Parşömen

Yon ile berabere kalmak beni küçük düşürmüştü. İtibarım zedelenmişti ve kendimi ucube gibi hissetmeme neden olmuştu. Ama bunu ona ikinci kez yaşatamazdım.

Bozulduğumu belli etmemek için ''Eee? Yon cirit atmayı biliyorsun değil mi?'' dedim onu alaya alarak. Yüzünde beni umursamazca bir tavır ile omuz silkti. Ellerimi onu yeneceğimden dolayı yüzümdeki kocaman gülümseme ile büyük bir hazla ovuşturdum.

Bir mızrak almadan önce açık saçlarımı toplamak için yandan geçen bir afrodit kızından ödünç toka aldım. Ellime bir mızrak alıp ağırlığına bakıyormuş gibi elimde bir iki kez attıp tuttum. Sonra yon'a dönüp ''Hmm düşünelim 40-45-50 nasıl ? '' bu benim en zorlanmadan yaptığım atışlardı. En azından yon'unda becerebileceğini düşünüyordum.

Mia biliyoruydu ki ben bu işi başkalarına öğretiyordum. Ayrıvca bir Apollon çocuğu olaraktan atış işleri kolaydı. Cirit sahasına geldik ve bana dönüp ''Hmm düşünelim 40-45-50 nasıl ? '' dedi. 40-45-50 gayet kolaydı. Ama pekala anlamında kafamı salladım. Ve ekledim. " İlk atış sizin bayanlar önden." dedim.

Bayanlarda Dünya rekoru 71m'di. Ama normal insanların rekoru buydu. Erkeklerde ise 98m idi. Mia'nın 71m'yi geçebileceğini düşünüyordum. Mia ben öyle dedikten sonra "Hiç bir kısıtlama yok 1'er den 3 kere atış yapacağız en uzağa atan kazanır klasik" dedi. Onu yine deli etmiştim. Ama pişman değildim bu sefer ben onu yenecektim işte bu iddialı olduğum bir spordu.

Mia eline ciridi alıp iki kere elinde tarttı. Yavaşça geriye doğru gitti. Ve koşmaya başladı. Tam çizginin olduğu yerde durdu. Ve ciridini sertçe fırlattı. Gidip beraber baktık tam 70m atmıştı. Harika bir atıştı doğrusu. Kolunu esnettkten sonra sıra bana geçmişti. Ciridi elime aldım. Ve koşmaya başladım. Zamanında durup güzel bir atış çıkarmıştım. Ama Mia'yı geçebileceğimden emin değildim.

Tamam kabul düşündüğümden daha iyi atıyordu. Ama şuan önde olan bendim. Tekrar atış bendeydi. Derin bir nefes aldım. Hız almak için geri 10 metre gittim. mızrak olan elimi geriye çektim. Omzumla kolum düz bir çizgi olunca sol ayağımı öne atıp biraz eğildim. Koşmaya başladım. Ayağım çizgiye gelince sağ ayağım havada kaldı. Bende olabildiğince hızlı mızrağı ileri attım.

Yon'nun yüzü asılmıştı ki karşıda görünen güneş onu daha da güçlenmiş gibi derin bir nefes aldı. Eline mızrağı alıp çizginin az ötesine hızlanmak için ilerledi. Mızrağı yere saplayıp parmaklarını kütürdetti. Sonra mızrağı sapladığı yerden çıkarıp koşmaya başladı. Çizgide mızrağı gerçektende çok iyi fırlattı ki bu benim sinirlerimi bozmuştu. Attığı yer benim attığım yerin biraz daha ötesindeydi. Durum iti bari ile şuan o öndeydi ama küçücük bir farkla....


Rpout: Şimdide ben küçük bir farkla önd bitirisem değil mi yon

Bu seferlik onu az farkla geçmiştim. Ama bu benim gücümle alakalı bir şey değildi. Sadece düzgün bir atış yapıp 2m kadar geçmiştim. 2m çok büyük bir mesafe değildi. Ama eğer yapabilirsem aynı atışı yapmayı deneyecektim.

" Eh sıra sende" dedim. Mia hiç konuşmadan koşmak için geriledi. Bir kaç esneme haraketinden sonra koşmaya başladı. Yine tam zamanını ayarlamış çizgiyi geçmeden ciritini göndermişti. Doğrusu bu sefer daha iyi atmıştı. Evet tam 75 m atmıştı.Şu anda Dünya Bayanlar rekorunu kırmıştı. Ama ölümlülerin rekorlarına aldırmıyorduk. Bana bakıp sırıttı. Bu sefer onu geçemeyeceğimi biliyordum. Bundan sonra 1 atış daha vardı. 2m farkı korumak için 77m atmam gerekirdi ve bu atamayacağım bir mesafeydi. En az 73m atmam gerekti bu gerçekten zordu.

Koşmak için geriledim. Kolarımı esnettikten sonra koşmaya başladım. Güçlü bir şekilde ileri atılıp ciriti gönderdim. Aslında iyi gitmişti ama kaybedecektim o kadar ileri gitmemişti. Baktığımızda 72,4 m gelmişti. Ortalamada benden öndeydi. Artık kaderim son atışlara kalmıştı. Mia bana pis pis sırıtıyordu.

Ellerimi zevk içinde ovuşturdum ve bir mızrak almak için elimi uzattım ama mızrak yoktu. Sağa sola bakındım. ''Tüm mızraklara ne oldu?'' Yon'u gülme almıştı. Sinirle sorumlu olan kişinin yanına gittim.

Kamp görevlisi anlamsızca yüzüme bakarken ''Mızrak? Cirit sahasında nasıl mızrak olmaz ya!!'' Tekrar bir öfke nöbeti ile döndüm. ''O zaman bende kendi mızrağımı kullanırım.'' Admetos'u mızrağa dönüştürüp Yon'a baktım. ''Ama özel silahlar kullanılmaz ki eşit olmayız'' Köpürmekteydim zaten ''O zaman bay ışık topu sende benim mızrağı mı kullanırsın''

İtiraz emesine vakit tanımadan yerime geçtim ve biraz geri adım attım. Sonrada mızrağı olması gereken gibi tuttup atmak için koşmaya başladım.

Özel bir mızrak ha. Hemde elektrikli çarpılmasaydım bari. Mia onca savaşın verdiği tecrübe ile hiç korkmadan tuttuğu mızrağı ile koşmaya başlamıştı. Sıra bana yaklaşıyordu ve son atışın olacak olması beni deli ediyordu. Bir eğitmen olarak kötü bir atış yapmıştım daha iyi olmalıydım.

Mia hızlı ve kendinden emin adımlarla koşarken ben bunları düşünüyordum. Çizgiye geldi durması gerektiği yerde durdu ve mızrağı fırlattı. Elindeki mızrak normal bir ciritten ağırdı ve muhtemelen daha yakına atacaktı. Bu atışı en az 8-10m etkilerdi. Dengesiz atarsa 1 hafta bir daha atış yapamazdı.

Mia atışını yaptığında beklediğim gibi olmuştu biraz daha yakına gidecekti. Mia şaşırmıştı. Bu kadar etkileyeceğini bilmiyormuş gibiydi. Ya da beni kandırıyordu. EMin olamamıştım. Mızrağın saplandığı yere gittiğimizde gördüm "Tam 63m, fena değil Mia" dedim. Sırıtmaya çalışıyordum ama Mia'nın yüzü korkunçtu. Mızrağı saplandığı yerden aldım. Elimde bir kaç kez tarttım ve koşmaya başlayacağım yere doğru yürümeye başladım.

Önce mızrağımı tarttı sonra alana doğru yürüdü. Bu atışı eğer iyi yaparsa kahrımdan ölürdüm. Ne yani şimdi 65m yaparsa beni yenicekmiydi. Yoo hayır efendim öyle bir şey olmayacaktı. Çizgiye geldi sonra geriye bakarak büyük adımlarla geriye doğru 5 adım attı. Kolunu geriye aldı. KArnını düzleştirdi, birazda dizerini kırdı. Aman işte normal hareketler işte o an gözlerim parladı.

Yüzümde saçma bir gülümseme ile silahıma odaklandım. İstediğim zaman ufaktan elektrik verebiliyordu. Aman yon bunu çok önemsemezdi ama değil mi? ''İyi şanslar yon, şansa ihtiyacın olacak'' Bu son bölümü oldukça kısık sesle dile getirdim.