İlk Gün İlk Dostluklar

Revirden çıktıktan sonra Hector etrafı gezdirmeyi teklif etti. Ama reddettim: Çünkü artık kendi ayaklarımın üzerinde durmayı öğrenmemin vakti gelmişti.
Hector gittikten sonra etrafıma baktım. İçimden ‘Keşke birazcık yardım alsaydım. Burası çok büyük!’ diye geçirdim. Hector’dan bana hiçbir şey anlatmamasını istemekle hata ettiğimi yeni anlamıştım.
Bu sırada bir kızın bana doğru geldiğini fark ettim. Düşüncelerimi duymuş olamazdı, değil mi?
Yanıma geldi. Gülümseyerek “Selam, ben Summer.” dedi. Ben de gülümsedim ve “Selam, ben de Alexis.” dedim. Sanırım kamptaki ilk arkadaşımı bulmuştum.

Kampın içinde yavaş yavaş dolaşırken bir melez gördüm. Daha önce görmediğim bir melezdi bu. Büyük ihtimalle kampa yeni gelmişti ve şaşkın görünüyordu. Hemen yanına giderek kendimi tanıttım. "Selam, ben Summer." Beni gördüğüne sevinmiş gibiydi. Bana gülümseyerek "Selam, ben de Alexis." dedi. "Memnun oldum, Alexis. Sanırım kampa yeni gedin." dedim. Yavaşça başını salladı. "Hoş geldin öyleyse. Burayı çok seveceğine eminim." "Evet, yeni geldim. Burası hakkında pek bir fikrim yok ama gerçekten güzel bir yere benziyor." dedi. Ona kamptan önceki hayatını, buraya nasıl geldiğini, neler hissettiğini falan sordum. Bana hepsini tek tek içtenlikle anlattı. Ve şu anda ne kadar şaşkın olduğunu da. Eh, bu çok doğaldı. İlk geldiğimde ben de böyle hissetmiştim. Ona bunu kafasına takmamasını, zamanla buraya alışacağını ve burayı çok seveceğini söyledim. Bana gülümseyerek "Umarım dediğin gibi olur..." dedi. Sonra o da bana kamp hayatım hakkında sorular sordu. Ona Athena'nın kızı olduğumu söyledim. Biraz meraklı birine benziyordu. Sanırım onunla iyi anlaşacaktım.

Summer'la konuşa konuşa kampı geziyorduk. Bana kamptan önce neler yaptığım, melez olduğumu nasıl öğrendiğim, bunu nasıl karşıladığım gibi sorular sordu. Ben de tüm gevezeliğimle anlattım. Açıkçası, kampla ilgili tüm korkularım geçmişti. Daha ilk dakikadan arkadaş edinmiştim! Daha ne olsun?
Ben anlatmayı bitirince ona sorular sordum. Her zamanki gibi meraklılığım beni ele geçirmişti. Onu sıkmamak adına sorularımı olabildiğince az tutuyordum, ama bu bile çoktu.
Birsürü kardeşi olduğunu söylemişti. Acaba benim de var mıydı? Bu fikir sırıtmama neden oldu. Tek çocuk olmaktan hep nefret etmişimdir. Annemler yaramazlıklarım yüzünden kardeş fikrine pek sıcak bakmıyorlardı. Benim gibi yaramaz bir ablası olacağına olmasın daha iyi durumu yani... Ne yapabilirdim ki? Her şey meraklılığım yüzündendi!
Dayanamadım ve "Benim kardeşim var mı peki?" diye sordum.

"Evet, iki tane abin var." diye yanıtladım onu. "Henry ve Nathan." Bunu duyunca gülümsedi. Sanırım kardeşlerinin olduğunu duymak hoşuna gitmişti. "İşte bu harika ! Bir an önce onlarla tanışmalıyım." dedi sevinçle. "Yeni bir kardeşlerinin geldiğini öğrendiklerinde çok mutlu olacaklardır." dedim. Bunun üzerine Alexis daha da neşeli gülümsemeye başladı. Şimdiden heyecanlanmıştı, yerinde duramıyordu. Sonunda onun bu heyecanını biraz olsun yatıştırabilmek için "Eee, bana bir şey ikram etmeyecek misin ?" diye sordum. "B-ben hiçbir şeyin yerini bilmiyorum ki." dedi utangaçça. "Ah, doğru ya. Neyse, o zaman birlikte hazırlarız bir şeyler. Hem abilerine de sürpriz olur." dedim ve ona göz kırparak ayağa kalktım. Alexis de peşimden kalktı. Mutfağa girdiğimizde buranın vahim bir halde olduğunu gördük. "Buraya kesinlikle bir kız elinin değmesi gerek !" dedi Alexis. "Eh, biz ne güne duruyoruz burada ?" dedim ve mutfağı temizlemek için elime bir bez aldım.

"Eh, biz ne güne duruyoruz burada ?" diyerek bezi kaptı. "İyi de sen misafirsin?" dedim. Elime bir bez tutuşturdu ve "Misafir mi? Alınıyorum ama..." dedi. Sanırım ben ondan daha misafirdim. Yüzünü buruşturarak "Ayrıca, daha bulaşık cezanız var." dedi. "O da ne?" diye sordum.
Anlattığına göre her ay temizlik denetlemesi yapılıyormuş ve bizim kulübe bu seferkinde cezaya kalmış.
"Çok mu kötü?" diye sordum. "Kötü yanında iyi kalır." deyince, sinirle derin bir nefes aldım. Bu kadar dağınık olmak zorundalar mıydı? İnsan bir "Kardeş falan gelir, yazık zavallıcığa, temiz tutalım ortamı." der.
Summer'a dönerek "Eh, madem öyle, bir yerden başlamak lazım." dedim ve tezgahı silmeye başladım. Summer'da masanın tozunu alıyordu. Hem konuşuyor, hem de çalışıyorduk. Hayatımda yaptığım en eğlenceli temizlikti. Kamp hayatım o kadar da korkunç olmayacaktı anlaşılan.

Kısa sürede büyük işler başararak mutfağı temiz bir hale getirebilmiştik. Artık bir şeyler atıştırabilirdik. Boş olmadığını umarak bir dolabın kapağını açtım. Dolapta iki paket bisküvi duruyordu. Alexis'e "Bisküvi yemek ister misin ?" diye sordum. Başını olur anlamında salladı. Alexis de bu sırada buzdolabını karıştırıyordu. Ben bisküvileri bir tabağa dökerken o da elinde bir limonata şişesiyle yanıma geldi. Çekmeceden iki tane bardak çıkartıp limonataları doldurdu. Sonra bunları bir tepsiye koyduk ve tekrar içeriye geçtik. Bir yandan yiyecekleri atıştırırken bir yandan da konuşuyorduk. "Acaba abilerim ne zaman gelir ?" dedi Alexis. Hala heyecan doluydu. "Bilemiyorum, Alexis. Ama umarım en kısa zamanda gelirler de sen de onlarla tanışma fırsatını bulabilirsin." dedim. Sonra saatime bir göz attım. Sanırım gitme vakti yaklaşmıştı.

Büyük bir azimle mutfağı bitirmiştik. Sonunda dinlenebilecektik. Asıl amacımız için buzdolabının kapağını açtım. Pek bir şey yoktu. Anlaşılan abilerim buralara pek uğramıyorlardı. En kısa sürede markete uğramalıydım. Ben tespitte bulunurken Summer "Bisküvi yemek ister misin ?" diye sordu. Kafamı salladım.
O bisküvilerle ilgilenirken ben de buzdolabında gördüğüm tek içecek olan limonatayı çıkardım ve iki bardağa doldurup tepsiye koydum. O da bisküvi tabağını koyunca içeri geçtik ve sohbetimize devam ettik.
Bu sırada ben "Acaba abilerim ne zaman gelir ?" diye sordum. Sürekli bunu soruyordum, ama kesinlikle bulaşıkları yıkamak istemiyordum. Suçlu onlar! Ayrıca koca kulübede tek olmak çok sıkıcı olacaktı.
"Bilemiyorum, Alexis. Ama umarım en kısa zamanda gelirler de sen de onlarla tanışma fırsatını bulabilirsin." diye cevapladı sorumu. Ardından saatine bir göz attı. Sanırım işleri vardı. Kızı da yormuştum burada. "Ah, özür dilerim. Seni de yordum mutfakta. Gerçekten çok teşekkür ederim." dedim. Gülümsedi "Sorun değil. Ama şimdi gitmeliyim." dedi. 'Tamam' anlamında başımı salladım ve onu yolcu ettim. Akşam olmuştu, Summer'la sohbet ederken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım. Kendi kendime güldüm ve "Anlaşılan burada hiçbir şey eskisi gibi olmayacak!" dedim.

Summer'ın ekleyeceği bir şey yoksa rp bitmiştir! Çok çok teşekkür ederim Summer!