Her ne olursa

Bugün Melez Kampı'na geldim.Melez derken ne kastediyorlardı acaba,neyse..Değişik bir yerdi.Ama evlatlık olduğumu öğrendikten sonra zaten her yer değişik gelirdi doğal olarak.İçeri adımımı atmamla bir sürü kişinin önümde toplanması bir oldu.Bana sorular soruyorlardı hepsi birer ağızdan "sen kimsin""kimin kızısın""nerelisin" Tam çığlık atacaktım ki öfkemi boşaltıyım diye bir kişi "Yeter!" diye bağırdı.O sesten sonra herkes kendine geldi.Kampta önemli bir yere sahip olmalı diye düşündüm.Gri-mavi karışımı olan gözleri,siyaha kaçan dalgalı saçları olan bir kızdı bu.Benden 1-2 yaş büyük gözüküyordu.Bu gür ses nasıl bu zarif kızdan çıkabilir diye düşünmeye başladım.Tam o sırada "Merhaba ben Lucianna,ama bana daha çok lucy ya da lu derler" dedi.Ben de " Ben Thalia Adelynn Rose"dedim.Tam adımı söylemek biraz tuhaftı ama olsun bir şey fark etmez diye düşündüm."Hımm.Güzelsin.Afrodit'in kı...." cümlenin devamı gelmeden kırmızı bir ışık üzerime geldi ve saçlarım olabildiğince güzel oldu.Makyajım da vardı.Herkes bana bakıyordu ve Lucianna cümlesini tamamladı."Sen Afrodit'in kızısın"Şoka girmiştim.Tanrıçaydı Afrodit.Melezi gerçek anlamında kullanmışlardı.Tanımadığım biri bana bu şekilde söylüyordu ve üzerimde makyaj ile beyaz dekolteli bir kıyafet duruyordu.Saçlarım da yapılıydı üstelik!Bu benim için fazlaydı.Afrodit Kulubesi diye adlandırılan yere götürdüler ve bana odamı gösterdiler.Odama girdim ve diğerlerinin çıkmasını istedim.Depresyona girmiştim sanırsam.Kaçmalıydım.NYC'e geri dönmeliydim.Hem de bir an önce.Bavulumu odanın içinde buldum.Ve akşam olup diğerleri yemeğe gidene kadar odamda oyalandım.Canavarlar orada beni bulamazdı nasılsa.Akşam olunca biri içeri girdi ve "Yemeğe gidiyoruz hadi gel" dedi benim cevabım netti ; "Hayır".Kız anlayışla karşıladı ve odadan ayrıldı.Kaçmaya hazırlandım.Kimsenin kalmadığına emin olana dek odamda bekledim.Sonra ayrıldım.Birileri beni takip ediyor hissine kapıldım ama kimse yoktu.Tuhaf...Yine de ayrıldım.Taksi durağına kadar yürüdüm.Çok geçti kimseyi bulamadım.Sonra

Akşam yemeği için Yemek Gazinosu'na giderken Afrodit kulübesine bugün gelmiş olan Thalia'yı gördüm. İlk başta benim gibi yemeğe geç kaldığını zannettim ama sonra elindeki bavul dikkatimi çekti. Thalia'nın ne yapmaya çalıştığını anlamamıştım ama içimden bir ses onu takip etmemin iyi olacağını söylüyordu. Bu yaptığımın hiç hoş olmadığını biliyordum ama kampa yeni gelen bir melezi tek başına canavarların arasına gönderemezdim. Belki de uzun süredir Stell ile takılmadığım için şefkat duygularım kabarmıştı. Thalia kampta yeni olduğundan, henüz bir pegasusa sahip değildi. Ejderhamız Peleus'un yanından geçerek adaşı olan Thalia'nın ağacını solladı ve kampın güvenli sınırından kendini soyutlamış oldu. Derin bir nefes aldıktan sonra ben de yeni Afrodit kızının peşine düştüm. Kampa en yakın olan taksi durağına kadar arkalı önlü yürüdük. Arada takip edildiği hissine kapılarak arkasına dönmesi bana onun güçlü sezgilere sahip olduğunu kanıtlamıştı. Tabii ki yıllardır Melez Kampı'nda olmamın getirisi, kendimi kamufle etmekte oldukça başarılıydım ve ona görünmemeyi başardım. Taksi durağına vardığı zaman hiç vakit kaybetmeden aramızdaki mesafeyi kapattım ve ona "Bu saatte burada taksi bulamazsın." dedim. Thalia telaşla arkasına döndü ve benimle burun buruna geldi. Korkuyla tutmuş olduğu nefesini verdi ve kendini konuşmaya hazırladı. Onu takip ettiğim için kızacak mıydı yoksa bu karanlıkta yalnız kalmadığı için memnun mu olacaktı bilemiyordum. İki parmağımı ağzıma götürerek gecenin sessizliğini delen bir ıslık çaldım. Bizi buradan -Thalia nereye gidecekse oraya- götürmek için pegasusum Sherry'nin yardımına ihtiyacımız olacaktı.

Hala şoktaydım.Beni buraya kadar takip etmişti.Pegasusu geldi.Ona baktım kızgın bir ifade vardı suratımda.Ama yine de ona bağırıp çağırmadım.Ondan korktum bile diyebilirim.
"Eve gitmek istiyorum New York'a,Melez Kampı'nda bana yer yok" dedim.
"Hayır sana yer var fakat sen bunlara hazır değilsin"dedi ve pegasusa bindik."New York'a" dedi pegasusa.Konuyu değiştirdim."Pegasusun çok güzel.Ben de istiyorum.Ama melez olmamla alakası yok sadece çok güzeller" dedim.."Melez Kampı'nda olsaydık sana bir pegasus bulabilirdik"dedi.Şu Melez Kampı lafı gözlerimi doldurmaya yetiyordu.Ama ağlamamalıydım.Ben korkak ya da çok fazla duygusal biri değildim yine de biraz fazlaydı benim için olanlar.Tutamadım kendimi.2 damla döküldü gözümden.Hemen sildim."Bilmiyorum,ne yapmalıyım.Kafam çok karışık" dedim birden.Bunu nasıl söylediğimi anlamdım.Birden döküldü kelimeler ağzımdan.Artık ağlıyordum.

Thalia'nın içinde bulunduğu ruh hali benim de duygulanmama neden olmuştu. Dudaklarımı gülümsemeye zorlayarak "Kampa ilk geldiğimde senin gibi ben de bunları yaşamıştım." dedim. Gerçekten de aynı şeyleri hissettiğim günler hala dün yaşamışım gibi aklımdaydı. Melez olduğum gerçeğini kabullenmem uzun zaman almıştı. Bir gün tekrar dünyayla barışmamı ise, tıpkı benim gibi bir melez sağlamıştı. Thalia'ya da yardımcı olabilecek kişiler melezlerdi. Kamptaki kardeşleri ve kuzenleri, onun yeni dünyasına alışmasına yardımcı olmalıydı. Belki ben biraz acele ediyordum ama onu böyle üzgün görmek çok kötüydü. Pegasusum Sherry ile New York'un üzerinde uçarken konuyu değiştirme umuduyla "Evin nerede?" diye sordum, sonra Sherry'yi onun verdiği tarife yönlendirdim. Belki babasıyla biraz vakit geçirirse toparlanabilirdi, sonra tekrar kampa dönmeyi kabul ederdi. Thalia'nın cesur bir kız olduğu da belliydi. En kısa zamanda annesiyle tanışması için tanrılara dua ettim çünkü Tanrıça Afrodit çocuklarına çok düşkündü, hepsiyle iyi anlaşırdı. Büyük ihtimalle kızı bugüne kadar mahrum kaldığı anne sevgisini bir kez tattıktan sonra, alışma sürecine girmek için sabırsızlanacaktı. Birkaç hafta sonra bugünü hatırlayarak Thalia ile dalga geçebileceğimi düşündüm ve suratıma bir gülümseme yayıldı. Afrodit kızı kampa adapte olana kadar, ona yardımcı olacaktım.

Eve geldik."Şey belki biraz fazla olacak ama bu gece benimle kalır mısın?Babamın bakışlarına tek başıma maruz kalmak istemiyorum.Zaten üvey baba nefret ediyorum ondan"dedim."Şeyy.Pekala.Ama bana söz vermelisin en fazla 2 gün sonra kampa geri döneceksin"dedi.İlk başta hayır diyecektim.Ama sonra babamın yalnız beni gördüğünde yapabileceği şeyler geldi aklıma."Evet,söz"dedim.İçeriye camdan girdik.Merdiven bulmak zor değildi zaten.Bavulumu açtım ve ona kıyafet verdim.Bedenimiz hemen hemen aynıydı.İlk başta kıyafetleri almayacağını sandım ama aldı.Arka odada giyindi.Kıyafetler tam olmuştu.O sırada ben de giyinmiştim artı ona yer yatağı hazırlamıştım.Bu kadar hızlı olduğuma ben inanamadım ama o normal bir şeymiş gibi davrandı.
Sonra "Önümüzde uzun bir gece var ve canavarlar evini her an basabilir" dedi. Ve o anda elektrikler kesildi.Sonra da paaat diye bir ses duyduk.Korkmamıştım.Meraklanmıştım.Hola doğru gidiyordum ki Lucianna kolumdan tuttu ve "Önden ben gitsem iyi olur.Tecrübem fazla ve seni korumak için buradayım şu an" diye fısıldadı.Ben de geri çekildim ve geçmesine izin verdim.

Canavarlar bir yerde de peşimizi bıraksa şaşıracaktım. Şom ağzıma lanet ederek gelen davetsiz misafirin kim olduğunu öğrenmeye gittim. Evde anladığım kadarıyla sinir bozucu bir insan, bir de gerçek kimliğini henüz yeni öğrenmiş bir melez vardı ve 'olayların içindeki kişi' olarak ikisini de korumak benim görevimdi. Hole çıkıp etrafa bakındım ve gelenin bir drakon olduğunu gördüm. Rahatlayarak derin bir nefes aldıktan sonra tek başına olduğundan emin olmak için etrafa dikkatlice bakındım. Yanında bir arkadaşını getirmemişti. Bilekliğime dokunarak onun kılıcım halini almasını sağladım ve mümkün olduğunca sessiz bir şekilde -Thalia'nın üvey babasının uyuduğunu düşünüyordum- canavarı haklamaya gittim. Thalia'dan odasında kalacağına dair söz almıştım, içim rahattı. Drakonun arkasına geçerek kılıcımı zırhının zayıf noktası olan boğazından geçirdim. Anında kollarımın arasında toz bulutuna dönüştü. Kendimle gurur duyan bir gülümseme eşliğinde tekrar Thalia'nın odasına gittim ve "Canavarı hallettim. Sanırım artık burada olmanın güvenliğini tehlikeye attığını anladın. Kampa geri dönmeye ne dersin?" diye sordum. Thalia oldukça düşünceli görünüyordu, konuşacaktı ama tereddütte olduğu belliydi. Karar vermesini çabuklaştırmak için ona biraz sert bir şekilde bakmaya başladım. Artık eski hayatından kopması ve Melez Kampı'nı benimsemesi gerekiyordu.

"Şeyy,bilemiyorum.Aslında cevabı biliyorum ama söylemekten korkuyorum.Eğer burada kalırsam canavarlar hergün gelecek uyuyamayacağım.Korktuğumdan değil.Ne kadar nefret etsemde üvey babamı ve sevgili üvey annemi korumak zorunda kalacağım.Benim yüzümden tehlikeye düşecekler.Melez Kampı'na gidersem canavarlar annemlerin peşini bırakacak.Ama beni orada sevecek boşluğu dolduracak birileri lazım.Gerçi sen bu işi yapıyorsun ama kulübelerimiz farklı.Sürekli beraber de olamayız.Ama söylemek zorundayım...." cümle git gidiye uzuyordu ve Lu bunu fark etmiş olacak ki "Sadede gel" dedi.
"Evet" dedim."Evet derken?""Evet,Melez Kampı'na gelmek zorundayım.Umarım güzel geçer..."Lucianna rahatlamış olacak ki derin bir nefes verdi.Ama ağzı açılmadan.Tuhafıma geldi.Yoksa yine mi canavar diye düşünmeye başladım.

Thalia'nın verdiği karar sevinmemi sağlamıştı ama o sırada duyduğum bir çatırtı dikkatimi çektiği için ona sarılıp gülümseyerek hislerimi belli edememiştim. İşaret parmağımı dudağıma götürerek ona sessiz olmasını işaret ettikten sonra kolundan tutup pencereyi işaret ettim. Buradan acilen çıkmamız gerektiğini anlayarak başını salladı ve pencerenin yolunu tuttu. İçeri girdikten sonra merdivenin yerini değiştirmemiş olduğumuz için epeyce zaman kazanmıştık. Thalia'nın ardından ben de aşağı indim ve gözlerimi dört açarak etrafı taradım. Bir canavardan eser yoktu. Tamamen emin olmak istediğim için pencereden evin içini de bir süre dinledim ama garip bir hırlama veya benzer canavarımsı bir ses ile karşılaşmadım. Rahatlayarak tekrar aşağı indim ve Sherry'nin buraya gelmesi için ıslık çaldım. Thalia'ya dönüp gülümsedikten sonra "Canavar falan yok, gönül rahatlığıyla kampa dönebiliriz." dedim ve göz kırptım. Bir yandan da fikrini değiştirip değiştirmediğini öğrenmeye çalışıyordum. "Rahatladım." diyerek gülümsediğinde hala dönmeye kararlı olduğunu anladım. Sherry bizi fazla bekletmeden geldi ve Thalia'nın evinin önüne yumuşak bir iniş yaptı. Birlikte pegasusumun üzerine bindik ve Melez Kampı'na doğru uçmaya başladık. Yolu yarılamıştık ki dayanamayarak Thalia'ya döndüm ve "Endişelerini bir kenara bırak artık, Melez Kampı senin yeni evin olacak ve yeni dostlarınla çok mutlu olacaksın." dedim. Thalia bana inanmak istermiş gibi bakınca da sözlerimin doğruluğunun garantisini verdim. Göz kırparak ona kendimi işaret ettim ve "Burada tecrübe konuşuyor. Aynılarını her melez gibi ben de yaşamıştım." diye ekledim. Afrodit kızı şimdi iyiyen iyiye gülümsüyordu. Bir süre düşündükten sonra "Sanırım haklısın. Melez Kampı'na gidecek ve orada diğer kahramanlar gibi unutulmaz olacağım." cevabını verdi. Mutlulukla Sherry'ye daha hızlı gitmesini söyledim; yanımda kılıç talimine hazır bir melez vardı!

-Thalia'nın ekleyeceği bir şey yoksa- Rp Bitmiştir.