Canavar Peşindeki Avcılar / Görev 74 - 1

Günler öncesinden bugünün hazırlığını yapmıştık. Artemis'ten izin almıştık, bir güncük avlanmak yerine eğlenmek için. Athena'dan izin almıştık, bir güncük kampın dışında gezmek için. Yani alabileceğimiz her mevkiden izin almıştık şu ana kadar; yasadışı yaptığımız bir şey yoktu. Oklarımız zaten her zaman olduğu gibi arkamızdaydı, sadece bizim çıkarmamızı bekliyorlardı. Avcılığın en sevdiğim yanı da buydu; istediğimiz an yanımızdan ok çıkartıp canavarları öldürebiliyorduk. Çantalarımız hazırdı; nektar, su, kitap, kılıç yani her birimize hitap eden değişik şekilde malzemelerimiz vardı. Nektar zaten her meleze yardımcı olan bir ilaçtı; su ise insanların yaşam kaynağı. Kitap; o da canavarlarla ilgili kitaptı. Hani minik bir Canavarları Tanıyalım el kitabı şeklinde. Kılıç ise çantaya koymakta zorlandığım ama bizim için çok gerekli bir silahtı. Çantamı tekrar kontrol ettikten sonra diğer avcılara baktım. Alex, Lexi, Nica, Kathie, Lena, Chels hep beraber gidecektik bu geziye. Tabi ne kadar gezinti olur, onu bilemem ama yine de hep beraber olacaktık; korkacak bir şeyimiz yoktu. Ben hazırdım, diğerlerini kapının önünde beklemeye başladım. Gitmek için sabırsızlanıyordum.

Her zaman erken kalkardım ama bugün biraz geç uyanmıştım. Daha doğrusu heyecandan tüm gece uyuyamamıştım ama şu işe bakın ki güneşin yeni doğmaya başladığı saatlerde kendimi uykuya teslim etmiştim. Aceleyle kalktım ve kot pantolonumla melez kampı tişötümü giydim. Siyah saçlarımı ördüm ve yüzümü buz gibi suyla yıkadım. Biraz kendime geldikten sonra deri ceketimi giydim ve ok takımımı ve küçük sırt çantamı hazırladım ve hemen dışarı çıktım. Sat ile Nica çoktan dışarı çıkmışlardı ve bizi bekliyorlardı. Derin bir nefes aldım yanlarına gittim ve "Hah sonunda geldim. Diğerleri nerde ?" diye sordum. Nica da de "Ad uyanmıştı ama Lena'yı göremedim." dedi. Çok heyecanlıydım, bu günü haftalardır planlıyorduk çünkü. Sabırsızlanıyordum ama pek çaktırmamaya çalışıyordum. En sonunda dayanamayarak "Adyaa, Lenaaa, hadi nerde kaldınıız !" diye bağırdım. Daha sabahın erken saatleri olduğundan Sat bana 'şştt' dedi ve bunun üzerine sustum ve kızları sessizce beklemeye başladım.

Babamla piknik yapıyorduk.Her şey harikaydı.Huzur dolu bu ortamda duyduğum tek ses pınarın usulca akan suyunun sesiydi.
Birden her yer karardı.Güneşi artık göremiyorduk;çünkü gökyüzünü sis bağlamıştı.Babama seslendim ama yoktu,gitmişti.Sonra sisin içinden kalın,kötü bir ses beni çağırdı kaçmaya başladığım sırada beni içine çekip,yuttu.
Çığlık atarak uyandım ve karşımda Sat,Alexis ve Nica'nın endişe dolu suratlarını buldum.Sat hemen yatağıma oturdu:'Lena,iyi misin?İstersen başka bir gün gideriz.' Hemen itiraz ettim:'Gerek yok Sat.Sadece bir kabus...Hem ben hazırım üstümü giyineyim;siz de Adya'yı uyandırın bu arada'Sat pek tatmin olmamış bir surat ifadesiyle başını salladı ve Adya'nın yatağına doğru gitti.Ben kalktığım sırada Lexi ve Nica da ona katıldı.
Hemen yüzümü yıkadım ve üstüme şortumu giydim.Hava sıcağa benziyordu.Üstüme hemen melez kampı tişörtümü geçirdim ve babamın bana yıllar önce verdiği tılsımlı kolyemi taktım.
Neyse ki hazırlığımı önceden yapmıştım.Çantamı bir daha kontrol ettim.Su,hançerim,şapka...
Evet...Her şey tamamdı.Dalgalı saçlarımı saldım ve kapının önüne gidip diğerlerinin Adya ile dönmesini beklemeye başladım.

Bir yandan diğer avcıların gelmesini beklerken diğer yandan da hazır olan Nica, Lexi ve Lena'yla konuşuyordum. Bir süre daha bekledikten sonra boş durmamaya karar verdim, şu an yanımızda duranlarla beraber pegasus ahırlarına ilerlemeyi teklif ettim. "Burada boş boş durmaktansa pegasus ahırlarına ilerleyelim bence." dedikten sonra kulübenin kapısından hala hazırlanmakta olan süslü avcılara bağırdım. "Biz pegasus ahırlarındayız, çabuk hazırlanın ve oraya gelin. Yirmi dakikanız var. Eğer geç kalırsanız biz zaten Gateway'deyiz, atlayıp pegasuslarınıza geliniz." dedikten sonra Lenny, Lexi ve Nica'ya gülümsedim ve beraber yürümeye başladık. Canım gerçekten canavar avlamak istiyordu, bugün cani günümdü herhalde. Artemis başımızda olmadan avlanavaktık bu kez, ilginç bir deneyim olacaktı hepimiz için. Ben bu kadar kızın birbirini kontrol edebileceğine pek inanmıyordum ki zaten kontrol etmemize de gerek yoktu, biz kemere eğlencesine gidiyorduk. Pegasus ahırlarına doğru ilerlerken gülüşüyorduk, kıkırdıyorduk. Oraya gidince avlayacağımız canavarlardan bahsediyorduk ve deneyimlerimizi birbirimize aktarıyorduk. Konuştukça daha çabuk kemere varmak istiyordum, daha bir hevesleniyordum. Oraya gidince yapacağımız şeyleri düşünerek bile eğleniyordum.

Gateway'e gelmiştik ve şansımıza gelir gelmez çalılarda hareketlilik görmüştük. Kocaman bir şekilde gülümsedim ve kardeşlerimle beraber yavaş adımlarla çalıların oraya ilerlemeye başladık. Sanırım ilk avımızı yakalayacaktık, hem de daha gelir gelmez! Büyük bir şevkle çalılara doğru yürümeye başladım fakat o sırada çalılıkların arasından fırlayan bir kokarca her şeyi mahvetmeye yetti. Bir kere üstüm başım kir içinde olmuştu, ayrıca kardeşlerimin de. Ve maalesef kokarca arkasında koku da bırakmıştı. "D'immortales!" dedim bağırarak. Her bir yanımız kokarcanın kokusuyla kaplanmıştı. Lexi'nin yanına giderek onu kokladım, o da beni. Tanrım, gerçekten de kokuyorduk! Derin bir nefes verdikten sonra diğerlerine baktım. "Burada duş falan var mı? Veya parfüm satan bir yer?" Gözlerim diğerlerinin gözlerindeydi. Koktuğumu bile bile hiçbir iş yapamazdım, gerçekten rahatsız olurdum bu yüzden en yakın hediyelik eşya dükkanına veya bijüteriye gitmemiz gerekiyordu. Kızların yüzüne bakıyordum, gerçekten dayanmaya gücüm kalmamıştı. Kendim kokuyordum ama onlar da kokuyordu ve zaten kokuya aşırı derecede hassas olan burnumla beraber, bayılmak üzereydim.

Belki de hayatımda ilk defa bu kadar çok yer değiştirmiştim. Sık takıldığımız ormanlardan çıkıp Amerika'ya gelmiştik. Gatewath Kanalı mıydı neydi, tam anlayamadığım, önemli bir eserin yakınlarına avlanmaya gidiyorduk. Geçenlerde bir pegasus almıştım kamptan, onlarla beraber gitmek benim için zor olmamıştı. Hiçbir zaman uçan nesneleri sevmemiştim. Bu pegasuslar da hiç hoşuma gitmemişti. Çığlık atmamak için kendimi zor tutuyordum, o kadar yüksekten uçuyorduk ki! Diğer avcılar bunu gayet normal bir şeymiş gibi karşılamıştı. Ben ise cesur olmaya çalışıyordum. Günüm daha kötü geçemez derken bir de kokarca felaketi baş verdi. Satellite resmen deliye dönmüştü. Haklıydı da, bu koku gerçekten berbattı. Herkes diğerlerini kokluyordu, Satellite umutsuzluk içinde buralarda bir duş ya da parfüm olup olmadığını soruyordu. Maalesef bu imkansızdı. "Burası resmen bir dağ başı, yapabileceğimiz bir şey yok gibi Sat. Ya avımıza böyle devam edeceğiz ya da gideceğiz." Avcılardan itiraz eden sesler yükseldi. Herkes avlanmak istiyordu. Satellite tam bir şey diyecekti ki, burnunu sanki bir koku almış gibi kaldırdı. "Alex," dedi merakla. Ne olduğunu anlayamamıştım. Başımı yana eğdim. "Sen kokmuyorsun. Ama nasıl olur, senin de yanından geçtiğine eminim." Gözlerimi kıstım. Eğer yeteneğim kokmamaksa hiç sevmemiştim. O sırada zihnimin içinden dünyanın en güzel erkek sesini duydum. Bir hanımefendi her zaman güzel kokmalıdır. Sana yakışan da bu kızım. Babanı onurlandırıyorsun. Gözlerimi hayretle açtım. "Alexa, iyi misin?" diye sordu Lexi. Başımla onayladım. "İyiyim. Biz konumuza dönelim, bir karar vermemiz gerekiyor."