Sonunda Yeraltı'ndan Kurtuluyoruz

Pers'ün oluşturduğu alev çemberinin içinde ölü ruhlardan kurtularak Styks Irmağı'na gelmeyi başarmıştık. Sonunda canavarlar bitmişti. Yani ben öyle umuyordum. Çünkü artık savaşmaktan oldukça bitkin düşmüştüm. Bir canavarı daha kaldırabileceğimi sanmıyordum. Ama karşımızda duran Cehennem Tazısı bunu yapmak zorunda olduğumuzun göstergesiydi. Ancak garip bir şekilde Cehennem Tazısı da biraz yorgun görünüyordu ve göz kapakları kapalıydı. Sanırım uyuyordu. Kim bilir bugün kaç kişiyle mücadele etmişti. Yine de hala ikimizi de yok edecek kadar güce sahip olduğuna emindim. Bu yüzden onu uyandırmamak ikimizin de iyiliğine olacaktı. Yavaşça Irmağa doğru ilerledik, adımlarımızı çok dikkatli atıyorduk. Pers ırmağa iyice yaklaşmıştı. Sanki bir şey onu ırmağa çekiyor gibiydi. Elimde olmadan "Pers !" diye bağırdım. Bu belki Pers'ü kendine getirmişti ama Cehennem Tazısı'nı da uyandırmıştı. İşte bu çok fenaydı. Şimdi onunla savaşmamız gerekecekti. Tazı Pers'ün Styks Irmağı'nın dibinde olduğunu görünce ona doğru koşmaya başladı. Bu durumda Pers'ün taşları cebine atıp kılıcını çıkarmaktan başka çaresi kalmamıştı. Pers tazının ona savurduğu pençesini kalkanıyla engellemişti ama diğer hamlelerini tek başına geçiştirip geçiştiremeyeceği belli değildi. Bu yüzden yardım etmek için kılıcımı ve kalkanımı çıkararak canavarın arkasına geçtim ve dikkatinin bana geçmesini sağladım. "Hey Cehennem Tazısı, biraz da bu tarafa bak !" diye bağırarak kılıcımı ona doğru gelişigüzel fırlattım. Kılıcım tazının boynuna isabet etmişti. Bunun üzerine tazı hızla bana doğru döndü. Pers'ün taşları ırmağa sokmak için yeterli zamanı bulacağını umuyordum.

Kate cehennem tazısını benden almıştı. Şimdi onunla dövüşüyordu. Hemen taşları suya batırmalıydım. Suya yaklaştım. Duydyklarıma göre bu nehir hafıza siliyordu. Tek bir damlası bile tüm anılarımı unutmama neden olabilirdi. Hayır bunu olmasını istemiyordum. Nehire doğru eğildim. Cebimden taşları çıkardım. Tam suya atacaktım ki gözlerim karardı ve bedenim ağırlaştı ardından da sırtımda bir acı hissettim. Yere düşerken Kate'te şaşkın şaşkın bana doğru bakıyordu. Anladığım kadarıyla cehennem tazısı bir şekilde Kate'ten kaçmış ve hemen sırtıma bir pençe geçirmişti. Omurgam yerinden çıkacak gibiydi. Zor zor nefes alıyordum. Kaburgam kalbime baskı uyguluyordu bu da kalbimi zorluyordu. Kan dolaşımım hızlandı, kalp ritmim düzensizleşti ve nefes alırken de hırıltılar çıkartıyordum. Eğer bir pençe daha yiyecek olursam bu benim için son olurdu. "Umarım Kate bir çözüm bulmuştur" diye düşündüm sonuçta o bir Athena kızıydı. Tam cehennem tazısı patisini kaldırmış bana doğru savuruyordu ki Kate'in sesini duydum "Bana Bak Seni Şapşal ! Evet sen, küçük kardeşim bile senden daha güçlü ve korkutucudur !" Bunu duyan Cehennem Tazısı başını Kate'e çevirdi ama halaa dibimdeydi. Kate'in bir planı olmalıydı ama neydi ? Derken Kate bir anda saatini kaldırdı. Ne olacaktı acaba ? Kate saatini doğrudan cehennem tazısının göz hizasına tutuyordu. Hayvan sersemlemiş gibiydi. Mayışmıştı, bir kaç saniye geçmedi ki Cehennem Tazısı yanıma yığılı verdi. Kate ne yapmıştı acaba. O saatin bir özelliği olmalıydı. Bunu düşünecek zamanım yoktu. Hemen taşları suya attım ve ikimizde bağırdık "Athena'nın Yanına!" Taşlar aktifleşti ve gözlerimizi kapattık. Tekrar açtığımızda Olimpostaydık. Athena karşımızda durmuş bize hayranlıkla bakıyordu. Sonra benim durumumu gördü ve sordu "Pers'e ne oldu ?"