz.İtirazı olan ? " dedi.Hayır manasında kafamızı salladık.Yapacak birşey yoktu.Yürümeye başladık.Biraz yürüdükten sonra ilk ruhları gördük.Ve sırada bulmuştuk kendimizi.Kolay Ölüm'de her zaman sıra vardır.Burdaki kişiler sonsuz bir sıradanlığın içinde buluyorlardı kendilerini.Uzun bir bekleyişten sonra sıra bizdeydi.İşte karşımızdaki de Kerberos'tu !