Crist'e ilk eğitimim

Crist bugün çok sinirliydi... nedenini nedense söylemiyordu ama bir şekilde sinirini boşaltması gerekiyordu. Bende onun öfkeli anından faydalanarak bir ders vermeyi düşünüyordum. Arenaya ilk ben vardım... 2 kılıcımı sırtımdan çıkardım ve biraz antreman yapmaya başladım. Atletik hareketler , taklalar derken Crist arenaya geldi. Ona döndüm ve kılıçlarımı sırtıma geri koydum. Yavaşça arenanın benim olduğum tarafına yürüdü... Yaklaştığı zaman kılıçlarımın yokolmasını sağladım. Biraz şaşırmıştı , yanıma geldi

-Kılıcın nerede ?

Hafifçe gülümseyerek karşılık verdim ve ona eğilerek selam verdim

-Sen saldır...

Sinirliydim.Nedenini bilmiyordum.Ama enerjimi boşaltmalıydım.Art bu konuda yardım edebileceğini söyledi.Onunla dövüşmek akıllıca değildi.Zaten akıllı olduğu hiç söylememiştim.
Sadece suratıma esaslı bir yumruk indirmesi işime gelirdi.Ama centilmen duruşunu bozarmıydı bilmiyorum.Babam onu başımıza verdiğinden beri danışmanımız olarak iş başındaydı.Kötü biri değildi.Ama tanrı kibiri ve gurur vardı.Nede olsa Onur tanrısıydı.Peki bu benim için farkedermiydi?Kesinlikle Hayır!
Ben yanına giderken elindeki kılıç yok oldu.
"Kılıç nerde?"dedim
"Sen saldır..."dedi.Kev beni uyarmıştı.Art ın beni sinir edeceğini söylemişti.Bakalım kim kimi sinir edecekti.Bende selam verdim ve geri çekildim.Eşyalarımı kenara atıp ona doğru bir yumruk savurdum.Geri çekildi.
"Hadi ama eğer kaçıcak birini arasaydım Afrodit kızıyla arenaya gelirdim"dedim onuda sinirlendirmek için o ise kibirli gülümsemesiyle gayet sakindi bu beni deli ediyordu.

Bana doğru bir yumruk daha savurdu. Yine geri çekildim ama bu sefer kolunu bileinden tuttum. Kulunu dikleştirerek sıktım.

-Yumruğunun dik gelmesi ve sağlam olması gerek

Bu onu biraz daha kızdırmış gibi gözüküyordu. Elini çekti ve bu sefer hızlı ve seri yumruklar atmaya başladı. bazılarını elimle yana iterek. Bazılarınıda kendim çekilerek engelledim ve kollarını iki yana açarak göğsüne ani ve sert şekilde iki elimide tokat biçiminde indirdim. Daha sonra aşağı eğildim ve ona bir çelme taktım. Tabikide yere düştü. Yanına daha çok yaklaştım ve elimi uzattım.

-Ders bir... kafana eseni yapma dedim ve kalkması için elimi uzattım

İşte bu canımı yakmıştı.Birde elini uzatmıştı.Kendini beğenmiş şey.Elini yok sayarak ayağı kalktım.Kafama eseni yapmıyacakmışım.Hıh!Sen çok biliyosun.
"Aman bay çok bilmiş iyiki bir yere düştüm hemen öğüt ver."Üstümü temizledim.Ama ben aklıma esen herşeyi yaparım.Buna kimse karışamaz.Sabrım taşmak üzereydi.Bacağımı kaldırıp omzuna tekme attım.
"Daha seri..."dedi.
"Heyyy benim mabadımı kaldıramadığımı mı söylemeye çalışıyorsun sen?"Bu kadarı fazlaydı.
Bir erkek hep hırslı olurdu.Tabi birde küçük tanrıysa.Aklıma güzel bir fikir geldi.Tabi herşeyin zamanı vardı.Böyle devam ederse onnu pişman edebilirdim.Sonuçta belirli güç ve yeteneklere sahiptim.
"Bence öğüt vermekten ziyade biraz dahateknik göster bay küçük tanrı"dedim.

-İkisini de aynı anda yapabilirim Crist... unutma teknik öğrenmeyi sen istedin...

Başka bir yumruk daha atmaya çalıştı bu sefer yumruğun altından yuvarlanarak arkasına geçtim. Arkasını döndü ama ben yine atik davranıp daha beni göremeden onunla aynı açıda arkasına geçtim. Birkaç defa bunu tekrarladıktan sonra ondan uzaklaştım. Arkasını döndü

-Bu çok komik benden kaçmaya mı çalışıyorsun ?
-Hayır Crist ortamdan faydalanıyorum... unutma burada tek düello yapan biz değiliz...

Yavaşça kalabalığa doğru geri geri süzüldüm ve melezlerin arasında kayboldum. Hala Crist'i görebiliyordum ama o etrafına bakıp beni arıyordu. En sonunda bu tarafa bakmadığı bir an çıkıp üstüne koştum. Beni fark edebilmesi için ayaklarımı yere hızlı vuruyordum. Yakınına yaklaştığımda beni fark etti ve arkasına dönüp dengesiz bir yumruk savurdu.
Tek yapmam gereken çekilmek di. Dengesini kaybedip arenanın zeminine yüz üstü düştü. Ama yüzünü arenaya vurmadan onu arkadan tuttum. Yeniden dik durması için onu çekdim. Ondan yeniden uzaklaştım

-Kafana eseni yapınca böyle olur Crist... şu anda seninle savaşmıyoruz. Sen kendi öfkenle savaşıyorsun... buda seni zayıf düşürüyor...

Doğru söylüyordu.yorulmuştum ve bu yorgunluk sinirlerimi boşaltıyordu."Kafana eseni yapınca böyle olur Crist... şu anda seninle savaşmıyoruz. Sen kendi öfkenle savaşıyorsun... buda seni zayıf düşürüyor..." cümlesi beni mafetmişti.
"Tamam, bravo sana çok iyisin güçlüsün oldu mu?"dedim.Gözlerim doldu.Sinirlerim boşalınca ağlamaktan nefret ediyordum.Oturdum ve yüzümü ellerimin arasına alıp hıçkırmaya başladım.Elini omzuma koyacakken:
"Sakın bunu yapma hatta bu sahneyi unut çünkü seni buna pişman edicem bay küçük tanrı" dedim ve gülümsedim.
Kalktım ve düz bir şekilde yumruk salladım ve yumruğun ardından bir tekme attım.
"Daha düzgün..."dedi.Öğüt vermekten biraz vazgeçmeliydi yoksa gerçekten fena kavga edecektik...