Çatlak Kirke ve Çatlak Görevi

Kirke'nin verdiği iksirleri içtiğimizde birden kendimizi ceza tarlalarında bulmuştuk.Etrafta bize hiç sevimli bir şekilde bakmayan ölüler buradan hiç çıkamayacağımızı hissettiren bir atmosfer vardı.Pers'e dönerek "Eee nerede bulacağız bu lanet gençlik iksirini ?" diye sordum. O da "Off, bilmiyorum. Ama Kirke iksirin kendini belli edeceğini söylemişti." dedi. Bir süre amaçsızca olduğumuz yerde durduk ve ben "Çatlak kadın !" diye bağırdım. Sonra gülmeye başladık ama uzun sürmedi. Çünkü birkaç sevimsiz ölü üzerimize geliyordu.Pers bir iç çekti ve "Bir de bunlarla mı uğraşacağız?" dedi. Ben yay ve okumu hazırlamış ve o da kılıcını çıkarmıştı.Sonra kılıcı birden alev aldı. Bunu gören kötü ruhlar yönlerini değiştirdiler ama ben içimden gelen bir dürtüyle ikisini de indirdim. Pers'ün birşey demesine kalmadan "Ne yapayım içimden geldi." dedim yaramaz bir çocuk edasıyla. Pers ise "Buradan olabildiğince çabuk kurtulmalıyız.Şimdi işimize bakalım." dedi. Haklıydı. Sonra gözümü ceza tarlalarında şöyle bir gezidiridim. "Burada milyonlarca ölü var Pers, hangi birinden başlayacağız ?" diye sordum.

Burası ölü kaynıyordu. Sanki her gözümü kırptığımda sayıları daha da artıyor gibiydi. Yer altı dünyasına bir kez daha gelmiştim. Önceki gelişimde de bu ölüler ile kavga etmiştim. Bunlarla uğraşmak zordu, çok zordu. Gözlerimle ruhları inceledim. Hepsi aynı gibiydi. Hepsinin ince, cılız bir görüntüsü vardı. Kemikleri sayılıyordu hepsinin. Garip bir şekilde sırf kemikten oluşmuyorlardı. Kemiklerinin üzerini adeta bir deri görevi gören siyah bir sis bulutu örtüyordu. İlgiyle onları incelerken aklımda bir ses duydum "Hephaistos Oğlu Bu Sefer Burada Ne İşin Var ?". Bu Hades'ti, sorusunu cevaplamayacaktım. Belli bir süre daha arandım. Ölüler ateşten kılıcıma alışmış gibiydiler. Git gide bize daha çok yaklaşıyorlardı. Sinirlenmiştim, etrafımıza ateşten bir duvar ördüm. Bunu geçmeleri imkansızdı. Şimdi huzur içinde taşı arayabilirdik.

Pers'ün etrafımıza ördüğü ateşten duvar beni biraz ürkütmüştü ama en azından ölüleri uzak tutuyordu.Uçsuz bucaksız ölü denizi içerisinde Kirke'nin uyduruk iksirini aramaya başladık.Bir an "Neden canımızı tehlikeye atarak dandik bir iksiri arıyoruz ki, bırakalım cadı gebersin, böylece dünya bir pislikten daha kurtulmuş olur." dedim hiddetle. Pers bir an düşündü ama sonra "Haklı olabilirsin, ama artık çok geç. Hem biraz da iyi yönünden bak." dedi. Bunu söylerken söylediği şeye kendisinin bile inanmadığı fark ettim. Biraz daha yürüdükten sonra birşey aniden durmama neden oldu. Tanrıça Artemis'in hediye ettiği broşum mor bir ışık çıkarıyordu. Hayretle ona bakarken Pers'ün yüzüklerininde mor bir şekilde parladığını gördüm. Hayretle birbirimize baktık. "Bu da ne demek?" dedim. Pers de aynı şaşkınlık içerisindeydi. Ne olduğunu bilmiyordum ve aklımın ucundan herhangi bir şey geçmiyordu. Delice volta atmaya başladım ve ileri gittiğimde mor ışığın koyulaşıp güçlendiğini geri gittiğimde azladığını fark ettim.Heyecanla "Bu bir işaret !" dedim. Pers yüzüme anlamamış bir şekilde baktı. Ben de ardından "Biraz ileri sonra da geri git." dedim. Pers şüpheyle bana baktı ama yine de yaptı. İleri giderken "Işıklar koyulaşıyor, fark ediyor musun ?" diye sordum. Pers'ün gözünde bir ışık belirdi ve "İksire yaklaştığımızı böyle mi anlayacağız diyorsun yoksa?" diye sordu heyecanla. Ben de kendimden emin bir ifadeyle "Aynen öyle diyorum !" dedim ve heyecanla gülümsedim.

İşte bu gerçekten tuhaftı. Gerçi böyle bir bulma yöntemi anca çatlak Kirke'den başkası bulamazdı. Halaa bu ışık olayına alışamamıştım. Yeni bir oyuncak almış bir çocuk gibi sürekli o ışığı test ediyordum. Bir ileri bir geri, bir ileri bir geri. Alexi'ye döndüm ve "Tamam ne güzel ışık artıyorda hangi yöne gideceğimizi nasıl bileceğiz ?" Bu soru karşısında Alexi'de donmuştu. Birlikte düşünmeye başladık. Ara sıra Alexi tam "Hıh" diyordu, sonrada arkasından ekliyordu "yok olmaz". Cevap bulma işi böyle dakikalarca sürdü. Artık bir cevap bulmalıydık. Düşünmeye devam ediyordum fakat aklıma hiçbir şey gelmiyordu. Tam umudumu yitirmişken Alexi bana döndü ve "Hıh bu sefer buldum" dedi. Bunun üzerine de bir çemberin etrafında dönermiş gibi bir alanın etrafında dönmeye başladı. "İşte hangi yöne gideceğimizi göyle bulacağız" dedi Alexi. Sonunda yanıtı bulmuştuk

Bulduğum yöntem işe yarıyordu ve bu sayede bayağı yol kat etmiştik.Işık gittikçe morlaşıyordu artık neredeyse yüzümüzü aydınlatıyordu ve bizde yorgunluktan ölüyorduk. Çok fazla yürümüştük ve sonunda ışık biraz ıssız bir yere geldiğimizde siyahlaştı ve söndü.Pers "Sanırsam geldik ama burada kimse yok !" dedi. Ben de şaşırmıştım ve ne yapacağımı bilemeden öylece dikiliyordum. Pers etrafa bakınıyordu ve kocaman bir kayanın arkasına girdi. Ben de kayaya yaklaştım ve aniden kayanın arkasından çıktı. Sonra da kolundan tuttuğu ölüyü işaret ederek "Heey onu buldum !" dedi. Ölünün çirkinliği karşısında kala kalmıştım. Sonra ölüye iğrenerek bakarak "Ah, o iksire gerçekten ihtiyacın varmış !" dedim.Pers ölüyü yere yatırmayı başarmıştı ama ölü debelenmeye devam ediyordu bir yandan da "Bırak beni, iksir falan bilmiyorum ben !" dedi ve bir anda Pers'ün kolları arasından kaydı. Tam kaçmaya yeltenirken ruhun kolundan tuttum ve "Yeter, sende olduğunu biliyoruz ve artık kaçamazsın.Ver şu iksiri!" diye bağırdım ve gözlerime en ölümcül bakışımı vermeye çalıştım.

Ölü Alexi'den korkmuş gibiydi. Belli bir süre Alexi ile bakıştılar ardından Ölü kendi kendine kaş göz yapmaya başladı. Ne olduğunu anlamamıştım. Sanki birisine taktik veriyor gibiydi. Arkamı döndüm fakat kimse yoktu. Ne olduğunu anlamak için Ölüye baktığımda Ölü kahkahalar atmaya başladı ardından. "Bırak beni aptal melez !" dedi. Temin ki korkak melez gitmiş yerine korkusuz bir şey gelmişti sanki. Ölü vücudunu savurunca Alexi'nin elinden kurtuldu. "Bu iksiri mi arıyorsunuz ufaklıklar ?" Ölü, elinde mor bir sıvı bulunan bir tüp tutuyordu. "Gelip alsanıza haydi !" dedi. İşte Ölünün bu hareketine kızmıştım. "Sen kaşındın yer altı cücesi !" dedim ve kılıcımı çektim. Büyük bir hızla kılıcımı Ölü'nün boynuna dayadım. Ölü kılıçtan geri geri kaçarken bir taşa takıldı ve yere düştü. Tam kılıcımı boğazına dayamıştım ki Ölü bağırdı "İşte geldiler !" Arkamı döndüm ama kimse yoktu. Ölüye döndüm ve yerinden olmadığını fark ettim, kaçmıştı. Alexi'ye döndüm ve bir göz işareti yaptım. Alexi ne dediğimi anlamıştı. Okunu yayına yerleştirdi. Yayını çekti, çekti ve biraz öyle durduktan sonra bıraktı. Ok büyük bir hızla ilerledi. Nereye gittiğini görmemiştim fakat bir ses duydum "Aaah" bu ses ölüden gelmişti. Koşarak iksiri almaya gittik. İksiri elimize alınca Kirke'nin verdiği diğer iksiri içip Kirke'nin yanına geri döndük.

İksirleri içtiğimizde kendimizi tekrar kaplıcalarda bulmuştuk. Bir oh çektik ve binaya doğru yürümeye başladık. O kadar stres olmuştum ki ikide bir iksiri kontrol ediyordum. Sonunda Kirke'nin yanına geldiğimizde ikimizde dehşete uğramıştık. Siz olsanız siz de uğrardınız çünkü ilk geldiğimizdeki güzel, alımlı kadın iğrenç yaşlı bir cadıya dönüşmüştü. Sonra adeta üzerimize atlayarak "Nerede kaldınız ? Hemen, çabuk verin şunu !" diye bağırdı. İksir Pers'ün elindeydi ve tam Kirke alacakken çekti ve "Dur bakalım, önce söz verdiğin şeyi yapacaksın." demişti. Kirke mecburen hızlıca dolabına baktı ve içinde bir sürü iksir ve garip baharatlar olan dolabından birşeyleri alıp karıştırdı. Elinde iki şişe vardı ve bize verdi. Sonra ben "Bunlar ne işe yarayacak ?" diye sordum. Kirke aceleyle "Sana verdiğim şişe senin vahşi hayvanların üzerindeki etkini arttıracak ve aynı zamanda bazı durumlarda onlarla iletişime geçebileceksin." dedi ve bana şişeyi verdi. Sonra Pers'e dönerek "Seninki de oksijensiz ortamlarda bile ateş çıkarabilmeni sağlayacak." dedi ve Pers'ün elindeki gençlik iksirini kapmaya çalıştı. Hemen ona engel olarak "Önce işe yarayıp yaramadığını göreceğiz." dedim. Kirke çok sinirlenmişti ama başka çaresi yoktu. Pers bir kap alıp oksijenini tüketene kadar yakmaya çalıştı ve kabın içinde oksijen kalmamasına rağmen ateşi yanmaya devam etti. Sonra ben Kirke'nin odasındaki fare dolu kafese odaklanarak fareleri anlamaya çalıştım. Bir anda "Bizi kurtarın, biz fare değiliz, bu cadı bizi buraya tıktı." diye bir ses duydum. Kirke'nin verdiği iksir işe yarıyordu ama şimdi bir sorun daha ortaya çıkmıştı. Pers'e "Bir sorunumuz var Pers." dedim ve Pers bana şaşkınlıkla baktı. Kirke "Hadi gördüğünüz gibi işe yarıyor, verin artık şu iksirimi !" diye bağırdı. "Hayır vermiyoruz !" diye bağırdım. Pers ve Kirke bana şaşkınlıkla bakıyorlardı. "O fareleri, daha doğrusu insanları oraya zorla tıktığını biliyorum, eğer onları çıkarırsan ve tekrar insana dönüştürsen iksirini veririm !" dedim. Pers hala şaşkındı ve Kirke kızgınlıkla "Sen çok oluyorsun ama !" dedi ve gözlerinden bir ışık çıktı. Umursamaz bir tavırla "Başka çaren yok." dedim ve Kirke yunanca küfürler savurdu ama mecburen yaptı. Sonra "Tamam mı , oldu mu ?" dedi ve ben ve Pers gülerek iksirini Kirke'ye verdik. Sonra Pers'e bakarak "Bugünlük bu kadar macera yeter herhalde." dedim ve güldük. Pegasuslarımıza bindik ve kampın yolunu tuttuk...

Rp Bitmiştir.