Yine her zamanki gibi bir gündü.Evden okula okuldan eve gelip
gidiyordum.o gün de okuldan eve dönüyordum.Eve varmadan önce serviste
arkadaşım Cloe ile yıl sonu balosu hakkında konuşuyorduk.Ve daha 5.
sınıfın 1. döneminde idik.Ne kadar konuştuğumuzu fark edemeden
eve
geldik.Servisten inmeden Cloe ile vedalaşıp indim.Aslında o gün bu kadar
mutlu değildim.Çünkü o gün bir takım gariplikler yaşamıştım.Mesela
sakat olan matematik öğretmenimizin sanki ayakları değilde keçi ayakları
vardı.Ve bunun gibi şeyler.Ama bunu unutup , koşarak evime gidip anneme
sarılmak istiyordum.Koşar adımlarla evime gidip kapıyı açtım ve anneme
seslendim.Anne ben geldim.Dedim.Annem de:
yukardayım amy.Dedi.Hemen
yukarı çıktım.Ve nedeni belirsiz bir şekilde anneme sarıldım.Annemde o
sırada ütü yapıyordu.Biz yalnız yaşardık.Anneme ne zaman babam nerede
?diye sorsam.Annem hemen baban bizi bırakmak zorunda kaldı Amy.Dedi.Ama
bana göre o bizi terk etmişti.Anneme sarılırken telaşlı birinin kapıya
vurduğunu duyduk.Kapıyı açtığımda hayretler içinde kaldım.Çünkü bu kişi
matematik öğretmenim idi.Anneme hemenAmy nin buradan gitmesi gerekiyor dedi.Ve
ne olduğunu anlamadan bir araba ile bir ormanlık yere gittik.Ve melez
kampı diye bir yer gördüm.Ve matematik öğretmenime sordum.Bu melez kampı şu yunan tanrılarının çocuklarının eğeitildiği yermi ?Dedim.O da tam üstüne bastın dedi.Ve ben buraya bu şekilde geldim.