Atemis'in Verdiği Görev..

Sabah erken kalkıp tek başıma ormana gitmeye karar verdim.. Bu nedenle hemen hazırlanıp yola çıktım. Ormana varana kadar uzun bir sürenin ardından içeride gezmeye başladım.. Klasik bir kaç küçük canavar avladıktan sonra biraz mola verdim.. Molam arkamdan gelen dev bir akrep ile bölündü. Klasik bir canavardı ama güçlüydü. Neden ben küçük yılanlarla boğuşmaya devam etmemiştim ki.. Hemen ayağa fırladım.. Aslında yay-ok takımımı kullanarak bana yaklaşana kadar öldürmeyi planlıyordum ama tahmin ettiğimde 100 kat hızlıydı kısa sürede yanıma geldi.. Hemen yüzüklerimdeki taşları çevirdim.. Aşina olduğum kılıçlarımı elimde hissedince akrebe doğru koştum.. Bir kaç küçük hamlemden hemen sıyrıldı.. Ama ben Kamptaki en hızlı çocuktum.. Ne de olsa ışık hızındaydım.. Güneşe odaklanıp hızımı arttırdım ve akrep fark edemeden kuyruğunu kesip kılıçlarımı gövdesine sapladım.. Ardından hemen buharlaşıp toz oldu.. Arkamda ki sesi duydum..

Hımm fena değildi melez.. Demek kardeşimin oğlusun

Arkamda ki sesin umduğum kişiye ait olmadığını umuyordum.. Ama ona döndüğümde yanıldığımı anladım. Tanrıça Artemis dedim ve dizlerimin üstüne çöktüm.. İçimden yandığımın resmidir diye geçirdim..


( Küçük bir problem yüzünden renklendiremiyorum kusura bakmayın)

Artemis, Olimpos'tan olanları izlerken artık dayanamayacağını hissediyordu. Satellite resmen onunla oynuyordu. Ne yazık ki Artemis ne kadar konuşursa konuşsun onu dinlemeyeceğini biliyordu. Bu yüzden dikkatini diğer kişiye verdi. Kardeşinin oğlu olan Yondaime'ye. Konsey salonundan ayrılırken oklarını ve yayını aldı. Ne yapacağı belli olmazdı onun. Artemis, öfkesini kontrol etmeye çalışarak kampın ormanında belirdi. Yeğeninin bir canavarla savaştığını görmesi hoşuna gitmişti. Belki yaralanırdı ama bu olmadı.

"Hmm fena değildi melez.. Demek kardeşimin oğlusun" dedim sakin bir şekilde. Düşünceleri duyabildiğimizi unutan yeğenimin yandığını düşünmesi neredeyse kahkaha atmama sebep olacaktı. "Açıkçası buraya seni öldürmeye gelmiştim. Avcımla çıkman hoşuma gitmiyor. Yine de bunu yapmayacağım." rahatladığını belli edercesine derin bir nefes alınca yüzümde sinsi bir gülüş belirdi. "Bunun yerine sana bir görev vereceğim. O görevi yapabilirsen az da olsa saygımı kazanmış olursun." bir an ona baktı. Endişelenmeye başladığını görebiliyordu Artemis.


(Görevi yazmadım çünkü çıkmam gerekiyor. Kendine göre bul bir şeyler)

"Açıkçası buraya seni öldürmeye gelmiştim. Avcımla çıkman hoşuma gitmiyor. Yine de bunu yapmayacağım." dedi bana.. Bende aslında sizden pek hoşlanmıyorum diye aklımdan geçirdim sanırım.. Ama bu düşünceyi hemen aklımdan kovdum.. Bu beni rahatlatmıştı ne de olsa buharlaşmak kahramana yakışmaz..

"Bunun yerine sana bir görev vereceğim. O görevi yapabilirsen az da olsa saygımı kazanmış olursun. En sevdiğim yaylardan bir çalındı. Onu bulmanı istiyorum melez. Zaten muhtemelen öleceksin.. Senin ölümünü izlemek daha zevkli öldürmekten'' dedi.. Düşüncelerimde kendimle gurur duydum.. Ne de olsa ölmemi izleyen tanrılar zevk alacaktı

Görev yapacaktım ve saygı kazanacaktım. Bu gayet ideal bir anlaşmaydı. Ama ben koskoca Artemis'in yayını nereden bulayım şimdi. Yayı çalınmış. Güç simgesi değil ama sevdiği yaylardan biriymiş. Bu beni öldürmek için olduğuna bahse girerim diye düşünüyordum kampa dönerken.. Yanıma Sat'ı alacaktım tabii ki.. Hem o Artemis'ten anlar. Hem de yanımda olmasını istiyordum.


( Başka bir alanda devam edecektir.. Öncelikle Nereus'u bulmam gerek''