Kayıplara Karışırken...

7- Arenada rp yazacaksın.
Mekan: Arena
Katılacaklar: Lucy
(Gider ayak bir de görev yapayım dedim.)


Kulübeme son kez uğrayıp bavulumu toparlamıştım. Şimdi... veda etmesi en zor olan yerdeydim: Arenada. Arena, bana göre kampın kalbiydi. Nedenini bilmiyordum ama kılıç kullanmak bana her zaman kendimi iyi hissettirmişti. Dersliğime uğrayıp araç gereçlerime son kez baktım, sonra Nefesalan'ı çıkarıp masanın üzerine bıraktım. Hem de bileklik şeklindeyken bana geri döner diye, tüm ihtişamıyla, kılıç şeklinde.

Artık savaşmaya, mücadele etmeye tahammülüm yoktu. Huzurlu bir hayat istiyordum veya... huzurlu bir son. En yakın arkadaşım bana sırtını dönmüştü, çevremdeki tüm düşünceler beynime hücum ediyordu ve ciddi anlamda delirmeye başlıyordum. Hem, birkaç eski dostu ziyaret etmek keyifli olabilirdi.

Evet, Lucianna'nın kamptaki macerası buraya kadardı. Takvim 28 Ağustos'u gösterirken, yuvamı geride bırakıyordum. Artık yoktum. Gitmiştim. Nokta.

Babamla Olimpos'ta konuştuktan sonra ne kadar büyük bir hata yaptığımı anlamıştım. Gidip Lucy'yi bulmak için kampa döndüm. Ama nereye bakarsam bakayım orada değildi. Gidip son olarak onun kulübesine baktım.

Ah, kılıcı buradaydı! Ama Lucy kılıcını bırakıp hiçbir yere gitmezdi ki! Ah olamaz, Lucy gerçekten gitmişti. Buna inanamıyordum. Hemde benim yüzümden gitmişti.

Onun gitmeden önce uğrayacağı tek bir yer varsa orası da arenaydı. Gidip arenaya baktığımda Lucy gitmek üzereydi! Ya şimdi ya hiç, diye düşündüm ve koşarak yanına gittim.

"Lucy! Bekle! Bir yere gideceksin seninle geliyorum" dedim. Lucy hayır demek için başını çevirdiğinde ona kılıcını uzattım.

"Sensiz burada kalmam Lucy. Unutma, biz birbirimize bağlıyız, ne yapacaksak beraber yapacağız. Şimdi istersen git, istersen kal, ama bil ki ne yaparsan yap ben seninleyim" dedim. Lucy dolan gözlerini saklamak için arkasını döndü ve:

"Tamam" dedi. "Birlikte gidelim"...

( Bizi uzun süre göremeyeceksiniz sanırım)