Aciz hâlde kullanılmak.

Mesaj Sayısı : 123 Kayıt tarihi : 03/01/11

Pıt...pıt...pıt... ! Dolu dolu ve yoğun yağmur damlaları içi loş ve ılık olan kulübemin çatısının koyu kırmızı taşlarına dalga gibi çarpıyordu. Ardı arkası kesilmeyen yağmur beni ruhsal olarak çok etkilemiş garipsediğim ruh hâlimi baştan çıkartmıştı. Bitkindim ve yorgundum. Ne yapacağımı düşündüm. Alışık olmadığım bu berbat vaziyet beni çok etkilemişti. Yağmur damlaları iyi düşünmemi engelliyor olsa gerek dışarı çıkmaya karar vermiştim. Üzerime geçirdiğim siyah ceketimin içine küçük bir havlu koydum. Rahat hareket edebilmek için kabzamı yatağımın altına görünmeyen bir yere koymaya çalıştım. Kardeşlerime güvenmediğimden değildi beni kardeş olarak görmeyenler yüzündendi. Geniş tahta kapımı biraz araladıktan sonra yoğun yağmur tanecikleri daha sert ve hızlı yağıyordu. Bitkin olduğundan koşar adımlarla bile ilerleyemiyordum. Ahırlara yaklaştığımda hala sapasağlam olan ağzımla derin bir ıslık çaldım. Kalın bir sesin ardından yağmur taneciklerinin arasından Catacalysm göründü. O kadar güçlüydü ki bu denli güçlü bir yağmur bile ateşini söndüremiyordu. Fakat suyu sevmeme karşın Catacalysm yapısından dolayı suyu hiç sevmezdi. Ona çektiği acıyı devam ettirmemek için ormanın yakınlarında indirdim. Sıcak boynuna elimi sürttüm ve ondan alabildiğim kadar ısı aldım. Çehresine bir öpücük kondurdum ve geri gitmesi için el işareti yaptım. Ormanın derinliklerine daldığımda yaprakların etkisi nedeniyle yağmur damlalarının sıklığı azalmıştı. Yine de kaydedeğer bir durum değildi. Olası bir duruma karşı kılıcımı almıştım yanıma. Sıkıca belime dolayıp bir ağacın dibinde oturmak için ileri yöneltim. Gözüme kestirdiğim ağacın altına oturunca montumun geniş kapşonunu başıma geçirdim. Su tanecikleri gözümün ve kulağımın arkasından enseme doğru akıyordu. Soğukluğunu bütün vücüdumda hissetmiştim. Gözlerimi kapadım ve vücudumu dinlendirmeye çalıştım.

Konu: Geri: Aciz hâlde kullanılmak. Perş. Ocak 20, 2011 4:43 am

Biraz nemli ve biraz da boğuk hava avcı hislerimi o kadar kuvvetli hissettirmişti ki bana dışarı çıkmak istedim. Dışarıda bardaktan boşalırmışçasına yağan yağmur bana hiç engel olmuyordu. Benim gibi avcılar yağmurda daha da güçlenir. Üzerime dizime kadar gelen pürüzsüz düz eteğimi ve yumuşak ayaklarıma da siyah çizmelerimi giydim. Siyah ve desensiz çizmelerim ayaklarımı biraz daha büyük gösteriyordu. Dizime kadar gelen montumu üzerime sıkıca bağladım. Kulübeme tekrar geldiğimde sırılsıklam olmak istemiyordum. Özene bözene kendimi ayarladıktan sonra dışarı çıktım. Ormana doğru koşaradımlarla ilerledim. Yeşillik alan göründüğünde adımlarımı biraz daha yavaşlattım. Dudaklarımın çatlamaması için dilimle biraz demlendirmemin ardından ağaçlıkların arasında yağmur etkisini çok daha azaltmıştı. Derin derin nefes alırken dikkatimi ağaç yapraklarına verdim. Ağır adımlarla birbirine sıkışık ağaçların arasında yürümeye devam ettim.

Mesaj Sayısı : 123 Kayıt tarihi : 03/01/11

Yağmurun etkisiyle bitkinliğimin etkisi de oldukça artmıştı. Hafif donuk bakışlı bir hâldeyken. Arkadan gelen ayak sesleri beni fazlasıyla ürkütmüştü. Bir cehennem tazısı veya herhangi bir düşman beni burada kolayca öldürebilirdi. Kalan enerjimle kılıcımı olduğu yerden almıştım. Sinirlenince güneş kadar güçlü olan kabzamı unutmuştum. İşim zordu. Son bir güçle kolumu sola çevirdim ve arkamdaki şeye bir darbe indirdim. Kendimi yavaşça toparladıktan sonra düşmanın Julia olduğunu anladım fakat o bir düşman değildi. Neyseki güçsüz vuruşum onun montundan küçük bir parça almıştı. Yüz ifadesinin sertleştiğini fark ettim. Bitkin bir sesle '' Af-federsin, sen olduğunu görmemişim '' dedim. Üzerinde yolda gelirken olmuş olabilecek çamurlu zarif çizmeleri ve dıştan tek görülebilen haşat ettiğim montu vardı.

Konu: Geri: Aciz hâlde kullanılmak. Cuma Ocak 21, 2011 12:46 am

Jones montumu kesmişti.Evet evet bunu o yapmıştı.Şimdi ise ses çıkartmadan oturuyordu.Benim ise tek yaptığım şey etrafında dönüp durmaktı.Bir şeyler düşünmekle meşguldüm.Yani ona ne gibi bir ceza verebilirdim.Birden aklıma müthiş bir fikir geldi. Ani bir dönüş yaptım ve Jones'in bacağına tekme attım.Her halinden acı çektiği belli oluyordu.Ona ``Jones'cik şimdi çizmelerimi temizleyeceksin.Hayır hayır onları parlatacaksın!´´diye emir verdim.Ve muzip bir gülücük yerleştirdim yüzüme.O çok küçülmüştü gözümde.Yani benim o güzel montumu kesmemeliydi her şeyi hak ediyordu o...

Mesaj Sayısı : 123 Kayıt tarihi : 03/01/11

Etrafımda bir iki tur attıktan sonra ağır yürüyüşü beni tedirgin etmişti. Bir şeyler düşündükten sonra son bir tur daha attı ve siyah çizmeleriyle bacağıma aniden vurdu. Çizmelerin topuğu kemiğime kadar gelmiş olmalıydı ki canımı çok acıtmıştı. Bir an gözümde o kadar acımasız göründü ki. Fakat o kadar zeki. Acizliğimden ve halsizliğimden yararlanarak beni kullanıyordu. Bir an elimi kılcıma götürmeye çalıştım. Fakat o kadar yavaştım ki ben kılcımı çekene kadar başım yerinde olmayabilirdi. Her şeyi düşünmüştü belliki. Elleri dizine kadar gelen yırttığım montunda bir ayağı hâlen çamurlu zeminde bir ayağı ise benim bitkin bacağımda. Bacağı dizimdeyken hissettiğim acı gözlerimin yaşarmasına ve yanmasına neden olmuştu. O kadar acımasızdı ki birde üstüne gülüyordu hâliyim. Ona bir şeyler söylemek istedim. Fakat onu bu kadar ciddi görmemiştim. Çok sinirlenmiştim fakat yine de bir kıvılcım olmamıştı. Çünkü kabzamı yanımda getirmemiştim. Sanki her şey düşünülmüş bir kurguydu.

Montumun büyük bölmesinden havlumu çıkarttım. Güzel havlum ıslanmamı engelleyecekken çamurlanacaktı. Bir avcının çizmelerini silmek veya başka bir bakirenin beni o kadar ezik ve acınası bir duruma sokmuştu ki yutkun almakta zorluk çekiyorum. Geniş havlumu bir kez katlayarak sağ elime aldım. Zar zor bir kez yutkun alarak '' Her emirini yerine getireceğim. '' dedim. Başımı çizmelerinin önüne eğdiğimde ise zar zor ve sessiz bir şekilde '' Bunu unutmayacağım. '' dedim zorla. Bacağımı felç eden çizmeleri tek kullanabildiğim elimde baştan aşağı silmeye başladım. Elime gelen çamurlar beni huylandırmıştı fakat karşı koyamadım...

Konu: Geri: Aciz hâlde kullanılmak. Salı Ocak 25, 2011 5:36 am

Şimdi Jones ayaklarıma kapanmış ayaklarımı ah yani çizmelerimi siliyordu.Benim duyamayacağım bir türden kendi kendine konuşmaktaydı.Ona çizmelerimi temizlettirmek bile az geliyordu bana.Ona doğru``Jones bir şey mi diyorsun bana?´´dedim.Cevap vermedi.Saçından tutup başını kaldırdım ve``Sana bir soru sorduğumda bana cevap vereceksin işte o kadar!´´diye bağırdım.O da sadece ürkmüş gözlerle bana bakıyordu.Sinirlenmiştim.Hem montumu kesip biçecek hemde cevap vermeyecekti öylemi?Çok komik.Şimdi ise hem bana bakıyordu hem de bir yandan çizmelerimi siliyordu...

Mesaj Sayısı : 123 Kayıt tarihi : 03/01/11

Aciz halde siyah çamurlu çizmelerini silerken incintici ses tonuyla bana emirler yağdırıyordu. Damlayı taşıran son damla ıslandığından daha kuvvetlenmiş saçlarmı çekmesiydi. Ardından bütün beyin hücrelerimi canlanmış hissettim. Sadece bir anlık hevesti bir avcıya karşı bu mekanda ve bu bitkinlikle karşı koyamazdım. Nefsime hakim olamayıp sağ elimde ayağını ittirdim ve oturduğum yerden kendimi ileri ittirdim. Dengemi sağlamaya çalışırken yaptığımın pişmanlığını çekiyordum. Doğrulduğum gibi yere düştüm. Yağmur damlacıklarının ufak bir gölet oluşturduğu yere yüzümün sol tarafı yapışmıştı. Yüzükoyun çamurlu zeminde yatarken göz kapaklarıma kadar sıçramış olan çamur sadece beni değil o hiddetle Julia'nın çizmelerine gelmişti. Biraz önce bir kedinin yalayarak kadar iyi temizleyebileceği çizmeler şimdi olduğundan daha fena bir haldeydi. Ufak bir yutkun aldıktan onra omuzlarımı havaya kaldırmaya çalıştım. Sağ elimi kılıma yönettim. Tuttuğum gibi ağırca kılıcımı kaldırdım. Hala yerde yatıyor haldeyken kılıcım Julia'nın dizlerine geliyordu. Hafif olan kılıcımı tutacak halim olmadığından kılıcımı hızlıca Julia'nın çizmelerinin dibine düşürdüm. Gözlerimi kapatıp açmamın ardından o acımasız bayan önümde hala önümde duruyordu.