İsim Töreni

Stella'yı ziyaretimden sonra ne zaman yeraltına geleceğini düşünerek günlerimi ve gecelerimi geçiriyordum. Persephone bu halimi görmüş olacak:

"Seni asırlardır bu kadar üzgün görmemiştim. Neler oluyor Hades? Neden ölümlü çocuğuna bu kadar bağlandın? Ne kadar çabuk onunla vaktinizin sınırlı olduğunu fark edersen Olimpsla olan kavgaların o kadar çabuk bitecektir" dedi. Kabul etmek istemiyordum. Stella'nın da bir gün yeraltında dolaşan ruhlarımda birisi olması fikrini kaldıramıyordum.

"O yaşamalı. Ben... Bilmiyorum Persephone, onda diğer çocuklarımda olmayan bir şey var" dedim.

"İlk başta diğer çocuklarının aksine senden nefret etmesi gibi mi?"

Ah, bunu hatırlatmasa ölürdü sanki!

"Sen işine baksana Persephone"

Ama bu kötü bir fikirdi. Persephone piyanonun başına oturdu ve sanırım ölüm marşını çalmaya çalıştı.

"Vazgeçtim, gel ve benimle konuş"

En azından o gıcırtıyı duymaktan iyidir diye düşündüm. Persephone birden aklına bir fikir gelmiş gibi havaya sıçradı.

"İnan ki buldum Hades!" dedi. Şaşkınlıkla ona bakıyordum. Neler saçmalıyordu bu kadın?

"Stella'nın öldükten sonra sarayda yaşamasını mı istiyorsun?" dedi. Eh, planım bu değildi ama idare ederdi.

"Pekte önemli değil ne şekilde görüneceği, sadece bir şekilde sonsuza dek yanımda kalsın yeter" dedim. Persephone güldü.

"Sevgili efendim, Stella için bir tören yapacağız. Burada! Ona yeni bir isim vereceğiz. Sanki ikimizin çocuğuymuş gibi, sanki yeniden doğmuş gibi!"

"İyi de ne alaka şimdi?" dedim. Persephone yanımdaki tahta oturdu.

"Ah, Hades, anlamadın mı? Eğer bizim çocuğumuz olursa ölümsüz olması gerekir. Ve eğer bende babama Stella'nın kızım olduğunu kabul ettiğimi söylersem onu ölümsüz yapabilir. Şimdi anladın mı?"

Tabi ya, dahiyane bir fikirdi bu. Tek sorun Zeus'un zaten çok güçlü olduğunu düşündüğü Stella'yı ölümsüz yapacağına dair olan şüphelerimdi.

"Mükemmel bir fikir Persephone, gerçekten sen dahisin hayatım. Şimdi tek yapmamız gereken Stella'yı beklemek"

Ve çok beklememe gerek kalmadı...

Son kalan gorgonunda icabına baktıktan sonra içim rahat bir şekilde babamın sarayına yöneldim. Rahatlamıştım sanki.

Babamın sarayında benimle oynamak için gelen 5 cehennem tazısını yollamak zorunda kalmıştım, üzülmüşlerdi ama en kısa sürede onlarla oynamaya geleceğime yemin ettim ve taht salonuna girdim. Babam ve Persephone bir şey üzerine düşünüyor gibi sessiz sedasız ayrı köşelerde oturuyolardı. Beni görünce ikiside aynı anda ayaklandılar ve:

"Stella!" dediler. Bu işte bir tuhaflık vardı.

"Selam baba, selam Persephone. Sanki beni bekliyormuşsunuz izlenimine kapıldım bir an" dedim gülerek. Ama ikisi de gülmediği için gerçekten beni beklediklerini anladım.

"Stella, birazcık oturmaz mısın?" dedi babam. Gidip yanına oturdum, Persephone'de koltuktan kalkıp yanımıza çömeldi.

"Derdiniz ne sizin Zeus aşkına?" diye söylendim. Persephone saçlarımı okşamaya başladı.

"Seni ne kadar çok sevdiğimi bliyorsun, değil mi Stella?" diye sordu. Bu soruya şaşırmıştım.

"Imm, sanırım biliyorum" dedim. Persephone gülümsedi.

"Daha önce Hades'in hiçbir çocuğunu sevmemiştim ama sen çok farklısın hayatım. Kendi çocuğum olsan seni bundan fazla sevemezdim" dedi. Hiçbir şey anlamamıştım.

"Yani?" dedim. Lafı nereye getirmeye çalışıyorlardı ya? Birden babam araya girdi.

"Şu şeyi direk söyle artık Persephone!"

Persephone derin bir iç çekişten sonra nihayet ağzındaki baklayı çıkarttı.

"Stella... Benim kızım olmanı istiyorum"

Bu cümle öyle ani bir şok etkisi yarattı ki bende, Stella, benimle evlenir misin dese aynı etkiyi yaratamazdı herhalde.

"Persephone... Ben... Ben hiçbir şey anlamadım" dedim doğal olarak. Hades güldü.

"Şöyle ki kızım, Persephone ilk defa melezlerimden birine karşı sevgi besliyor ve bu sevgiyi göstermek için senin gerçek annen olmak istiyor" dedi. Tamam, kafam iyice karışmıştı.

"Ama bu tüm doğa yasalarına aykırı!" dedim. Persephone konuştu bu sefer.

"Bunun nasıl olacağını anlamaman doğal. Sadece kabul edip etmediğini söyleyeceksin. Buna göre isim töreni yapacağız. Sen bizim kızımız olacaksın" dedi. Tek bir kuşkum vardı.

"Bunu öz annem bilmek zorunda mı?"

"Hayır, ona söylemesen de olur. Ama artık Zeus'un kanunlarına göre aranızda anne-kız bağı olmayacak. Sadece iki yabancı olacaksınız. Belki de birbirini seven iki komşu" dedi Hades. Annemi oldum olası sevmezdi zaten. Daha doğrusu bir zamalar severdi, annemin annesi Maria di Angelo idi ama sonradan ne oldu da araları bozuldu bilmiyorum.

"Onu görmeye devam edebileceğim, değil mi?" diye sordum. Persephone başını evet anlamında salladı.

Teklif cazipti, Persephone'yi bende öz annem kadar severdim, hatta daha çok! Persephone bana gerçekten iyi davranmıştı, annemse geçen yıla kadar beni bir paspas zannetmişti.

"Ama okul zamanları annemle birlikte kalıyorum. O zaman ne olacak?"

"Dedim ya, annenin artık aranızda akrabalık kalmadığını öğrenmesine gerek yok, sonuçta duygusal bağlarınız var. Beraber yaşayabilirsiniz" dedi Hades. İç çektim. Bu çok kafa karıştırıcı bir teklifti.

Stell'in bu anlaşmayı yaparken bilmeyeceği şey ise ölümsüz olacağıydı. Stella Persephone'nin kızı olmayı kabul ettiğinde Zeus ona mecburen ölümsüzlük verecekti. Stell'in dileği büyük ihtimalle bu değildi ama bazen sevdikleriniz için onlar adına karar almanız gerekebilir.

"Kabul ediyor musun Stell?" diye sordum. Stella birazcık düşündükten sonra başını evet anlamında salladı. Tüm hayatım boyunca Persephone ile evlendikten sonra hiç bu kadar mutlu olduğumu hatırlamıyorum. Stell'de bizimle kalacaktı! İnanılmaz bir haberdi.

"Eee, nasıl yapacağız o işi?" diye sordu Stell. Persephone antik Yunanca isim duasını okudu ve Stell'e yöneldi. İşi bittiğinde gülümsedi ve:

"Yeni adın Nicole. Stella Nicole" dedi.

Stella, ah, şey yani Nicole önce şaşkın şaşkın baktı ama sonra gülümsedi.

"Yeni adımı sevdim. Çok asil duruyor" dedi. Stella'ya sarıldım, sonra Persephone'de bize sarıldı. Gerçek bir aile olmuştuk ve sonsuza dek bu böyle kalacaktı.

"Gitmeliyim, arkadaşlarım Styks nehrinde beni bekliyorlar" dedi ve acele ile çıktı. Ama gitmede önce bize döndü ve:

"Bu teklifi yaptığınız için teşekkür ederim, özellikle de sana Persephone" dedi. Persephone'de gülümsedi.

"Önemli değil tatlım. Bana artık anne diyebilirsin" dedi. Stell'de gülümsedi.

"Teşekkürler baba ve... Anne..."

Kızıma kavuşmuştum ve o hep bizimle kalacaktı. Zeus teklifimi kabul etmese bile artık resmi olarak kızımız olduğu için onu her durumda ölümsüz yapmak zorundaydı. Her durumda da biz kazanacaktık... Sonsuza dek...